Διανύουμε τον 21ο μήνα ανατιμήσεων σε τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης με τους
πολίτες να έχουν χάσει το 40% της αγοραστικής τους δύναμης και να μειώνουν διαρκώς τις
ποσότητες που αγοράζουν.
Ταυτόχρονα, ο κόσμος του πρωτογενή τομέα ασφυκτιά υπό το διαρκώς αυξανόμενο κόστος
παραγωγής και προειδοποιεί με μείωση ή και εγκατάλειψη καλλιεργειών, μείωση ζωϊκού
κεφαλαίου έως και παύση δραστηριότητας.
Πώς φθάσαμε, ενώ οι τιμές είναι στα ύψη και η ανάγκη να διασφαλιστεί η επισιτιστική
επάρκεια της χώρας πιο επιτακτική, η ενασχόληση με τον πρωτογενή τομέα να έχει γίνει
πιο ασύμφορη από ποτέ;
Για ποια παραγωγική ανασυγκρότηση θα συζητήσουμε, όταν η ελληνική γεωργία και
κτηνοτροφία σταδιακά εγκαταλείπονται και η εξάρτηση από εισαγόμενα προϊόντα
ενισχύεται συνεχώς;
Πρόσφατα κλιμάκιο της Ένωσης Εργαζόμενων Καταναλωτών Ελλάδας της ΓΣΕΕ κατέγραψε
τη χαώδη διαφορά μεταξύ της τιμής παραγωγού και της τιμής ραφιού σε κρέατα και
γαλακτοκομικά. Το προϊόν φεύγει στο 30% του κόστους και φθάνει να αγοράζεται από το
ράφι στο 130%.
Η τεράστια «ψαλίδα» των τιμών αυτών επιβεβαιώνει το παιχνίδι της αισχροκέρδειας των
μεσαζόντων και κάθε λογής αεριτζήδων που κάνουν χρυσές δουλειές σε βάρος παραγωγών
και καταναλωτών, χωρίς κανέναν ουσιαστικό έλεγχο από την πλευρά της πολιτείας.
Μέχρι σήμερα οι μεγάλες επιχειρήσεις που αισχροκερδούν προστατεύονται, καθώς δε
δημοσιοποιούνται οι επωνυμίες τους, ενώ ο δήθεν «πόλεμος» της Κυβέρνησης με την
αισχροκέρδεια καταρρίπτεται από τα ίδια τα στοιχεία της Διυπηρεσιακής Μονάδας
Ελέγχου Αγοράς που δείχνουν κατά μέσο όρο μόλις 20 ελέγχους την ημέρα σε όλη την
Ελλάδα σε καταστήματα τροφίμων και σουπερμάρκετ.
