Καθημερινή αθλητική στήλη,

αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους

 

*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,

όλων των κομμάτων

και όλων των θρησκειών,

σάς χαιρετώ…

 

*** Το Πανελλήνιο βρίσκεται ακόμα υπό την επήρεια τού σοκ,

μετά την κατάθεση τού Βαγγέλη Μαρινάκη για τα «στημένα».

Τι ήταν αυτό που ζήσαμε; Τι συγκίνηση ήταν αυτή;

 

Η πασίγνωστη ταινία «Η Οδύσσεια Ενός Ξεριζωμένου»

μοιάζει με κωμωδία τού Μάρκου Σεφερλή μπροστά στο δράμα τού γνωστού εφοπλιστή,

ο οποίος συνεκλόνισε τούς πάντες

με την κατάθεση ψυχής που έκανε ενώπιον τού δικαστηρίου.

 

Μόλις βγήκε απ’ το στόμα του η φράση «Με αδικεί το Κράτος.»,

ένα αναφιλητό ακούστηκε απ’ άκρου εις άκρον τής χώρας·

όλοι ξεσπάσαμε σε λυγμούς για αυτόν τον κατατρεγμένο άνθρωπο.

Κλαίγαμε όλοι·

τέτοιο ομαδικό κλάμα ούτε στη Βόρεια Κορέα όταν περνάει ο Κιμ-Γιονγκ-Ουν

(εξ ου και ο γνωστός εφημεριδιακός τίτλος

«ΕΧΥΣΕ ΟΛΗ Η ΒΟΡΕΙΑ ΚΟΡΕΑ δάκρυα χαράς»).

 

Ως εδώ ήταν…

Σκεφτόταν που σκεφτόταν ο Μητροπολίτης Πειραιώς, Σεραφείμ,

να προτείνει την αγιοποίηση τού ανεξίκακου Βαγγέλα,

ήρθε κι αυτή η εγκάρδια εξομολόγησή του να επισπεύσει τις εξελίξεις.

 

«Και δικαίως» θα πω εγώ·

ο Μαρινάκης είναι ένας αυθεντικός ασκητής,

ένας κοσμοκαλόγερος με σεβάσμια και αποστεωμένη μορφή,

που αξίζει όσο κανείς άλλος

να ενταχθεί -εν ζωή- στο Επίσημο Εορτολόγιο τής Χριστιανορθόδοξης Εκκλησίας.

 

Τα συναισθήματα που μάς έχουν κατακλύσει από προχθές,

είχαμε να τα βιώσουμε από το 2011·

τότε ήταν που ο αλήστου μνήμης «Big Mac», ο Μάκης Ψωμιάδης,

εξεστόμιζε την ιστορική φράση «Είμαι πολιτικός κρατούμενος»

και δικαιολογούσε έτσι τη σύλληψή του για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση

για εκβιασμούς, απάτες, δωροδοκίες και αλλοίωση αποτελεσμάτων αγώνων ποδοσφαίρου

(φαντάζομαι ότι ΔΕΝ σάς θυμίζουν κάποιον όλα αυτά).

 

Κατόπιν τούτων

-ως ελάχιστη ανταπόδοση προς τον Βαγγέλη Μαρινάκη

για τη συγκίνηση που μάς προεκάλεσε

και για το γεγονός ότι προσφέρει αφειδώς την αγιοσύνη του στην Κοινωνία-

η στήλη φέρνει στο φως τα πρακτικά τής κατάθεσής του,

όπου δεσπόζει, βεβαίως, ο ισχυρισμός του,

ότι δεν ήξερε πως το «πακιστανικό» τηλέφωνό του ήταν… πακιστανικό.

 

Διαβάστε το «αποκλειστικό ντοκουμέντο» και… βοήθειά σας.

 

Πρόεδρος: Να προσέλθει στο εδώλιο ο κατηγορούμενος Ευάγγελος Μαρινάκης.

(ο εφοπλιστής παραμένει στη θέση του κοιτάζοντας με απλανές βλέμμα τον χώρο)

Πρόεδρος (στρεφόμενη με βλοσυρό ύφος προς τον εφοπλιστή):

Κατηγορούμενε Ευάγγελε Μαρινάκη, δεν ακούσατε τι είπα; Προσέλθετε… 

(ο εφοπλιστής σηκώνεται και στέκεται στο εδώλιο)

Πρόεδρος: Γιατί αργήσατε να ανταποκριθείτε; Έχετε κάποιο πρόβλημα;

Β.Μ.: Όχι, κυρία πρόεδρος.

Απλά, δεν ήξερα ότι ονομάζομαι «Βαγγέλης Μαρινάκης».

Πρόεδρος: Τώρα που το μάθατε,

θέλετε να μάς πείτε γιατί είχατε «πακιστανικό» τηλέφωνο;

Β.Μ.: Μα δεν ήξερα ότι ήταν «πακιστανικό».

Εντάξει,

με είχε παραξενέψει λίγο ότι μόλις έβαζα τη «S.I.M

ακουγόταν επτά φορές το «Αλλάχου άκμπαρ»

και έβλεπα τον λογότυπο τής «Islamabad Net»,

αλλά δεν έδωσα σημασία διότι είμαι πολυάσχολος.

Πρόεδρος: Για πείτε μας, λοιπόν, ποια είναι η σχέση σας  με τα «στημένα»;

Β.Μ.: Όση σχέση έχει ο λούτσος με τη θάλασσα, τόση έχω κι εγώ με τα «στημένα».

Πρόεδρος: Μα ο λούτσος ζει στη θάλασσα…

Β.Μ.: Ααα…, κυρία πρόεδρος, δεν με πιάνετε.

Όταν λέω «λούτσος», δεν εννοώ τον λούτσο.

Πρόεδρος: Εν πάση περιπτώσει, αφήστε τα υπονοούμενα και απαντήστε.

Τι συνέβη στο ματς Ολυμπιακός-Βέροια;

Β.Μ.: Νικήσαμε 3-0.

Πρόεδρος: Αυτό το ξέρουμε…

Β.Μ.: Και τότε γιατί με ρωτάτε; 

Πρόεδρος: Για την ανατίναξη τού φούρνου τού διαιτητή Κωνσταντινέα,

τι έχετε να μάς πείτε;

Β.Μ.: Απ’ ό,τι λένε στην πιάτσα των αρτοποιών,

μία πολύσπορη φρατζόλα έπαθε αυτανάφλεξη

και ωσάν Σαπφώ Νοταρά τα έκανε όλα μπουρλότο.

Πρόεδρος: Με τον τότε πρόεδρο τής «Ε.Π.Ο.», τον Σαρρή, ποια ήταν η σύνδεσή σας;

Β.Μ.: Τού έτρεφα συμπάθεια,

επειδή έχει το επώνυμο τής αγαπημένης μου τραγουδίστριας, τής Έφης Σαρρή.

Λατρεύω το σουξέ της «Γυμνός μέσ’ στην Ελλάδα», το οποίο μού έχει αλλάξει τη ζωή.

Πρόεδρος: Πώς σάς την άλλαξε;

Β.Μ.: Με έκανε να συνειδητοποιήσω την απέραντη γοητεία μου,

να αποκτήσω αυτοπεποίθηση και να διατρανώνω την αισθητική μου σε κάθε ευκαιρία·

εξ ου, και η αξέχαστη εμφάνισή μου στο γήπεδο τής «Τούμπας»,

όπου είχα ξεκούμπωτη την πουκαμισιά μου

και σε κοινή θέα το στέρνο, την κοιλούμπα και τον αφαλό μου.

Έκτοτε, έγινα πρότυπο για τα νέα παιδιά·

τρανή απόδειξη αποτελεί η Αφροδίτη τού «Big Brother»,

η οποία -απ’ ό,τι έχω καταλάβει- είναι ορκισμένη fan μου

και κυκλοφορεί διαρκώς σε ημίγυμνη κατάσταση.

Πρόεδρος: Καλά, καλά, αυτά δεν ενδιαφέρουν το δικαστήριό μας.

Σιγά μη μάς νοιάζει τι κάνει η κολλητή τού Κεχαγιά,

που μαζί με το Σο-φίδι είναι για να την ξαποστείλουμε απ’ το σπίτι.

Β.Μ.: Ωπ… Κυρία πρόεδρος, βλέπετε «Big Brother»;

Έχω να σάς συστήσω ένα καλό «μπουκάδικο» στη Μαλαισία,

που δίνει υψηλές αποδόσεις για νίκη τής Άννας-Μαρίας.

Πρόεδρος: Μπα… Εγώ πιστεύω ότι θα πάρει τα λεφτά ο «Χάος».

Β.Μ.: Χαχαχα, πόσο λάθος κάνετε.

Το παιχνίδι είναι «στημένο»·

το είπε και η Σοφία, άλλωστε,

την οποία εγώ γουστάρω επειδή όταν βρίζει μού θυμίζει τούς συνεργάτες μου.

Πρόεδρος: Τέλος πάντων…

Μ’ αυτά που μού λέτε, καταλαβαίνω ότι είστε έντιμος άνθρωπος.

Β.Μ. (με σπασμένη φωνή): Αχ, κυρία πρόεδρος, βουλωμένο δράμα διαβάζετε.

Πιο μέσα δεν μπορούσατε να πέσετε·

να ξέρατε τι κυνήγι έχω φάει λόγω τής καλοσύνης μου.

Πρόεδρος: Δηλαδή;  

Β.Μ.: Με αδικεί το Κράτος, κυρία πρόεδρος.  

Όσες προσπάθειες κι αν κάνω για να το πείσω ότι αποτελώ πρόβλημα,

εκείνο επιμένει να μού εξασφαλίζει ασυλία για τα πάντα.

Βγαίνω και βαφτίζω ως «Διδαχή Ήθους»

τις βιαιοπραγίες εις βάρος των παικτών τού Παναθηναϊκού

και το Κράτος με αδικεί πιστεύοντάς με.

Κυκλοφορώ ανενόχλητος στα γήπεδα ενώ έχω απαγόρευση

και το Κράτος με αδικεί αφήνοντάς με.

Είμαι κατηγορούμενος ως «εγκέφαλος» στην υπόθεση τού «Noor One»

και το Κράτος ακόμη να ορίσει δικάσιμο·

είναι σα να μού φωνάζει

«Όσο και να χτυπιέσαι, εμείς την υπόθεσή σου θα τη βάλουμε στο αρχείο.».

Και πόσα ακόμη που μού πληγώνουν την καρδιά

και με κάνουν να αισθάνομαι σαν επικηρυγμένος παγκολίνος…

Πόσο ν’ αντέξω πια αυτήν την αδικία;

Πρόεδρος: Μήπως είστε υπερβολικός;

Β.Μ.: Καθόλου, κυρία πρόεδρος.

Το Κράτος μού κάνει διαρκώς πόλεμο νεύρων

και θα σάς το αποδείξω διηγούμενος ένα αποτρόπαιο περιστατικό.

Πρόσφατα, με απήγαγαν πράκτορες τής «Ε.Υ.Π.»· με πήραν σηκωτό 30 άντρες και…

Πρόεδρος (τον διακόπτει): Γιατί τριάντα;

Β.Μ.: Επειδή οι 29 μπατάρανε. Δεν κάνει να είναι μονός αριθμός.

Πρόεδρος: Καλώς. Συνεχίστε…

Β.Μ.: Με αρπάξαν’, που λέτε, και με πήγανε σε μία ταβέρνα στη Βάρη.

Με δέσαν’ χειροπόδαρα σε απόσταση ενός μέτρου από τα λιγουρευτά ψητά

και με αφήσανε σαδιστικά να τα μυρίζω.  

Ματαίως τούς παρακαλούσα και τούς έλεγα

«Σάς ικετεύω, ή λύστε με,

ή βάλτε μου μια γουρνοπούλα στο στόμα, να την καταπιώ όπως ο βόας τα θύματά του.»

Μάλιστα, πάνω στην απελπισία μου,

είχα βγάλει έξω τη γλώσσα μου όπως ο βάτραχος όταν περιμένει τις μύγες,

αλλά πάλι δεν κατόρθωσα να φάω έστω ένα κοψίδι.

 

Μετά από την τελευταία φράση του,

ο Βαγγέλης Μαρινάκης ξεσπάει σε κλάματα και καταρρέει αποκαμωμένος,

ενώ όλοι όσοι παρίστανται στο δικαστήριο

δεν μπορούν να συγκρατήσουν τα βουβά δάκρυά τους.

Τι να πεις μπροστά στον Ανθρώπινο Πόνο,

τι να πεις σε έναν άγιο άνθρωπο που αδικείται συστηματικά από το Κράτος.

Τι;

 

Ο Αθλητάμπουρας

 

 

(Ο «Αθλητάμπουρας» έχει πλέον τον δικό του λογαριασμό στο Twitter.
Ακολουθήστε τον, με δική σας ευθύνη,

στη διεύθυνση 
https://twitter.com/Athlitampouras



Περισσότερα Εδω

Προηγούμενο άρθροΕντοπίστηκε ακόμη ένας υπάλληλος που έχει προσβληθεί από covid-19
Επόμενο άρθροΑυξάνει το προσδόκιμο ζωής η δίαιτα βίγκαν;