«Σκοτώστε με, για να πάρει αξία η ζωή μου»

Καθημερινή αθλητική στήλη,

αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους

 

*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,

όλων των κομμάτων

και όλων των θρησκειών,

σάς χαιρετώ…

 

*** Το έχω πει και το επαναλαμβάνω·

ο Παναθηναϊκός δεν πρόκειται να δει χαΐρι έχοντας στο τιμόνι τον Αλαφούζο.

Τα έλεγα και για τον περαστικό Πογιάτος,

προτού καν αναλάβει το πόστο στον Π.Α.Ο., αλλά και αφ’ ότου ανέλαβε·

ένας προπονητίσκος τής συμφοράς,

ο οποίος είδε ξάφνου να τού εμφανίζεται από το πουθενά η ευκαιρία

να διαχειρίζεται αγωνιστικώς έναν πάλαι ποτέ μεγάλο σύλλογο τής Ευρώπης.

 

Ο Αλαφούζος αισθανόταν έτοιμος να δώσει τα κλειδιά τής ομάδας

σε κάποιον τυχάρπαστο που οι ικανότητές του φτάνουν έως τις «Κ-19»,

ο Πογιάτος αισθάνθηκε έτοιμος να αναβαθμιστεί και να εισχωρήσει στην «Adult Zone».

Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε…

 

(όταν ολοκληρώσετε την ανάγνωση τού παρόντος πονήματος,

σάς συστήνω και σάς συνιστώ να διαβάσετε το άρθρο τής 15ης Σεπτεμβρίου,

με τίτλο «Ο Παναθηναϊκός τού Αλαφούζου είναι ΓΤΠΚ (για τον Πογιάτος καβάλα)»

https://www.zougla.gr/sports/article/o-pana8inaikos-tou-alafouzou-ine-gtpk-gia-ton-pogiatos-kavala)

 

*** Μετά την ήττα από τον Αστέρα Τρίπολης στην πρεμιέρα,

ήρθε και η χθεσινή θλιβερή εμφάνιση κι η ισοπαλία με τη Λάρισα

ώστε να διατυμπανιστεί με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο

ότι για τον Παναθηναϊκό μόλις εξεκίνησε μία ακόμη «χαμένη χρονιά».

Αυτό το στοιχείο είναι τρομακτικό όταν το συνειδητοποιήσεις·

η Αρχή γίνεται ταυτόσημη με το Τέλος.

 

Οι χρονιές τού Παναθηναϊκού πεθαίνουν η μία μετά την άλλη·

το τραγικό δε, είναι, ότι πεθαίνουν άμα τη γενέσει τους.

Οποία ειρωνεία·

το Πράσινο είναι το «Χρώμα τής Ελπίδας»,

αλλά στην περίπτωση τής ομάδας με την Πράσινη Φανέλα

η Ελπίδα έχει καταντήσει να είναι η πρώτη που αποθνήσκει

(παρεμπιπτόντως,

ακόμη και η φανέλα

με την οποία έχει εμφανιστεί στα δύο πρώτα φετινά παιχνίδια του ο Π.Α.Ο.,

είναι ένα αδιάφορο «πράμα»

που δεν εκπέμπει το παραμικρό κύρος, που δεν παραπέμπει σε θετικές μνήμες,

που δεν φέρει την ταυτότητα τού συλλόγου·

εν κατακλείδι,

μία άχρωμη, άοσμη, άγευστη, ωχρή, κατατονική, κακόγουστη πρόταση,

η οποία θεωρήθηκε από τη διοίκηση ως ιδεώδης «ενδυματολογική» επιλογή·

πολύ λογικό είναι όλο αυτό,

αν συνυπολογίσουμε ότι ο Γιάννης Αλαφούζος δεν αγαπάει τον Παναθηναϊκό

και ως εκ τούτου δεν δύναται να πρεσβεύσει την Παναθηναϊκή Αισθητική).

 

Αυτή, λοιπόν, η πολυεπιπέδως εγκαταλελειμμένη ομάδα,

άγεται και φέρεται από τον μεγαλομέτοχό της και τις καταστροφικές αποφάσεις του,

περιφέροντας εδώ και χρόνια το σαρκίο της στα ελληνικά γήπεδα

ως φάντασμα τού εαυτού της·

η απουσία πραγματικού στόχου είναι απολύτως ευδιάκριτη,

η παντελής έλλειψη κινήτρων οδηγεί σε τυπική επιβίωση.

 

Ο Παναθηναϊκός είναι ό,τι πιο αντιποδοσφαιρικό κυκλοφορεί στη «Superleague»·

μία ομάδα που ενώνει την Αρχή με το Τέλος,

μία ομάδα χωρίς αρχή και τέλος,

μία ομάδα που δεν αντέχεις να παρακολουθήσεις ολόκληρο παιχνίδι της

διότι παθαίνουν ακατάσχετη αιμορραγία τα μάτια σου με αυτά που βλέπεις,

ένα μισθοφορικό συνονθύλευμα που υπάρχει απλώς για να υπάρχει.

Ο Παναθηναϊκός μοιάζει -μέσα από αυτήν την παγερή σιωπή του-

να κραυγάζει απελπισμένα:

«Σκοτώστε με, για να πάρει αξία η ζωή μου.».

 

*** Συνελόντι ειπείν,

ο Παναθηναϊκός θα σωθεί μόνο αν βιώσει κάποιο ισχυρότατο σοκ.

Ένας μεγαλομέτοχος-πρόβλημα, μία ομάδα-πρόβλημα, ένας προβληματισμένος κόσμος·

ζητείται επειγόντως λύση.

 

Η λύση ουδόλως εύκολο είναι να βρεθεί·  

αλλά ακόμη κι αν βρεθεί, ουδόλως εύκολο (θα) είναι να δοθεί·

πόσω μάλλον,

όταν το τρίπτυχο «Ομάδα-Κόσμος-Διοίκηση» έχει διαρραγεί προ πολλού

και δεν υπάρχει -επί τής ουσίας- Κοινό Όνειρο.

 

Είναι τραγικό αν το σκεφτούμε·

ο Παναθηναϊκός τού Αλαφούζου δεν έχει καν όνειρα

(όσοι σκεφτήκατε το νέο γήπεδο τού Παναθηναϊκού,

θα σάς πω ότι -με βάση και τις άκρως ύποπτες υπεκφυγές τού Μπακογιάννη-

δεν γίνεται να το λογίσουμε -έστω προς το παρόν- ως «Όνειρο»,

παρά μόνον ως «Ουτοπία»).

 

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, λοιπόν,

η Εσωστρέφεια χρειάστηκε μόλις δύο αγωνιστικές για να κορυφωθεί

και οι εξελίξεις μοιάζουν προδιαγεγραμμένες.

Η ταινία «Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος… Πογιάτου»

θα φτάσει σύντομα στο τέλος της,

ο Ισπανός «μυρωδιάς» θα μαζέψει τα μπογαλάκια του

βάζοντας στο βιογραφικό του μία τηλεγραφική απόλυση και μία ξεκούραστη αποζημίωση,

ο τεχνικός διευθυντής με το υφάκι χιλίων καρδιναλίων, ο Τσάβι Ρόκα,

ίσως χαιρετήσει κι αυτός,

οι τραχανοπλαγιάδες ανθυπο-παίκτες -όπως ο Σάντσες και ο Αγιούμπ-

που ήρθαν από το πανέρι και από τα αζήτητα,

θα εξακολουθήσουν να έχουν την απρόσμενη δουλείτσα που τούς προσεφέρθη.

 

Έτσι,

το λογιστήριο τής «Π.Α.Ε.» θα συνεχίσει ατερμόνως να εμφανίζει ζημίες,

ο Αλαφούζος θα συνεχίζει ατερμόνως το καταστροφικό του έργο,

ο Παναθηναϊκός θα μείνει -βάσει των παρόντων δεδομένων-

είκοσι με τριάντα χρόνια χωρίς τίτλο. 

Οποία κατάντια…

 

*** Επιμύθιο:

Η πρόσληψη τού Πογιάτος στον Παναθηναϊκό ήταν εξ αρχής τεράστιο ρίσκο·

μία κίνηση με κίβδηλα στοιχεία οραματισμού,

που στην πραγματικότητα ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία.

Ο Ίβηρας προπονητίσκος δεν ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται

(επιβεβαιώνοντας εν ριπή οφθαλμού τις «προφητείες»)  

και η ευθύνη βαρύνει αποκλειστικά τον μεγαλομέτοχο τής «Π.Α.Ε.».

 

Εδώ, λοιπόν, είναι που προκύπτει το μείζονος σημασίας ερώτημα,

το οποίο διατυπώνεται διαρκώς από τον Κόσμο τού Παναθηναϊκού..:

«Ο Αλαφούζος είναι άσχετος ή στημένος;».

 

Αν απαντήσουμε με αλφαβητικό κριτήριο,

ο Αλαφούζος είναι άσχετος.

Αν απαντήσουμε με ποδοσφαιρικά κριτήρια,

ο Αλαφούζος είναι άσχετος.

Αν, όμως, συνυπολογίσουμε,

ότι ο Αλαφούζος επεχείρησε επανειλημμένα

να μετατρέψει τον Παναθηναϊκό σε Γραφείο Τύπου τής «Νέας Δημοκρατίας»

και τον κρατάει «όμηρο πολυτελείας» μέσα από τις μεθοδεύσεις για το «γηπεδικό»,

μόνο άσχετος δεν είναι ο Αλαφούζος.

…

 

Εδώ, μάλιστα,

με βάση την άκρως αμφιλεγόμενη λογική τής πρόσληψης τού Πογιάτος, 

θα θέσω στον Δημόσιο Διάλογο μία πολύπτυχη ρητορική ερώτηση..:

Γιατί ο Αλαφούζος δεν τοποθετεί στη θέση τής Σίας Κοσιώνη

μία ανεκπαίδευτη δημοσιογράφο-παρουσιάστρια με πάμφτωχο βιογραφικό;

Γιατί στην πανάκριβη παραγωγή τού «Big Brother»

έχει προσλάβει εμπειρότατα τηλεοπτικά στελέχη

και δεν πήρε -επί παραδείγματι- στη θέση τού «Casting Director»

κάποιον που έχει καντίνα σε νηπιαγωγείο;

Εν κατακλείδι,

γιατί οι απολύτως εύστοχες κινήσεις που κάνει για τον τηλεοπτικό σταθμό του

δεν βρίσκουν αντιστοίχιση ευστοχίας στις κινήσεις που κάνει για τον Παναθηναϊκό;

 

Οι απαντήσεις -σε αυτά και σε πολλά ακόμη-

μπορούν να δοθούν μόνο από τον ίδιο.

Μέχρι τότε (δηλαδή, ενδεχομένως μέχρι το… Ποτέ),

θα αφήσω το απλουστευτικό δίλημμα «Άσχετος ή Στημένος» να απασχολεί τούς Παναθηναϊκούς,

και θα συμπυκνώσω όλα τα ερωτήματα που αφορούν στον Γιάννη Αλαφούζο, 

σε ένα και μοναδικό ερώτημα..:

Γιάννη Αλαφούζο, μήπως είσαι Ολυμπιακός;

 

Ο Αθλητάμπουρας

 

 

(Ο «Αθλητάμπουρας» έχει πλέον τον δικό του λογαριασμό στο Twitter.
Ακολουθήστε τον, με δική σας ευθύνη,
στη διεύθυνση https://twitter.com/Athlitampouras)