Λόγια καυτά, λόγια παθιασμένα, λόγια ατσαλάκωτα στον δρόμο προς την επίτευξη των στόχων, των ονείρων, της συναισθηματικής και ατομικής επένδυσης. Αλλά σίγουρα δεν εννοούσαμε αυτό όταν λέγαμε πως αξίζει να σε κάψουν οι φλόγες τους.
Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα παραμένει παγκόσμιο σύμβολο του αγώνα, της επαναστατικότητας και της αντίστασης, καθώς επέμεινε μέχρις εσχάτων, αρνούμενος να επαναπαυθεί στις δάφνες της επιτυχημένης επανάστασης στην Κούβα. Ήταν αυτός από τα χείλη του οποίου, βγήκε η περίφημη φράση η οποία κοσμεί με τοιχογραφίες τα περισσότερα σχολεία της χώρας μας, αλλά σίγουρα δεν εννοούσε αυτό και μεις που ταυτιστήκαμε και το κάναμε σύνθημα σίγουρα επίσης δεν εννοούσαμε αυτού του είδους τις φλόγες.
Το μέλλον δεν είναι απλά δυσοίωνο, δεν είμαστε απλά δήμιοι του εαυτού μας, είναι ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα απ’ ότι είχαμε τολμήσει να φανταστούμε. Εκτεθειμένοι και απροστάτευτοι σε μια πύρινη λαίλαπα που έπληξε τα 2/4 της χώρας. Που έβγαλε στον δρόμο, ξεσπίτωσε, έστειλε για μετοίκιση ανθρώπους που δούλεψαν όλοι τους την ζωή για να βγάλουν την σύνταξή τους και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους σωστά και με τα ορθά πρότυπα. Άνθρωποι δίχως μόρφωση που μόρφωσαν όμως όλους τους υπόλοιπους με τις θυσίες τους και την αγάπη τους.
Ρωτάτε όλοι εύλογα, σε έναν εσωτερικό διάλογο με τον εαυτό σας, γιατί και πως είναι δυνατόν να φτάσουμε ως εδώ
Γιατί πολύ απλά υπήρχε προχειρότητα και ανανδρία από το κεφάλι αυτής της χώρας, από τον κινητήριο μοχλό που ήταν, είναι και θα είναι προβληματικός. Γιατί ποτέ κανείς δεν έμαθε από την επαναλαμβανόμενη ιστορία που κάθε χρόνο, ως είθισται πλέον, πλήττει την χώρα είτε με πλημμύρες είτε με φλόγες. Γιατί το σύστημα είναι τόσο σαθρό που πλέον η κατάσταση περνάει στα χέρια των πολιτών. Ένα έμμεσο και τελείως από σπόντα προλεταριάτο που έχει ξεκινήσει χρόνια, καθ’ ότι οι επιλογές στέρεψαν και η υπομονή εξαντλήθηκε. Γιατί η εξωτερική πολιτική είναι τόσο αστεία κύριε Δένδια και κύριοι υπόλοιποι 299 που το μόνο που έχει σημασία είναι η εικονική αντιπαράθεση στις οθόνες της τηλεόρασης και η αντιπολίτευση. Που είναι η αρωγή των άλλων κρατών; Πότε; Αφού έχει καεί όλη η Ελλάδα; Πότε ακριβώς; Κατόπιν εορτής; Γιατί έμειναν τα 2 και παραπάνω /4 της Ελλάδας να παλεύουν με τα κλαδιά στα χέρια να σβήσουν τις φωτιές που εσείς οι ίδιοι βάλατε. Γιατί δεν διατίθενται οικονομικά κονδύλια, αφού δεν περισσεύουν, τα έχουμε μοιράσει στους κολλητούς μας και στα Μέσα Μαζικής Εξόντωσης, για να διατηρήσουνε την εικόνα του εκφωνητή των διαγγελμάτων. Γιατί είναι ακόμα πολλά αυτά που μπορώ να γράψω αλλά δεν θα το κάνω γιατί την απάντηση την παίρνετε από την κραυγή απόγνωσης των πολιτών αλλά και από τις εκλογές που έρχονται, πλέον ως μονόδρομος και που η απάντηση εκεί θα είναι ακόμα μεγαλύτερη.
Πλέον υπάρχει οργή. Και υπάρχει οργή γιατί βρισκόμασταν… σε μια χώρα στολίδι που εσείς οι ίδιοι μόνοι σας καταφέρατε να μεταμορφώσετε σε παράδειγμα προς αποφυγή. Μια είδηση που πλέον παίζει παγκοσμίως. “Η Ελλάδα καίγεται και δεν έχει δείξει ούτε τα βασικά αντανακλαστικά για να περιορίσει τις εστίες”. Πραγματικά ανατριχιαστικό.
Πλέον οι γενιές που έρχονται είναι υποχρεωμένες να πετύχουν σε αυτό που έχουν στόχο και αγαπούν να κάνουν, πρώτα απ’ όλα γιατί το χρωστούν στους ίδιους τους εαυτούς τους, δεύτερον γιατί το χρωστούν σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που επένδυσαν συναισθηματικά πάνω τους και τρίτον γιατί έρχεται ως συμπλήρωση της φράσης… “Ελλάδα, μάνα που τρως τα παιδιά σου”.
Σε μια χώρα που ο εμπρησμός είναι πλημμέλημα και όχι κακούργημα, που ο βιασμός και η δολοφονία εν ψυχρώ τιμωρείται με ισόβια τα οποία μειώνονται δείχνοντας καλή διαγωγή και που ο βασικός μισθός αγγίζει τιμές προϊόντων στα ράφια ενός σουπερμαρκετ.
Γράφω με αρκετά μεγάλη συναισθηματική φόρτιση και με φωνή τρεμάμενη, ως μια κραυγή αγωνίας και απόγνωσης για ένα μέλλον που πλέον δεν σου δίνει κίνητρο να συνεχίσεις να ονειρεύεσαι όσο και να το προσπαθείς. Και ο πιο αισιόδοξος λυγίζει μπροστά στο φάσμα της καταστροφής.
Επιμέλεια κειμένου:
Χρυσόστομος Βητσόπουλος
