Τι πιστεύουν οι Έλληνες για τη Γερμανία σήμερα, με την εκκίνηση της Γερμανικής Προεδρίας και καθώς ξεκινά ένα από τα πλέον κρίσιμα Ευρωπαϊκά Συμβούλια στην ιστορία της ΕΕ. Διαφωτιστικές απαντήσεις έρχεται να δώσει δημοσκόπηση της ΜRB, που διεξήχθη το προηγούμενο διάστημα για λογαριασμό του πολιτικού ιδρύματος Konrad Adenauer.
Παρουσίαση: Πολυδεύκης Παπαδόπουλος
Αφορμή για την έρευνα ήταν η ανάληψη της προεδρίας του Συμβουλίου της Ε.Ε. από τη Γερμανία και αιτία η εποχή των ριζικών αλλαγών που ζούμε και η οποία επηρεάζει τις σχέσεις των δυο χωρών, όπως δήλωσε o διευθυντής του παραρτήματος του Ιδρύματος σε Ελλάδα και Κύπρο, Χένρι Μπoνέ. Ως προς τη μεθοδολογία, για τις ανάγκες της έρευνας πραγματοποιήθηκαν από την ΜRB 800 συνεντεύξεις στο ευρύ κοινό και συνεντεύξεις σε βάθος με δέκα διαμορφωτές της κοινής γνώμης.
Συνοψίζοντας τα κυριότερα συμπεράσματα της έρευνας μπορεί κανείς να πει ότι ο μέσος Έλληνας συνδέει τη Γερμανία με την ισχυρή της οικονομία και την οργάνωση του κράτους. Η γνώμη του για τη χώρα αυτή επηρεάζεται σήμερα κυρίως από τη συμπεριφορά της στην ευρωπαϊκή και διεθνή σκηνή στο παρόν, έχοντας όμως και ισχυρά ερείσματα στην ιστορία και το παρελθόν.
Επίσης, το σύνολο των ερωτώμενων (ευρύ κοινό και διαμορφωτές γνώμης) συμφωνούν με τον ηγετικό ρόλο της Γερμανίας στην Ε.Ε. αλλά και τη βαρύνουσα σημασία της στην διεθνή σκηνή. Επιπλέον, εκλαμβάνεται ως μονόδρομος η σύσφιξη των σχέσεων και η μεταξύ των δύο χωρών.
Να υπογραμμιστεί, όμως, ότι το ευρύ κοινό διατηρεί περισσότερες επιφυλάξεις απέναντι στην Γερμανία σε σχέση με τους διαμορφωτές γνώμης, στάση που υπαγορεύεται από τις εμπειρίες του πρόσφατος παρελθόντος και το πώς αντιλαμβάνεται η κάθε κατηγορία τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης από το Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και βέβαια την ίδια την Ελλάδα. Ετσι στο σύνολο υπερισχύει μια αρνητική εικόνα για το ρόλο της Γερμανία γενικά στην Ευρώπη και ειδικότερα για τη συνεισφορά της στην ΕυρωπαΪκή Ενωση.
Πώς κρίνει τη στάση της στην πανδημία; Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας το 53,4 % των Ελλήνων κρίνει αρνητικά τη στάση της Γερμανίας στο θέμα της πανδημίας του COVID-19 εξαιτίας της αρχικής διστακτικότητας της για τη συνολική αντιμετώπιση των οικονομικών επιπτώσεων.
Η Γερμανία έχει για τους Έλληνες θετική ή αρνητική συνεισφορά στην Ε.Ε.; Αρνητική απάντηση δίνουν περίπου τα 2/3 ενώ το 1/4 των ερωτώμενων θεωρούν πως ο ρόλος της Γερμανίας στην Ευρώπη έχει βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια.
Οσον αφορά τις σχέσεις Ελλάδας και Γερμανίας, αυτές όπως δείχνει και η έρευνα, χαρακτηρίζονταν πάντα από μία ιδιαίτερη δυναμική που περιπλέκει αρκετές φορές τις γνώμες των Ελλήνων. Ετσι, οι συμπατριώτες μας από τη μια πιστεύουν ότι έχουμε να κάνουμε με μία σχέση εξάρτησης και ότι Ελλάδα και Γερμανία δεν μπορούν να γίνουν πραγματικά σύμμαχοι και από την άλλη ότι παρά την πολυτάραχη ιστορία τους έχουν κοινό μέλλον στο δυτικό κόσμο. Επιπλέον περισσότεροι από 6 στους 10 ερωτηθέντες πιστεύουν ότι η Ελλάδα θα πρέπει να επιδιώξει τη σύσφιξη των σχέσεων της με τη Γερμανία προτάσσοντας τη φυσική συμμαχία με τον «ισχυρό» της Ε.Ε, με επικέντρωση στους τομείς του μεταναστευτικού, της οικονομίας και της τεχνογνωσίας.
Τι μπορεί να προσδοκούν οι Έλληνες από τη γερμανική προεδρία; Για τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης στην Ελλάδα η αντιμετώπιση της πανδημίας του COVID-19 και των οικονομικών και κοινωνικών συνεπειών της είναι στην πρώτη γραμμή. Για το ευρύ κοινό προηγείται η αντιμετώπιση του μεταναστευτικού/προσφυγικού ζητήματος. Επίσης, η διεκδίκηση για αλλαγή της στάσης της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα αλλά και στην Ε.Ε. αποτελεί σημαντικό ζητούμενο. Είναι πάντως σαφές ότι οι Έλληνες συμφωνούν με το ηγετικό ρόλο της Γερμανίας στην Ε.Ε. και εκλαμβάνουν ως μονόδρομο την ενδυνάμωση των σχέσεων των δύο χωρών.
Σε ό,τι αφορά το πακέτο επιδοτήσεων και δανείων για την αντιμετώπιση των οικονομικών και κοινωνικών συνεπειών της πανδημίας, που αποτελεί και το θέμα του έκτακτου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, οι διαμορφωτές γνώμης τείνουν να εστιάσουν στην τελική θετική συνεισφορά της Γερμανίας, εφόσον υπάρξει συμφωνία. Οι ίδιοι θεωρούν ότι η Γερμανία, αν και αρχικά λειτούργησε ως «δύναμη καθυστέρησης», με την «αλλαγή στάσης» ήταν τελικά ο κύριος μοχλός αλλαγής του κλίματος.
