Αύριο Τρίτη συμπληρώνονται δύο μήνες από την έναρξη του 3ου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Από τότε τίποτε δεν είναι ίδιο για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης όσον αφορά το νέο της οργανωτικό σχήμα και τίποτε δεν έχει αλλάξει όσον αφορά το πολιτικό σκηνικό.
Σήμερα η μεταβολή της ατζέντας προς τα εθνικά θέματα και μετά την επίσκεψη Κυριάκου Μητσοτάκη στις ΗΠΑ, δίνει «πόντους» εκ νέου στην κυβέρνηση και σε ένα πεδίο που λόγω της αναθεωρητικής Τουρκίας αφαιρεί χώρο από την εσωτερική κριτική. Σε αντίθεση με τα θέματα ακρίβειας – καυσίμων, καλαθιού της νοικοκυράς, στέγασης – που σύμφωνα με πληροφορίες θα προτάξει ο ΣΥΡΙΖΑ το επόμενο διάστημα και σε συνδυασμό με περιοδείες και εξορμήσεις ανά την Ελλάδα. Ταυτόχρονα, ο Αλέξης Τσίπρας έχει δώσει εκ νέου συναγερμό στο κόμμα του για εκλογική ετοιμότητα, όπως είπε και στην πρόσφατη Πολιτική Γραμματεία αλλά και στην επίσκεψή του σε Ρόδο και σε Σύμη, οργανωτική ανασυγκρότηση και νέο άνοιγμα στον κόσμο.
Δύο μήνες μετά την αρχή του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, μετρά τα υπέρ και τα κατά στο δικό του πολιτικό «χρηματιστήριο». Κατ’ αρχάς, ολοκληρώθηκε το σχέδιο που ο Αλέξης Τσίπρας είχε θέσει σε πρώτη φάση: η εκλογή από τη βάση προέδρου, η εκλογή από τα μέλη της νέας Κεντρικής Επιτροπής και η συγκρότηση νέων οργάνων όπως η Πολιτική Γραμματεία και το Εκτελεστικό Γραφείο. Μαζί με αυτά προστέθηκαν 110 χιλιάδες νέα μέλη για τον ΣΥΡΙΖΑ που εγράφησαν την ημέρα της εκλογής προέδρου. Στα παραπάνω, προφανώς υπέρ για τον σχεδιασμό του, προσθέστε πως και στο μεγαλύτερο μέρος της η σύνθεση των μελών στα ανώτερα καθοδηγητικά όργανα (ΠΓ και ΕΓ) ήταν του κλίματος Τσίπρα – με εξαίρεση περιπτώσεις όπως του Νίκου Φίλη και άλλων που αρχικώς δεν είχαν προταθεί για την ΠΓ αλλά υπερψηφίστηκαν.
Σήμερα, δύο μήνες μετά, ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να έχει αναλογική και καλή αντιπροσώπευση γυναικών, νέα πρόσωπα (μια γενιά 40άρηδων) και σε υποχώρηση όλα τα ρεύματα και τις παλιές τάσεις – ακόμη και τις φίλιες στον πρόεδρο. Εξάλλου η πρόθεση Τσίπρα είναι να τις υπερβεί και να φτάσει σε ένα κόμμα που εκτός της κοινωνικής αντιστοίχισης δεν θα ταλανίζεται – όπως λένε πεπειραμένοι παράγοντες του χώρου – από τον «φραξιονισμό χωρίς αρχές». Ο ΣΥΡΙΖΑ διήνυσε μια εσωτερική δίνη από την εκλογική ήττα του 2019 και μετά. Σήμερα, οι τάσεις έχουν έκφραση στα κομματικά όργανα, είναι όμως σαφής η πρόθεση του Αλ. Τσίπρα να ανακατέψει την τράπουλα. Το έκανε με τη νέα γραμματέα Ράνια Σβίγκου (που επρόσκειτο στην Ομπρέλα) και με τον αναπληρωτή γραμματέα Γιώργο Βασιλειάδη που εγγράφεται στο προεδρικό ρεύμα. Θα το κάνει το επόμενο διάστημα με τα νέα στελέχη της γενιάς των σαράντα που τον πλαισιώνουν, με το θινκ τανκ που θα ενεργοποιηθεί περισσότερο. Τόσο που για πολλούς μιλάμε πια για ένα «κόμμα Τσίπρα», αμιγώς αρχηγικό με μη διαμεσολάβηση μεταξύ βάσης και ηγετικής ομάδας και με ενοποιημένα τα πολιτικά του χαρακτηριστικά.
Η ανάποδη ανάγνωση
Αυτά όλα είναι για την ανάποδη ανάγνωση και τα «κατά» στο πολιτικό συριζαϊκό χρηματιστήριο. Για παράδειγμα, οι πιο παλιοί στον ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν ως «έξω από την κουλτούρα» του χώρου τα νέα χαρακτηριστικά του κόμματος, ενώ σύμφωνα με μια ανάγνωση οι τάσεις και τα ρεύματα συμβάλλουν σε μια εσωτερική Δημοκρατία. Το σημερινό μοντέλο του ΣΥΡΙΖΑ όπως διαμορφώνεται για εκείνους είναι κοντά σε μια «μεταδημοκρατία», μια προσομοίωση των άλλων κομμάτων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) που εκλείπει όπως λένε η λογοδοσία και ο εσωτερικός έλεγχος στις αποφάσεις. Μια άλλη πάλι ανάγνωση, φιλική στις αλλαγές του ΣΥΡΙΖΑ και πιο αρχηγοκεντρική, βλέπει στα «κατά» του συριζαϊκού χρηματιστηρίου πως παρά τις νέες συνθέσεις, οι τάσεις είναι εδώ και πάντα έτοιμες για «πόλεμο». Η σύγκρουση Παύλου Πολάκη και «Αυγής» πρόσφατα με αφορμή μια στήλη για ζώα του δημοσιογράφου Πέτρου Κατσάκου και την έγκληση του τέως υπουργού Υγείας για ανεπαρκή αντιπολίτευση από την εφημερίδα, για πολλούς εγγράφεται στη βαθιά και διαρκή κόντρα στον ΣΥΡΙΖΑ που απλώς έχει «σκεπαστεί» λόγω των πρόσφατων συνεδριακών και μετασυνεδριακών διαδικασιών. Το μεγάλο ερώτημα είναι αν ο Αλέξης Τσίπρας θα μπορέσει να διαμορφώσει ένα πειστικό σχέδιο με τη νέα του ομάδα, πάνω στους 5 συν 1 άξονες για τη χώρα που παρουσιάζει πλέον συχνά και αν θα πάει στη ΔΕΘ και δημοσκοπικά σε καλύτερη θέση. Το «χρηματιστήριό» του σχετίζεται προφανώς και από το είδος αντιπολίτευσης που θα επιλέξει, τα νέα ανοίγματα, την επανασύνδεση με την κοινωνία, την αυτοκριτική για όψεις της διακυβέρνησής του (είδαμε αυτή την εβδομάδα εκ νέου νύξεις για το πόσο επιβάρυνε η πολιτική του την κρίσιμη μεσαία τάξη) αλλά και τον διαγκωνισμό του στον προοδευτικό χώρο με τον έτερο μνηστήρα Νίκο Ανδρουλάκη.
