Άκαρπες παραμένουν οι προσπάθειες της ομάδας μπάσκετ με αμαξίδιο του ΑΟΚ να βρει τον τρόπο να μετακινηθεί για το Ηράκλειο ώστε να πάρει μέρος στους αγώνες πλέι οφ για την άνοδό της στην Α΄ Εθνική κατηγορία. Η αναβολή των αγώνων, λόγω των εκλογών, μπορεί να έδωσε χρόνο στους εκπροσώπους της ομάδας να αναζητήσουν κάθε δυνατή λύση, ωστόσο ακόμη αυτή δεν έχει βρεθεί.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Όπως εξήγησε, μιλώντας στην ΕΡΤ Καβάλας, εκ μέρους της ομάδας ο Τάσος Βυζικίδης, στην περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης είναι πολύ περιορισμένος ο αριθμός των ειδικών τουριστικών λεωφορείων τα οποία κοστίζουν, όπως είναι φυσικό, αρκετά για τις οικονομικές δυνατότητες της ομάδας.
Τι γινόταν μέχρι σήμερα;
Η ομάδα έχει εξασφαλίσει ένα τρέιλερ με το οποίο μεταφέρονται τα αμαξίδια και με τον τρόπο αυτό ταξιδεύει στις πόλεις όπου διεξάγονται οι αγώνες. Όμως, οι πρόσφατες επιτυχίες της ομάδας, για τις οποίες η Καβάλα είναι περήφανη, πλέον ξεπερνούν τις μέχρι τώρα δυνατότητες.
Για τον προσεχή αγώνα στο Ηράκλειο, οι αθλητές πρέπει να μετακινηθούν έως το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης και, αφού ταξιδέψουν και αγωνιστούν στην Κρήτη, να επιστρέψουν αεροπορικώς έως τη Θεσσαλονίκη και ακολούθως στην Καβάλα. Αυτό το δρομολόγιο είναι ανθρωπίνως αδύνατο να υποστηριχθεί χρησιμοποιώντας οι ίδιοι οι αθλητές και οι συνοδοί τα αυτοκίνητά τους.
Οι προσπάθειες συνεχίζονται…
Τι γίνεται όμως με τους επισκέπτες;
«Μπορούμε να πετάξουμε τα σκουπίδια κάτω από το χαλί και να αντιμετωπίσουμε και πάλι το πρόβλημα ευκαιριακά. Αυτό όμως δεν είναι λύση. Ούτε για την προσπάθεια της ομάδας, ούτε για την πόλη. Θα φέρουμε κόσμο αλλά πώς θα μετακινηθεί;» λέει ο Τάσος Βυζικίδης.
Η ομάδα ήδη προγραμματίζει τη διοργάνωση διεθνούς τουρνουά ομάδων μπάσκετ με αμαξίδιο. Το Σεπτέμβριο αναμένονται ομάδες από την Γερμανία, την Ιταλία, την Τουρκία και τη Βουλγαρία. Οι δύο πρώτες θα φθάσουν μέσω του αεροδρομίου της Θεσσαλονίκης.
Ο αριθμός των φιλοξενουμένων, αθλητών και συνοδών, φθάνει τους 160. Μεγάλο το όφελος για την περιοχή. Πώς όμως θα μετακινηθεί, ακόμη και μέσα στην πόλη, όλος αυτός ο κόσμος;
«Πέρασαν 30 χρόνια για να εκπαιδευτούμε να μην κλείνουμε τις ράμπες και τις θέσεις των αναπήρων με τα αυτοκίνητά μας. Θα περιμένουμε άλλα 30 χρόνια για να μπορούν τα άτομα με αναπηρία να μετακινούνται με τα μέσα μεταφοράς μέσα στην πόλη;» αναρωτιέται ο κ. Βυζικίδης.
