Υπάρχουν στιγμές που ομάδες είτε από την περιφέρεια είτε από μεγάλες Ελληνικές πόλεις, έγραψαν ιστορία και κάποιοι τείνουν να… ξεχάσουν. Υπάρχουν ομάδες που ενήργησαν ως «αφανείς» ήρωες της άλλοτε ελληνικής ποδοσφαιρικής ιστορίας και πραγματικότητας, με τις μεγάλες τους στιγμές αντί να μένουν ανεξίτηλες, πολύ απλά να εξαφανίζονται από τις σκέψεις και να υποκρύπτονται υπό τον ήλιο. Μπορεί να μην είναι στα «ντουζένια» τους ή να περνούν περιόδους κρίσεις σε χαμηλότερες κατηγορίες, ελέω οικονομικών προβλημάτων και λαθεμένων καθοδηγήσεων, αλλά δύσκολα ξεγράφεται το επίτευγμά τους. Το ελληνικό ποδόσφαιρο μαστίζεται από οικονομική κρίση, αλλά και αγωνιστική ως απόρροια των χρημάτων που πλέον δεν υπάρχουν για να δημιουργηθούν ομάδες ανταγωνιστικές σε Ελλάδα και Ευρώπη. Δήμιοι του εαυτού τους δεν έγιναν ποτέ, αλλά άλλοι παράγοντες, όπως προείπα, ήταν δήμιοι για αυτούς. Κάποια στιγμή, ποτέ δε ξέρεις βρε αδερφέ, μπορεί να ξαναζήσουμε τα… μεγαλεία τους!
ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ
Ο «Ιστορικός» αποτελεί μία από τις ομάδες που κρατάνε χρόνια… Πολλά χρόνια. Από το 1890 και τη Σμύρνη έως και σήμερα στην «πλατεία», ο Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος Σμύρνης με χρώματα το κόκκινο και το μπλε, είναι δις Κυπελλούχος Ελλάδος και τέσσερις φορές φιναλίστ. Το 1979 κατακτάει το πρώτο του Κύπελλο, νικώντας την ΑΕΚ 3-1, με ανατροπή του σκορ. Η ένωση αποτελούμενη από τους Παπαϊωάννου, Δομάζο, Μπάγεβιτς, Μαύρο ήταν φόβος και τρόμος. Ο Πανιώνιος αν και βρέθηκε να χάνει με γκολ του Τάσου κατάφερε να γυρίσει την κατάσταση και να πανηγυρίσει μία πολύ μεγάλη στιγμή που ανέβασε επίπεδο τον σύλλογο και έδωσε άλλο κύρος στο Ελληνικό πρωτάθλημα. Το 1998 ήρθε το κερασάκι στην τούρτα, εις διπλούν. Ο Ιστορικός στέφεται για δεύτερη φορά Κυπελλούχος Ελλάδος με τον Εμβολιάδη στον πάγκο, σχολής Μάρκοβιτς. Νικώντας 1-0 τον Παναθηναϊκό, του Βαζέχα, Αποστολάκη, Γεωργιάδη, Βάντζικ, με γκολ του Ναλιτζή κατάφερε να προσθέσει στην τροπαιοθήκη του ακόμη ένα τρόπαιο. Σήμερα προσπαθεί να ανακάμψει τα τελευταία χρόνια, να σταθεροποιηθεί στις ψηλές θέσεις και κάποια στιγμή να πανηγυρίσει κάτι παρόμοιο…
ΑΕΛ
Έχει το απόλυτο. 100% επιτυχία σε τελικούς κυπέλλου. Δύο φορές φιναλίστ και ισάριθμες κατακτήσεις κυπέλλου Ελλάδος. Το 1985, τρία χρόνια πριν την κατάκτηση του πρωταθλήματος από τους βυσσινί δηλαδή, ήρθε το πρώτο από τα δύο κύπελλα. Το εμφατικό 4-1 επί του ΠΑΟΚ άφησε ρίγη συγκίνησης στους Θεσσαλούς, που είδαν μία ψυχωμένη Λάρισα να καθαρίζει τον δικέφαλο του Βορρά με τέσσερα «χτυπήματα» στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Το 2007, αρκετά πρόσφατα δηλαδή, η ΑΕΛ κατάφερε να κερδίσει με 2-1 τον Παναθηναϊκό στο Πανθεσσαλικό Στάδιο, με σκόρερς τους Κόσλει και Αντσουέ, για το τριφύλλι είχε ισοφαρίσει με πέναλτι ο Παπαδόπουλος, και να στεφθεί εις διπλούν κυπελλούχος Ελλάδος, μπροστά σε πολύ κόσμο της καθώς επρόκειτο για ένα κοντινό ταξίδι, ορθοποδώντας στα όποια οικονομικά προβλήματα εκείνης της χρονιάς. Το λυπηρό της υπόθεσης είναι πως ο Αντσουέ είχε βρεθεί θετικός σε ντόπινγκ κοντρόλ λίγες ημέρες αργότερα. Σήμερα βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση και χαροπαλεύει να σώσει την κατηγορία στην SuperLeague. Πρόκειται για μία πολύ μεγάλη επαρχιακή ομάδα που είναι κρίμα να αποτελεί έρμαιο αδίστακτων επιχειρηματιών.
ΑΡΗΣ
Αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες ομάδες στην Ελλάδα με πολύ κόσμο και πέραν της Θεσσαλονίκης. Τα πολλά οικονομικά προβλήματα τον οδήγησαν δύο φορές στην Β’Εθνική, όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα. Το λυπηρό της υπόθεσης είναι πως χρειάστηκε να περάσει και από την Γ’Εθνική. Οκτώ φορές φιναλίστ και μία φορά Κυπελλούχος ο απολογισμός του, προσθέτοντας και τα τρία πρωταθλήματα που κατέχει. Το 1970, βρίσκεται στον πρώτο τελικό κυπέλλου Ελλάδος που δεν συμμετέχει ούτε μία Αθηναϊκή ομάδα. Επικρατεί του ΠΑΟΚ με 1-0, παρουσία 50.000 θεατών, με γκολ του Κεραμιδά στο 8ο λεπτό της αναμέτρησης. Ο ΠΑΟΚ έχασε την ευκαιρία να ισοφαρίσει με τον Κούδα στο 33ο λεπτό και ο «Θεός του Πολέμου» στέφθηκε για πρώτη και τελευταία φορά στην ιστορία του κυπελλούχος Ελλάδος. Σήμερα ψάχνει τα οικονομικά εχέγγυα και την σωστή διοίκηση για να πρωταγωνιστήσει ξανά στην SuperLeague, αλλά και στην Ευρώπη.
ΗΡΑΚΛΗΣ
Ο αρκετά ταλαιπωρημένος «Γηραιός», από τα οικονομικά προβλήματα και τις λεηλασίες των διοικήσεων του που αρκετές φορές ασέλγησαν πάνω του, ξεχνώντας το πόσο ιστορική ομάδα αποτελεί στην Ελλάδα, κατάφερε να κατακτήσει μία φορά το κύπελλο Ελλάδος το 1976, έχοντας τέσσερις παρουσίες σε τελικούς. Τον Ιούνιο εκείνης της σαιζόν, στο δια ταύτα, όλη η Ελλάδα υποκλίνεται στο ταλέντο του Χατζηπαναγή, του μοναδικού ανθρώπου που μάζευε και φιλάθλους άλλων ομάδων για να παρακολουθήσουν την «παράστασή» του. Παίρνει από το χέρι τον Ηρακλή και τον οδηγεί στην κατάκτηση του κυπέλλου, κερδίζοντας τον Ολυμπιακό, στα πέναλτι 6-5, με την κανονική διάρκεια να λήγει 4-4 και τον «αγριόγατο», ελέω της ανέμελης κώμης του, τερματοφύλακα του Ολυμπιακού Κελεσίδη, να υποκλίνεται στο μεγαλείο του «Βάσια». Πέτυχε δύο γκολ, με το ένα εκ των δύο να αποτελεί πραγματικά «χορό» του Βάσια στον Κελεσίδη, και έκανε την χώρα να παραμιλάει.
ΟΦΗ
Συνάμα με το πρώτο Ευρωπαϊκό κύπελλο της Εθνικής Ελλάδος στο μπάσκετ, έγραφε και ο Όμιλος Φιλάθλων Ηρακλείου με χρυσά γράμματα την ιστορία του. Στις 21 Ιουνίου του 1987, λοιπόν, τα εδέσματα είχαν χρώμα… ασπρόμαυρο και «οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ» θυμούνται ακόμη τις ένδοξες στιγμές της ομάδας από την Κρήτη, με τον Ευγένιο Γκεραρτ στο τιμόνι που συνέδεσε το όνομα του με την ιστορικότερη στιγμή του ΟΦΗ, καθώς και με την έξοδο στην Ευρώπη. Στο ΟΑΚΑ, με αντίπαλο τον Ηρακλή του Βασίλη Χατζηπαναγή, τα πράγματα είναι αρκετά δύσκολα. Μέσα σε πέντε λεπτά διαμορφώνεται το 1-1 της κανονικής διάρκειας, από τους Κωφίδη και Χαραλαμπίδη αντίστοιχα, και μοιραία το παιχνίδι οδηγείται στα πέναλτι, αφού ούτε από την παράταση προήλθε νικητής. Εκεί ο Μύρων Σηφάκης αποκρούει δις και ο ΟΦΗ στέφεται κυπελλούχος Ελλάδος για πρώτη φορά στην ιστορία του, με το τελικό 3-1. Σήμερα χαροπαλεύει στην Β’Εθνική και ελπίζει σε ανάκαμψη και μετοίκιση της ομάδας στην SuperLeague.
ΕΘΝΙΚΟΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Μία πολύ ιστορική ομάδα, η οποία υφίσταται από το 1923 έως και σήμερα, έχει μία πολύ μεγάλη στιγμή να θυμάται. Αυτή του 1933. Μοναδική συμμετοχή σε τελικό κυπέλλου Ελλάδος και κατάκτηση του. Εκεί, σε διπλούς τελικούς τότε απέναντι στον Άρη, απέσπασε ισοπαλία 2-2 στη Θεσσαλονίκη, ενώ με το νικηφόρο
2-1 στο Απόστολος Νικολαΐδης κατέκτησε το μοναδικό τρόπαιο του εν Ελλάδι. Το κύπελλο Ελλάδος. Στη «σύνθεση» του Εθνικού μέχρι σήμερα είναι και ο πασίγνωστος «Εθνικάρας» Γιάννης Ματζουράνης, τον οποίο συνάμα συναντούμε και στα παιχνίδια της Εθνικής μας. Με το μπλε και άσπρο στο σήμα και στη φανέλα, το κυανόλευκο που κρατάει μέχρι σήμερα, αγωνίζεται πλέον στην Γ’Εθνική και δύσκολα δείχνει μέχρι στιγμής να βρίσκει τον δρόμο της επιστροφής στις μεγάλες εθνικές κατηγορίες. Οψόμεθα…
ΚΑΣΤΟΡΙΑ
Ομάδα που πραγματικά αποτελεί σίριαλ. Κατάφερε να κατακτήσει το μοναδικό τρόπαιο της το 1980, νικώντας στον τελικό τον Ηρακλή με το εμφατικό και εντυπωσιακό 5-2, αλλά έχοντας προηγηθεί ένα αρκετά περίεργο σκηνικό πλαίσιο. Οι καταγγελίες εις βάρος του Ηρακλή για δωροδοκία σε παίκτη του ΠΑΟΚ, τον οδηγούν στην Β’Εθνική. Δύο ημιτελικοί Ηρακλής-ΠΑΟΚ που παίχτηκαν στο Καυταντζόγλειο, και κίνησαν πολλές διαμαρτυρίες. Ο ήδη «χτυπημένος» από την απόφαση του υποβιβασμού του, Ηρακλής, χάνει στον τελικό του κυπέλλου από την Καστοριά, η οποία κατακτά το μοναδικό τρόπαιο της, έχοντας στην σύνθεση της και τον νυν προπονητή του Πλατανιά Παράσχο. Πρόκειται για μία πολύ ιστορική ομάδα που βρίσκεται πλέον στην τρίτη τη τάξει κατηγορία της Ελλάδος και προσπαθεί να επανέλθει σε ανώτερες κατηγορίες.
