Με δάκρυα στα μάτια μοιράστηκε την εμπειρία του κορωνοϊού ως ασθενής ο γνωστός πνευμονολόγος, Κώστας Χρήστου, στην ετήσιο πανελλήνιο συνέδριο “Ημέρες πνευμονολογίας” που ξεκίνησε σήμερα στο Ξενία του Βόλου.

Ο κ. Χρήστου κόλλησε κορωνοϊό μετά από μια κατ’ οίκον επίσκεψη το Νοέμβριο του περασμένου χρόνου, όταν εξέτασε έναν αρνητή  και ο οποίος ενώ είχε κορωνοϊό, αρνούνταν να πάει στο νοσοκομείο.

“Ξεκίνησα με 38,2 πυρετό και παρέμεινα για αρχή σε καραντίνα στο σπίτι μου. Ευτυχώς, δεν κόλλησε κανένα άλλο μέλος της οικογένειάς μου” αναφέρει για την αρχή της εμφάνισης των συμπτωμάτων της νόσου. Στη συνέχεια, ο πυρετός δεν υποχωρούσε και εκεί ξεκίνησε να τον κυριεύει ο φόβος ενώ άρχισαν να εμφανίζονται και άλλα συμπτώματα, όπως το πλάκωμα στο στήθος, γεγονός που επηρέαζε αρνητικά την ψυχολογία του. “Έκανα τον γιατρό στον εαυτό μου” ανέφερε για τις πρώτες ημέρες της νόσησής του.

Έπειτα, μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Βόλου και νοσηλεύτηκε σε ένα δωμάτιο με άλλα τρία άτομα και μοιράζονταν σκέψεις και συναισθήματα αγωνίας με τη μόνη αισιόδοξη εικόνα τη θέα της θάλασσας από το παράθυρο του δωματίου. Εκεί έλαβε οξυγόνο και την φαρμακευτική αγωγή σύμφωνα με το πρωτόκολλο που είχε δοθεί.

“Στη συνέχεια, μεταφέρθηκα σε ένα απομονωμένο μονόκλινο δωμάτιο αρνητικής πίεσης με ένα παράθυρο ψηλά που έβλεπε σε ένα ντουβάρι και από εκεί καταλάβαινα μόνο αν ήταν μέρα ή νύχτα ενώ περνούσα την ώρα μου διαβάζοντας κάποιο βιβλίο ή σερφάροντας στο διαδίκτυο” αναφέρει. Ωστόσο, η αδυναμία που άρχισε να εμφανίζεται στο σώμα εξαιτίας των συμπτωμάτων και των χαμηλών ποσοστών οξυγόνου έγινε και ψυχική αδυναμία.

“Σαν να έχεις τρακάρει με φορτηγό” υποστηρίζει ο κ. Χρήστου ότι ήταν τα λόγια που του είπε ο διευθυντής της κλινικής Covid του Γενικού Νοσοκομείου Βόλου ο οποίος μόλις είχε αναρρώσει από τον κορωνοϊό ζητώντας από τον ασθενή πνευμονολόγο να κρατήσει όλες του τις δυνάμεις.

“Κύμα συμπαράστασης από τους συναδέλφους”
Ο κ. Χρήστου έκανε ιδιαίτερη μνεία στους συναδέλφους ιατρούς και νοσηλευτές που τον επισκέπτονταν καθημερινά στο παράθυρο του δωματίου προσπαθώντας να του δώσουν κουράγιο και να τον υποστηρίξουν ψυχολογικά. Επίσης, ο κ.Χρήστου λάμβανε μηνύματα στο κινητό του τηλέφωνο από ασθενείς, συγγενείς, φίλους και αγνώστους ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσε να διατηρήσει την ψυχραιμία των μελών της οικογένειάς του.

“Με είχαν για νεκρό”
“Από αυτά που άκουγα για τις κουβέντες που γίνονταν έξω έφτασαν σε σημείο να λένε ότι πέθανα” αναφέρει για τις φήμες που κυκλοφορούσαν κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του.

Η κρίσιμη ώρα της διασωλήνωσης
Ύστερα από μέρες, τα συμπτώματα έδειχναν επιδείνωση της κατάστασής του. “Άρχισα να έχω βάρος στο στήθος, δύσπνοια, πόνο στα πλευρά. Μετρούσα ανάσα την ανάσα, στιγμή τη στιγμή” σημειώνει ο κ. Χρήστου.

Όταν το επίπεδο του οξυγόνου έφτασε στο 70, ο κ. Χρήστου ζήτησε τη διασωλήνωσή του με επιμονή. “Άγχος και λοίμωξη με κυρίευσαν. Πρόκειται για έναν εφιάλτη που ζεις ζωντανός” ανέφερε για τις σκέψεις που τον κυρίευαν όση ώρα περίμενε την απόφαση της διασωλήνωσής του.

Από τα τέσσερα κρεβάτια που είχε η ΜΕΘ, ο κ. Χρήστου νοσηλεύτηκε σε ένα πέμπτο κρεβάτι. Τον καιρό που βρίσκεται στη ΜΕΘ, αυτό που θυμάται είναι να νιώθει ότι είναι στο κενό. Πέρασαν λίγες μέρες που νιώθει ότι είναι ζωντανός. “Εφιάλτες, στρες, κούραση και θόλωση, παρενέργειες της νόσου και των φαρμάκων, παιχνίδια του μυαλού μου… Ένα πράγμα αλλόκοτο!” είναι οι λέξεις που χρησιμοποιεί ο κ. Χρήστου από τις κρίσιμες ώρες στην εντατική. “Δεν μπορούσα να μιλήσω γιατί είχα τραχειοστομία!” αναφέρει. Μάλιστα, οι γιατροί είχαν αναφέρει στη γυναίκα του ότι κόντεψε να πεθάνει. Μεταγγίστηκε και γλίτωσε την εμβολή. Και κατάφερε να νικήσει την κρίσιμη μάχη με τον κορωνοϊό. Στις 30 Δεκεμβρίου ήταν πλέον αρνητικός στον κορωνοϊό. “Ήμουν αθλητικός τύπος και απέφευγα τις καταχρήσεις” σημειώνει για την καλή κατάσταση της υγείας του.

Κατά την παραμονή του για ανάρρωση στη non covid κλινική, ο κ. Χρήστου δεν μπόρεσε να κοιμηθεί τις πρώτες πέντε ημέρες. Ο οργανισμός του είχε αδυνατίσει καθώς είχε να φάει 4 εβδομάδες. Από 83 κιλά έφτασε στα 61 μέσα σε 42 μέρες που νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο. Μάλιστα, έφτασε σε σημείο να μη μπορεί να ανοίξει ένα πλαστικό μπουκαλάκι νερό εξαιτίας της μυοπάθειας που του έφερε ο κορωνοϊός. “Ζήτησα από τη γυναίκα μου να φωτογραφίσει τη θέα από το παράθυρο για να έχω να θυμάμαι αυτή τη νίκη” δήλωσε ο γνωστός πνευμονολόγος.

Η μάχη στην αποκατάσταση
Ο Γολγοθάς του κ. Χρήστου συνεχίστηκε στον αγώνα της αποκατάστασης όπου επικρατούσε αναβρασμός εξαιτίας της γενικευμένης έξαρσης των κρουσμάτων εκείνη την περίοδο. Τα πρώτα σχόλια των μελών της οικογένειάς του ήταν ότι είχε μείνει σχεδόν μισός. “Οι γιατροί μου έλεγαν ότι θα κάνουν ό,τι μπορούν ενώ μου συνέστησαν αντικαταθληπτικά και αγχολυτικά” αναφέρει για τις πρώτες του ημέρες στην κλινική αποκατάστασης όπου μεταφέρθηκε ενώ υποστηρίζει ότι δεν μπορούσε να αυτοεξυπηρετηθεί σε βασικές ανάγκες με τη σκέψη ότι γέρασε πρόωρα στα 49 του χρόνια να τον κυριεύει.

“Όταν κατάφερα να κάνω τα πρώτα μου βήματα από το κρεβάτι μέχρι το δωμάτιο, ένιωσα άλλη μια νίκη” αναφέρει ο γιατρός, γεγονός που τον πείσμωσε σε συνδυασμό με τη θέλησή του να γυρίσει στο σπίτι του και στην αγκαλιά των δικών του ανθρώπων που τους έβλεπε από το παράθυρο στο απέναντι πεζοδρόμιο.

Ο κύκλος του κορωνοϊού για τον πνευμονολόγο τελείωσε όταν επέστρεψε στη δουλειά του ύστερα από 110 μέρες απουσίας.

Κλείνοντας την ομιλία του, ο κ. Χρήστου, αφού ευχαρίστησε όλους όσοι του συμπαραστάθηκαν σε αυτό τον αγώνα, αναφέρθηκε στην απαρέγκλιτη τήρηση των πρωτοκόλλων και των μέτρων για την ατομική προστασία εναντίον του κορωνοϊού καθώς και στο γεγονός ότι το Γενικό Νοσοκομείο Βόλου χρειάζεται τουλάχιστον δύο πνευμονολόγους και μια ΜΑΦ.

Τέλος, υποστηρίζει με δάκρυα στα μάτια ότι ζει από θαύμα.“Η πίστη με βοήθησε καθώς προσευχόμουν να μην λιποψυχήσω” τόνισε.

Προηγούμενο άρθροΚακοκαιρία – Συναγερμός για νέα καταιγίδα στην Αττική – Ποιες περιοχές «έπνιξε» ο Μπάλλος τη νύχτα
Επόμενο άρθροΟδηγός επιβίωσης για το κτηματολόγιο – 20 ερωτήσεις και απαντήσεις