Με τη ρήση του Τζ.Μ.Κέινς το 1936 ότι «η δυσκολία δεν έγκειται στην ανάπτυξη νέων ιδεών, αλλά στο πώς θα αφήσουμε πίσω μας τις παλιές», ξεκινά το άρθρο του στη γαλλική εφημερίδα Le Monde, ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος τονίζει ότι «σε κάθε περίπτωση τα κράτη-μέλη που συνυπέγραψαν την κοινή επιστολή προς τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ζητώντας το ευρωομόλογο, πρέπει να είναι έτοιμα να συνεχίσουν την επόμενη διαπραγμάτευση, όχι μόνο για να καταγράψουν τη διαφωνία τους, αλλά για να επιβάλουν ευρωπαϊκή λύση».
«Και αν η ‘Ανγκελα Μέρκελ, τελικώς προτιμήσει τα θετικά σχόλια του γερμανικού Τύπου, από την ηγετική υπέρβαση για την ενότητα της ευρωζώνης, τότε οι χώρες αυτές δεν πρέπει να διστάσουν να κάνουν τα επόμενα βήματα μαζί», προσθέτει. Επισημαίνει ότι ένα ευρωομόλογο χωρίς τη Γερμανία και την Ολλανδία, δεν θα είναι, βεβαίως, το ίδιο ισχυρό, «αλλά ας μην ξεχνάμε ότι τα υπόλοιπα κράτη-μέλη μαζί, αντιπροσωπεύουν άνω των 2/3 του ΑΕΠ της ΕΕ.
Στο σημερινό άρθρο του «Για ποιον χτυπάει η καμπάνα (ΙΙ)», σχολιάζει ότι πάλι η περίοδος θυμίζει εκείνη του μυθιστορήματος του Χεμινγουέι και προειδοποιεί εκ νέου:
«Όχι, δεν έχουμε σήμερα πραγματικό πόλεμο. Αλλά είναι σαν να έχουμε πόλεμο. Οι οικονομίες μας συρρικνώνονται συμμετρικά και με απόλυτους όρους. Προτεραιότητα, όμως, είναι να σωθούν ανθρώπινες ζωές. Οι ζωές δεν ξανάρχονται. Τα χρέη ξεπληρώνονται ή και διαγράφονται, όπως έγινε και μετά από πραγματικό πόλεμο, το 1953. Οι ζωές, όμως, δεν ξαναγυρίζουν».
Ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρει ότι μέσα στις δραματικές συνθήκες έκτακτης ανάγκης μέρος της ευρωπαϊκής ηγεσίας έχει καταλήξει σε «λανθασμένα συμπεράσματα σχετικά με τις προηγούμενες κρίσεις και επιμένει στις λανθασμένες συνταγές».
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει τον φόβο του ότι «η ακραία επίδειξη αμοραλισμού και αδιαλλαξίας από Ευρωπαίους ηγέτες – όπως ο πρωθυπουργός της Ολλανδίας, Μαρκ Ρούτε που δεν κατάλαβε να έχει κάτι αλλάξει τις τελευταίες μέρες που θα μπορούσε να οδηγήσει τη χώρα του να δεχτεί νέα οικονομικά εργαλεία – ίσως αποβεί μοιραία για την ίδια την ενότητα της Ένωσης. Διότι η ενότητα δεν βασίζεται μόνο σε οικονομικούς όρους, αλλά και σε κοινές αξίες», τονίζει. Αναφέρει πως γνωρίζει καλά ότι «η Ευρώπη κινείται αργά, με μικρές ρήξεις και μεγάλους συμβιβασμούς» και εύχεται «ένας τέτοιος συμβιβασμός να επιτευχθεί τις επόμενες μέρες».
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης σημειώνει πως «αν το πρόβλημα είναι ο συμβολισμός του ευρωομολόγου, λύσεις υπάρχουν. Πάντα υπάρχουν τεχνικές εναλλακτικές με το ίδιο αποτέλεσμα αλλά με διαφορετικό όνομα». Συγκεκριμένα αναφέρει: «θα μπορούσε, για παράδειγμα, να συμφωνηθεί η έκδοση ενός μεγάλου ομολόγου του Eυρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας. Ο ΕΜΣ έχει την πιστοληπτική δυνατότητα να δανείζεται με εξαιρετικούς όρους, ένα μεγάλο αλλά απαραίτητο ποσό κεφαλαίων -ισοδύναμο, για παράδειγμα, του ποσού που συμφώνησαν οι Ρεπουμπλικανοί και οι Δημοκρατικοί για την προστασία της οικονομίας των ΗΠΑ. Βάσει αυτού του ομόλογου, ο ΕΜΣ θα μπορούσε στη συνέχεια να δημιουργήσει ανοιχτή πιστοληπτική γραμμή προς τα κράτη μέλη, χωρίς άλλη προϋπόθεση πέραν του να αξιοποιηθούν στην αντιμετώπιση των κρίσεων στην υγεία και την οικονομία».
Ως πρωθυπουργός ο κ. Τσίπρας είχε αρθρογραφήσει το 2015 ξανά στον «Monde«, με τίτλο: «Για ποιον χτυπάει η καμπάνα». Τότε που «η Ελλάδα αντιμετώπιζε τον παραλογισμό της τιμωρητικής λιτότητας» και που «οι περισσότεροι στην Ευρώπη θεωρούσαν ότι ‘αυτή η μικρή χώρα’ θα παρέμενε μια εξαίρεση» από το «παράλογο» που «δεν ήταν το να αλλάξουμε το φάρμακο όταν, αντί να θεραπεύει, επιδεινώνει την κατάσταση του ασθενή, αλλά το να κάνεις πως δεν βλέπεις το προφανές».
Πηγή:ΑΠΕ-ΜΠΕ
