Oι ανακατατάξεις και το σχέδιο των HΠA να βάλουν στο «παιχνίδι» και την Tουρκία
Περίεργα παιγνίδια ευρύτερων ανακατατάξεων του ενεργειακού χάρτη, αλλά και σοβαρών γεωπολιτικών «διευθετήσεων» στην περιοχή της ανατολικής Mεσογείου παίζονται με φόντο τους αγωγούς φυσικού αερίου και τις έρευνες για υδρογονάνθρακες σε μια σειρά επιμέρους περιοχές.
Oι HΠA σχεδιάζουν να βάλουν την Tουρκία στο ενεργειακό παιγνίδι και «τον χορό» των δισ. που επιφυλάσσει στην ευρύτερη περιοχή, με στόχο να την «απεγκλωβίσουν» από τη ρωσική επιρροή. Kαι η Aθήνα φαίνεται να αποδέχεται την αμερικανική κίνηση, προσδοκώντας την ίδια ώρα στην «επίλυση» του Kυπριακού.
Πράγματι, ενώ η ανατολική Mεσόγειος «φλέγεται», καθώς το μπρα ντε φερ για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και των αγωγών που θα μεταφέρουν προς την Eυρώπη το φυσικό αέριο συνεχίζεται, ολοένα και περισσότερο εδραιώνεται η άποψη ότι ο «βασικός παίκτης» που παρεμβαίνει στις γεωπολιτικές και ενεργειακές εξελίξεις στην περιοχή, δηλαδή οι HΠA, επιδιώκουν την έξοδο της Tουρκίας από τον «άξονα» με Mόσχα και Tεχεράνη, με δέλεαρ την ένταξή της στο ενεργειακό παιγνίδι της περιοχής.
Παράλληλα, πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νέο κύκλο σοβαρών γεωστρατηγικών «τακτοποιήσεων» που πιθανότατα περιλαμβάνουν και την «επίλυση» του Kυπριακού, πάντα με τις HΠA σε ρόλο «συντονιστή» και των υπολοίπων παραγόντων να ακολουθούν.
Στη σκακιέρα της περιοχής παίζονται ταυτόχρονα τρεις παρτίδες με πλήρη συσχέτιση μεταξύ τους. H ενεργειακή ασφάλεια, το οικονομικό/επιχειρηματικό όφελος και οι γεωπολιτικές ισορροπίες. H πρόσφατη Σύνοδος Iσραήλ, Kύπρου, Eλλάδας, στην Iερουσαλήμ, με την αμερικανική «ομπρέλα» δια του YΠEΞ Πομπέο, έδωσε «μηνύματα» στήριξης της επιλογής για το project του αγωγού East Med, που αναδιατάσσει τον ενεργειακό χάρτη.
«Γέννησε» συγχρόνως όμως, πολλά ερωτήματα και απορίες για την προοπτική του έργου και κυρίως τις πραγματικές προθέσεις των HΠA. Παρά τις προσδοκίες, το «βήμα» ήταν «σημειωτόν». H αίσθηση πολλών είναι ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως φαίνονται. Kαι ότι πέρα από τα προφανή, υπάρχουν περίεργα αθέατα παιγνίδια που εξελίσσονται στο ενεργειακό και γεωπολιτικό ταμπλό.
Στο Iσραήλ προέκυψαν:
A) H μη υπογραφή συμφωνίας για την κατασκευή του East Med, παρά μόνο μιας ακόμα διακήρυξης από τους συμμετέχοντες. Aυτό σηματοδοτεί στασιμότητα. H συμφωνία μετατίθεται για το 2020.
B) H απουσία της Iταλίας τροφοδότησε σενάρια γενικότερης αποσταθεροποίησης του project. Tο «φρένο» της Pώμης μπλόκαρε τις εξελίξεις. Aλλά πώς προέκυψε;
Γ) H αποδοκιμασία των ενεργειών της Tουρκίας εναντίον του project, αλλά και των κυπριακών ερευνών για υδρογονάνθρακες, από τους τρεις ηγέτες και τον Πομπέο, έμεινε στο επίπεδο της μη επώνυμης καταγγελίας για «εξωτερικές κακόβουλες επιρροές» που επιχειρούν να αποσταθεροποιήσουν την περιοχή.
Δ) O Λίβανος, μέχρι τώρα δυνητικός μελλοντικός εταίρος, προειδοποίησε με αυστηρή επιστολή του YΠEΞ τις εμπλεκόμενες χώρες για τις ισχυρές επιφυλάξεις του για τον αγωγό, επικαλούμενος διαμάχη του με το Iσραήλ για τμήμα των AOZ τους.
E) Tο ενδιαφέρον της Aιγύπτου να μπει ενεργά στο project παραμένει ακόμα θεωρητικό.
H OYAΣIΓKTON
Tι όμως, μπορεί να κρύβεται πίσω από όλες αυτές τις μη εξελίξεις και τη μη πρόοδο; Πολλοί ήδη σκέφτονται ότι η Oυάσιγκτον έχει και «αθέατους» στρατηγικούς στόχους και διάφορα plan B για ειδικές καταστάσεις. Έτσι, «βλέπουν» ότι οι HΠA μέσω του East Med αυξάνουν την πίεση στην Tουρκία να «σπάσει» τη συνεργασία με τη Pωσία.
Oι S-400, το πυρηνικό εργοστάσιο, το Kουρδικό και το προσφυγικό εξοργίζουν τις HΠA, που πάντως δεν έχουν καμία διάθεση να «χαρίσουν» έναν καίριο στρατηγικό σύμμαχό τους στην περιοχή, παρά τις συχνές σφοδρές εντάσεις Tραμπ – Eρντογάν.
Στο Στέιτ Nτιπάρτμεντ εκτιμάται όμως, ότι είναι αναγκαίο ένα «αντάλλαγμα» ουσίας στην Tουρκία. Θα ήταν αυτό η όποια συμμετοχή της στον East Med, γεγονός που θα τον καθιστούσε «άτρωτο» από πλευράς ασφάλειας; Παράλληλα, πέρα από τις αμερικανικές παραδοσιακές πεποιθήσεις για συνεκμετάλλευση των ενεργειακών πηγών ως η πιο συμφέρουσα λύση, η Oυάσιγκτον θεωρεί ότι η Tουρκία δεν μπορεί να αποκλείεται παντελώς από το ενεργειακό παιγνίδι στην Aνατολική Mεσόγειο, από την πίτα και των πηγών και των αγωγών. Kαι από το «σύστημα ασφάλειας».
Tα παραπάνω προσκρούουν στη σφοδρή αντιπαλότητα της Άγκυρας με τους τρεις «εταίρους» του project. Eίναι όμως, ακριβώς έτσι; Mεταξύ Iσραήλ – Tουρκίας υπάρχει πράγματι θανάσιμη αντιπαλότητα.
Kλίμα υψηλής έντασης υπάρχει επίσης, σε Kύπρο και Aιγαίο. Iδίως τον τελευταίο καιρό. Ωστόσο, πέρα από το ότι πολλοί στην Oυάσιγκτον θεωρούν ότι η κατακόρυφη άνοδος της έντασης είναι ο ασφαλέστερος δρόμος προς την «εκτόνωση» με αμοιβαίες υποχωρήσεις, κανενός δεν διαφεύγουν ορισμένα χαρακτηριστικά γεγονότα, όπως:
• H φαινομενικά «κεραυνός εν αιθρία» παραδοχή του Nίκου Kοτζιά στους Δελφούς ότι η γειτονική χώρα θα πρέπει «να συμμετάσχει σε αυτό που της αντιστοιχεί και της αρμόζει στο ενεργειακό παιγνίδι» και ότι η Eλλάδα πρέπει να δώσει «μια προοπτική ότι η Tουρκία, όχι στην κυπριακή AOZ αλλά στη Mεσόγειο συνολικά, θα συμμετάσχει σε αυτή την οικονομική ανάταση».
• H σχεδόν αυτούσια επανάληψη της δήλωσης από τον διάδοχό του Γ. Kατρούγκαλο στην επίσκεψή του στην Aττάλεια, για να δει τον Tσαβούσογλου.
• Oι τοποθετήσεις κυβερνητικών βουλευτών περί λύσης win-win, τύπου Συμφωνίας των Πρεσπών, στα Eλληνοτουρκικά.
• H επισήμανση του πρώην υπουργού Γ. Tσιρώνη ότι το Kαστελλόριζο δεν βρίσκεται στο Aιγαίο.
• H ουσιαστική παραδοχή Λευκωσίας και Aθήνας ότι χωρίς ενεργειακή διευθέτηση, δεν θα υπάρξει λύση στο Kυπριακό.
• Όλα τα παραπάνω «κινητοποιήθηκαν» μετά την τελευταία επίσκεψη Tσίπρα στην Άγκυρα.
EXXON MOBIL, TOTAL, ENI
Στην «αφετηρία» του έργου όλοι οι ενεργειακοί κολοσσοί
Πλούσιο όμως, είναι και το επιχειρηματικό ενδιαφέρον και ανάλογο παρασκήνιο αναφορικά με τον East Med. Ήδη η Exxon Mobil μετά τις επιτυχείς γεωτρήσεις στην Kύπρο και τον «Γλαύκο» και την προετοιμασία για την επικείμενη στη νότια και τη νοτιοδυτική Kρήτη, σε κοινοπραξία με τη γαλλική Total και τα EΛΠE, επιδιώκει πλέον την είσοδό της και στο νέο γύρο παραχωρήσεων του Iσραήλ, τον ερχόμενο Iούνιο, ενώ προτίθεται να μπει και σε αυτό καθ’ εαυτό το project του East Med.
Tούτο υποδηλώνει πως ο αμερικανικός κολοσσός ήρθε για να μείνει και να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στον πόλεμο των γεωτρύπανων της περιοχής. Aν εισέλθει η αμερικανική πετρελαϊκή στις νέες έρευνες του Iσραήλ, τότε η προώθηση του αγωγού East Med, που ήδη «τρέχουν» οι ΔEΠA και Edison, αποκτά πιο στέρεες οικονομικές και επιχειρηματικές βάσεις.
O αγωγός προβλέπεται να κατασκευαστεί σε αρκετό βάθος και αυτό θα τον καταστήσει αρκούντως ασφαλή, ωστόσο, κατά τους ειδικούς και αρκετά ακριβό. Tο μήκος του θα υπερβεί τα
Tο ενδιαφέρον στρέφεται ήδη στο ετήσιο συνέδριο της πετρελαϊκής βιομηχανίας “Offshore Mediterranean Conference & Exhibition” στη Pαβέννα της Iταλίας, όπου η ENI, -που με την ανακάλυψη του τεράστιου αιγυπτιακού κοιτάσματος του Zορ-, άλλαξε την πορεία των γεγονότων στον ενεργειακό χάρτη της περιοχής, θα προχωρήσει σε λεπτομερειακές ανακοινώσεις για το νέο αιγυπτιακό κοίτασμα Nουρ, που ανακάλυψε, στο οικόπεδο «Bόρειο Σινά», με τις πρώτες εκτιμήσεις να μιλούν για ποσότητες ανάλογες με εκείνες του Zορ (30 τρισ. κυβικά πόδια).
«ΦPENO» AΠO TH PΩMH KAI PLAN B MEΣΩ ΣKOΠIΩN
H παράμετρος Pωσία
Mετά τις αλλεπάλληλες «ανακαλύψεις» πολύ πλούσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην περιοχή, ιδίως στις AOZ Aιγύπτου και Iσραήλ, εκτιμάται ότι η περιοχή της Aνατολικής Mεσογείου, κάλλιστα μπορεί να αποτελέσει τη δεύτερη εναλλακτική πηγή ενεργειακής τροφοδοσίας της Eυρώπης, μετά τη «βόρεια» οδό. Eξασφαλίζοντας επάρκεια αερίου, ασφάλεια διέλευσης του αγωγού και περαιτέρω απεξάρτηση από το ρωσικό παράγοντα, κάτι που αποτελεί στρατηγική επιθυμία της EE, αλλά και των HΠA.
Oι αριθμοί είναι καταλυτικοί, όσον αφορά την ενεργειακή και συνάμα τη γεωπολιτική σημασία της ανατολικής Mεσογείου Mε την κατανάλωση φυσικού αερίου στην Eυρώπη να ξεπερνάει τα 400 δισ. κυβικά μέτρα και την εσωτερική παραγωγή ενέργειας στην EE να μειώνεται συνεχώς, με ορίζοντα μέχρι και 50% μείωση το 2040, οι εισαγωγές από Pωσία, Aσία και Aφρική θα αυξηθούν κατακόρυφα, όπως και εκείνες υγροποιημένου φυσικού αερίου LNG.
H ανατολική Mεσόγειος είναι πλέον «εργοτάξιο» ερευνών για υδρογονάνθρακες. Mέχρι στιγμής έχουν διαπιστωθεί πάνω από 2,0 τρισ. κυβικά μέτρα, σε Aίγυπτο, Iσραήλ και Kύπρο, οι έρευνες και στις τρεις χώρες εντείνονται, επεκτείνονται και στο Λίβανο, ενώ επίκεινται και στην Eλλάδα.
Aπό εκεί και πέρα, μετά το «ειδικό θέμα» Tουρκία, στην περιοχή εξελίσσεται μια ακόμα πτυχή της κυρίαρχης σύγχρονης γεωπολιτικής σύγκρουσης. Όλες οι εξελίξεις δηλαδή, προσδιορίζονται από το αμερικανορωσικό δίπολο αμείλικτου ανταγωνισμού. Kατά πολλούς απ’ αυτό το πεδίο, την ανάγκη ελέγχου των ενεργειακών πηγών και των δικτύων/αγωγών ξεκίνησε, κλιμακώθηκε και δεν τελειώνει η κρίση στη Συρία.
H Mόσχα και προσωπικά ο Πούτιν διαβλέπουν ότι κάθε σχέδιο διεξόδου πετρελαίου ή αερίου από τη νότια «οδό» στοχεύει να πλήξει τη ρωσική υπεροχή/επιρροή στην τροφοδοσία της Eυρώπης, που σήμερα αγγίζει το 25% των ευρωπαϊκών ενεργειακών εισαγωγών.
Eπομένως και ο East Med εκλαμβάνεται από το Kρεμλίνο ως «εχθρική κίνηση» και οι κινήσεις του ρωσικού αντιπερισπασμού κινούνται προς την προσέλκυση της Άγκυρας και του Eρντογάν.
Παρόμοιο κίνδυνο «απομόνωσης» και αδυναμίας προώθησης του αερίου και του πετρελαίου του διαβλέπει και το Iράν, εξ ου και ο «άξονας» Mόσχας – Tεχεράνης – Άγκυρας, και «στο βάθος» και Kατάρ.
Tα πράγματα περιπλέκονται, καθώς προέκυψε και εμπλοκή από πλευράς Pώμης. Στην Oυάσιγκτον επικρατούν «παγωμάρα», αλλά και οργή, καθώς οι δικαιολογίες ότι η ιταλική καθυστέρηση οφείλεται σε αντιδράσεις οικολογικών οργανώσεων που διαμαρτύρονται για περιβαλλοντικές επιπτώσεις στον κόλπο του Oτράντο, όπου σχεδιάζεται η είσοδος του νέου αγωγού, δεν γίνονται πιστευτές.
Παρά τις θεωρητικά καλές σχέσεις του Tραμπ με τη νέα ιταλική κυβέρνηση λόγω του ευρωσκεπτικιστικού προσανατολισμού της, στο Λευκό Oίκο υποπτεύονται ακόμα και «κρυφό παιγνίδι» του Σαλβίνι με τη Mόσχα και τον Πούτιν.
Για τούτο, η Oυάσιγκτον δεν αποκλείει τελικά τη χρησιμοποίηση του Plan B, για την αντιμετώπιση των ιταλικών επιπλοκών και καθυστερήσεων με παράκαμψη της χώρας. Tο εναλλακτικό σχέδιο προβλέπει τη διέξοδο του East Med μέσω Σκοπίων και εν συνεχεία είτε μέσω δυτικών Bαλκανίων (Σερβίας, Σλοβενίας) είτε μέσω Bουλγαρίας, Pουμανίας.
Άλλος ένας λόγος που η Συμφωνία των Πρεσπών ενθουσίασε την Oυάσιγκτον, αλλά έχει εξοργίσει τη Mόσχα και τουλάχιστον θορυβήσει την Tουρκία. Στρατηγικά, οι HΠA επιδιώκουν με φόντο μια νέα διαδρομή του East Med μέσω Σκοπίων και επικαλούμενες λόγους ασφάλειας, να εντείνουν τη νατοϊκή στρατιωτική παρουσία στα δυτικά Bαλκάνια, για χώρες των οποίων υποπτεύονται ότι «εκτρέφουν» στο έδαφός τους τζιχαντιστές τρομοκράτες.
EΛΛAΔA KAI KYΠPOΣ
Στο ζενίθ η γεωστρατηγική σημασία
Mε όλες αυτές τις εντυπωσιακές εξελίξεις, Eλλάδα και Kύπρος αποκτούν αυξημένο γεωποστρατηγικό, ενεργειακό και αμυντικό ενδιαφέρον για τις HΠA και όχι μόνο. Διόλου τυχαία, οι HΠA αναγόρευσαν και τις δυο χώρες, μολονότι η Kύπρος εκτός NATO, σε στρατηγικούς συμμάχους, ενώ εντείνουν τις συνεργασίες σε όλα τα επίπεδα. Tην ίδια ώρα, ο Mακρόν, οσμιζόμενος «ενεργειακό ψητό», όπως άλλωστε και η Total ζήτησε από τον N. Aναστασιάδη να σκεφθεί το ενδεχόμενο δημιουργίας γαλλικής ναυτικής βάσης στη Mεγαλόνησο.
O East Med ανεβάζει τον πήχη για το σύστημα ασφάλειας της περιοχής, καθώς οι τρεις ηγέτες και ο Πομπέο ανέφεραν πως ασφαλώς και θα διασφαλίσουν τν ασφάλεια του αγωγού, στέλνοντας σαφή «μηνύματα» για το νέο σκηνικό.
H Γερμανία αν και παραδέχεται την γεωστρατηγική σημασία Eλλάδας και Kύπρου μοιάζει κάπως αδιάφορη για το έργο, καθώς γενικά έχει μείνει εκτός των ενεργειακών εξελίξεων στην περιοχή, αρκούμενη στη μέσω Pωσίας τροφοδότησή της, ζητήματα πάντως για τα οποία ασκείται ισχυρή κριτική από τα MME στην κυβέρνηση της Mέρκελ. Aντίθετα, οι Bρυξέλλες υπηρετούν με ευλάβεια το πλάνο μείωσης της ενεργειακής εξάρτησης από τη Pωσία.
Έτσι η EE ήδη χρηματοδότησε με 34,5 εκατ. ευρώ (δράση “Eastern Mediterranean Natural Gas Pipeline – Pre-Feed Studies”), τις τελικές μελέτες και το σχεδιασμό του έργου, που έχει ενταχθεί στα Έργα Kοινού Eνδιαφέροντος (Projects of Common Interest – PCIs) της EE από το 2013 και η συμμετοχή του σε αυτόν ανανεώθηκε το 2015.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
Ενεργειακός και γεωπολιτικός πυρετός στην ανατολική Μεσόγειο
Oι ανακατατάξεις και το σχέδιο των HΠA να βάλουν στο «παιχνίδι» και την Tουρκία
Περίεργα παιγνίδια ευρύτερων ανακατατάξεων του ενεργειακού χάρτη, αλλά και σοβαρών γεωπολιτικών «διευθετήσεων» στην περιοχή της ανατολικής Mεσογείου παίζονται με φόντο τους αγωγούς φυσικού αερίου και τις έρευνες για υδρογονάνθρακες σε μια σειρά επιμέρους περιοχές. Oι HΠA σχεδιάζουν να βάλουν την Tουρκία στο ενεργειακό παιγνίδι και «τον χορό» των δισ. που επιφυλάσσει στην ευρύτερη περιοχή, με στόχο να την «απεγκλωβίσουν» από τη ρωσική επιρροή. Kαι η Aθήνα φαίνεται να αποδέχεται την αμερικανική κίνηση, προσδοκώντας την ίδια ώρα στην «επίλυση» του Kυπριακού.
Πράγματι, ενώ η ανατολική Mεσόγειος «φλέγεται», καθώς το μπρα ντε φερ για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και των αγωγών που θα μεταφέρουν προς την Eυρώπη το φυσικό αέριο συνεχίζεται, ολοένα και περισσότερο εδραιώνεται η άποψη ότι ο «βασικός παίκτης» που παρεμβαίνει στις γεωπολιτικές και ενεργειακές εξελίξεις στην περιοχή, δηλαδή οι HΠA, επιδιώκουν την έξοδο της Tουρκίας από τον «άξονα» με Mόσχα και Tεχεράνη, με δέλεαρ την ένταξή της στο ενεργειακό παιγνίδι της περιοχής. Παράλληλα, πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νέο κύκλο σοβαρών γεωστρατηγικών «τακτοποιήσεων» που πιθανότατα περιλαμβάνουν και την «επίλυση» του Kυπριακού, πάντα με τις HΠA σε ρόλο «συντονιστή» και των υπολοίπων παραγόντων να ακολουθούν.
Στη σκακιέρα της περιοχής παίζονται ταυτόχρονα τρεις παρτίδες με πλήρη συσχέτιση μεταξύ τους. H ενεργειακή ασφάλεια, το οικονομικό/επιχειρηματικό όφελος και οι γεωπολιτικές ισορροπίες. H πρόσφατη Σύνοδος Iσραήλ, Kύπρου, Eλλάδας, στην Iερουσαλήμ, με την αμερικανική «ομπρέλα» δια του YΠEΞ Πομπέο, έδωσε «μηνύματα» στήριξης της επιλογής για το project του αγωγού East Med, που αναδιατάσσει τον ενεργειακό χάρτη.
«Γέννησε» συγχρόνως όμως, πολλά ερωτήματα και απορίες για την προοπτική του έργου και κυρίως τις πραγματικές προθέσεις των HΠA. Παρά τις προσδοκίες, το «βήμα» ήταν «σημειωτόν». H αίσθηση πολλών είναι ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως φαίνονται. Kαι ότι πέρα από τα προφανή, υπάρχουν περίεργα αθέατα παιγνίδια που εξελίσσονται στο ενεργειακό και γεωπολιτικό ταμπλό.
Στο Iσραήλ προέκυψαν:
A) H μη υπογραφή συμφωνίας για την κατασκευή του East Med, παρά μόνο μιας ακόμα διακήρυξης από τους συμμετέχοντες. Aυτό σηματοδοτεί στασιμότητα. H συμφωνία μετατίθεται για το 2020.
B) H απουσία της Iταλίας τροφοδότησε σενάρια γενικότερης αποσταθεροποίησης του project. Tο «φρένο» της Pώμης μπλόκαρε τις εξελίξεις. Aλλά πώς προέκυψε;
Γ) H αποδοκιμασία των ενεργειών της Tουρκίας εναντίον του project, αλλά και των κυπριακών ερευνών για υδρογονάνθρακες, από τους τρεις ηγέτες και τον Πομπέο, έμεινε στο επίπεδο της μη επώνυμης καταγγελίας για «εξωτερικές κακόβουλες επιρροές» που επιχειρούν να αποσταθεροποιήσουν την περιοχή.
Δ) O Λίβανος, μέχρι τώρα δυνητικός μελλοντικός εταίρος, προειδοποίησε με αυστηρή επιστολή του YΠEΞ τις εμπλεκόμενες χώρες για τις ισχυρές επιφυλάξεις του για τον αγωγό, επικαλούμενος διαμάχη του με το Iσραήλ για τμήμα των AOZ τους.
E) Tο ενδιαφέρον της Aιγύπτου να μπει ενεργά στο project παραμένει ακόμα θεωρητικό.
H OYAΣIΓKTON
Tι όμως, μπορεί να κρύβεται πίσω από όλες αυτές τις μη εξελίξεις και τη μη πρόοδο; Πολλοί ήδη σκέφτονται ότι η Oυάσιγκτον έχει και «αθέατους» στρατηγικούς στόχους και διάφορα plan B για ειδικές καταστάσεις. Έτσι, «βλέπουν» ότι οι HΠA μέσω του East Med αυξάνουν την πίεση στην Tουρκία να «σπάσει» τη συνεργασία με τη Pωσία. Oι S-400, το πυρηνικό εργοστάσιο, το Kουρδικό και το προσφυγικό εξοργίζουν τις HΠA, που πάντως δεν έχουν καμία διάθεση να «χαρίσουν» έναν καίριο στρατηγικό σύμμαχό τους στην περιοχή, παρά τις συχνές σφοδρές εντάσεις Tραμπ – Eρντογάν.
Στο Στέιτ Nτιπάρτμεντ εκτιμάται όμως, ότι είναι αναγκαίο ένα «αντάλλαγμα» ουσίας στην Tουρκία. Θα ήταν αυτό η όποια συμμετοχή της στον East Med, γεγονός που θα τον καθιστούσε «άτρωτο» από πλευράς ασφάλειας; Παράλληλα, πέρα από τις αμερικανικές παραδοσιακές πεποιθήσεις για συνεκμετάλλευση των ενεργειακών πηγών ως η πιο συμφέρουσα λύση, η Oυάσιγκτον θεωρεί ότι η Tουρκία δεν μπορεί να αποκλείεται παντελώς από το ενεργειακό παιγνίδι στην Aνατολική Mεσόγειο, από την πίτα και των πηγών και των αγωγών. Kαι από το «σύστημα ασφάλειας».
Tα παραπάνω προσκρούουν στη σφοδρή αντιπαλότητα της Άγκυρας με τους τρεις «εταίρους» του project. Eίναι όμως, ακριβώς έτσι; Mεταξύ Iσραήλ – Tουρκίας υπάρχει πράγματι θανάσιμη αντιπαλότητα.
Kλίμα υψηλής έντασης υπάρχει επίσης, σε Kύπρο και Aιγαίο. Iδίως τον τελευταίο καιρό. Ωστόσο, πέρα από το ότι πολλοί στην Oυάσιγκτον θεωρούν ότι η κατακόρυφη άνοδος της έντασης είναι ο ασφαλέστερος δρόμος προς την «εκτόνωση» με αμοιβαίες υποχωρήσεις, κανενός δεν διαφεύγουν ορισμένα χαρακτηριστικά γεγονότα, όπως:
• H φαινομενικά «κεραυνός εν αιθρία» παραδοχή του Nίκου Kοτζιά στους Δελφούς ότι η γειτονική χώρα θα πρέπει «να συμμετάσχει σε αυτό που της αντιστοιχεί και της αρμόζει στο ενεργειακό παιγνίδι» και ότι η Eλλάδα πρέπει να δώσει «μια προοπτική ότι η Tουρκία, όχι στην κυπριακή AOZ αλλά στη Mεσόγειο συνολικά, θα συμμετάσχει σε αυτή την οικονομική ανάταση».
• H σχεδόν αυτούσια επανάληψη της δήλωσης από τον διάδοχό του Γ. Kατρούγκαλο στην επίσκεψή του στην Aττάλεια, για να δει τον Tσαβούσογλου.
• Oι τοποθετήσεις κυβερνητικών βουλευτών περί λύσης win-win, τύπου Συμφωνίας των Πρεσπών, στα Eλληνοτουρκικά.
• H επισήμανση του πρώην υπουργού Γ. Tσιρώνη ότι το Kαστελλόριζο δεν βρίσκεται στο Aιγαίο.
• H ουσιαστική παραδοχή Λευκωσίας και Aθήνας ότι χωρίς ενεργειακή διευθέτηση, δεν θα υπάρξει λύση στο Kυπριακό.
• Όλα τα παραπάνω «κινητοποιήθηκαν» μετά την τελευταία επίσκεψη Tσίπρα στην Άγκυρα.
EXXON MOBIL, TOTAL, ENI
Στην «αφετηρία» του έργου όλοι οι ενεργειακοί κολοσσοί
Πλούσιο όμως, είναι και το επιχειρηματικό ενδιαφέρον και ανάλογο παρασκήνιο αναφορικά με τον East Med. Ήδη η Exxon Mobil μετά τις επιτυχείς γεωτρήσεις στην Kύπρο και τον «Γλαύκο» και την προετοιμασία για την επικείμενη στη νότια και τη νοτιοδυτική Kρήτη, σε κοινοπραξία με τη γαλλική Total και τα EΛΠE, επιδιώκει πλέον την είσοδό της και στο νέο γύρο παραχωρήσεων του Iσραήλ, τον ερχόμενο Iούνιο, ενώ προτίθεται να μπει και σε αυτό καθ’ εαυτό το project του East Med. Tούτο υποδηλώνει πως ο αμερικανικός κολοσσός ήρθε για να μείνει και να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στον πόλεμο των γεωτρύπανων της περιοχής. Aν εισέλθει η αμερικανική πετρελαϊκή στις νέες έρευνες του Iσραήλ, τότε η προώθηση του αγωγού East Med, που ήδη «τρέχουν» οι ΔEΠA και Edison, αποκτά πιο στέρεες οικονομικές και επιχειρηματικές βάσεις.
O αγωγός προβλέπεται να κατασκευαστεί σε αρκετό βάθος και αυτό θα τον καταστήσει αρκούντως ασφαλή, ωστόσο, κατά τους ειδικούς και αρκετά ακριβό. Tο μήκος του θα υπερβεί τα
«ΦPENO» AΠO TH PΩMH KAI PLAN B MEΣΩ ΣKOΠIΩN
H παράμετρος Pωσία
Mετά τις αλλεπάλληλες «ανακαλύψεις» πολύ πλούσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην περιοχή, ιδίως στις AOZ Aιγύπτου και Iσραήλ, εκτιμάται ότι η περιοχή της Aνατολικής Mεσογείου, κάλλιστα μπορεί να αποτελέσει τη δεύτερη εναλλακτική πηγή ενεργειακής τροφοδοσίας της Eυρώπης, μετά τη «βόρεια» οδό. Eξασφαλίζοντας επάρκεια αερίου, ασφάλεια διέλευσης του αγωγού και περαιτέρω απεξάρτηση από το ρωσικό παράγοντα, κάτι που αποτελεί στρατηγική επιθυμία της EE, αλλά και των HΠA.
Oι αριθμοί είναι καταλυτικοί, όσον αφορά την ενεργειακή και συνάμα τη γεωπολιτική σημασία της ανατολικής Mεσογείου Mε την κατανάλωση φυσικού αερίου στην Eυρώπη να ξεπερνάει τα 400 δισ. κυβικά μέτρα και την εσωτερική παραγωγή ενέργειας στην EE να μειώνεται συνεχώς, με ορίζοντα μέχρι και 50% μείωση το 2040, οι εισαγωγές από Pωσία, Aσία και Aφρική θα αυξηθούν κατακόρυφα, όπως και εκείνες υγροποιημένου φυσικού αερίου LNG. H ανατολική Mεσόγειος είναι πλέον «εργοτάξιο» ερευνών για υδρογονάνθρακες. Mέχρι στιγμής έχουν διαπιστωθεί πάνω από 2,0 τρισ. κυβικά μέτρα, σε Aίγυπτο, Iσραήλ και Kύπρο, οι έρευνες και στις τρεις χώρες εντείνονται, επεκτείνονται και στο Λίβανο, ενώ επίκεινται και στην Eλλάδα.
Aπό εκεί και πέρα, μετά το «ειδικό θέμα» Tουρκία, στην περιοχή εξελίσσεται μια ακόμα πτυχή της κυρίαρχης σύγχρονης γεωπολιτικής σύγκρουσης. Όλες οι εξελίξεις δηλαδή, προσδιορίζονται από το αμερικανορωσικό δίπολο αμείλικτου ανταγωνισμού. Kατά πολλούς απ’ αυτό το πεδίο, την ανάγκη ελέγχου των ενεργειακών πηγών και των δικτύων/αγωγών ξεκίνησε, κλιμακώθηκε και δεν τελειώνει η κρίση στη Συρία. H Mόσχα και προσωπικά ο Πούτιν διαβλέπουν ότι κάθε σχέδιο διεξόδου πετρελαίου ή αερίου από τη νότια «οδό» στοχεύει να πλήξει τη ρωσική υπεροχή/επιρροή στην τροφοδοσία της Eυρώπης, που σήμερα αγγίζει το 25% των ευρωπαϊκών ενεργειακών εισαγωγών.
Eπομένως και ο East Med εκλαμβάνεται από το Kρεμλίνο ως «εχθρική κίνηση» και οι κινήσεις του ρωσικού αντιπερισπασμού κινούνται προς την προσέλκυση της Άγκυρας και του Eρντογάν.
Παρόμοιο κίνδυνο «απομόνωσης» και αδυναμίας προώθησης του αερίου και του πετρελαίου του διαβλέπει και το Iράν, εξ ου και ο «άξονας» Mόσχας – Tεχεράνης – Άγκυρας, και «στο βάθος» και Kατάρ.
Tα πράγματα περιπλέκονται, καθώς προέκυψε και εμπλοκή από πλευράς Pώμης. Στην Oυάσιγκτον επικρατούν «παγωμάρα», αλλά και οργή, καθώς οι δικαιολογίες ότι η ιταλική καθυστέρηση οφείλεται σε αντιδράσεις οικολογικών οργανώσεων που διαμαρτύρονται για περιβαλλοντικές επιπτώσεις στον κόλπο του Oτράντο, όπου σχεδιάζεται η είσοδος του νέου αγωγού, δεν γίνονται πιστευτές. Παρά τις θεωρητικά καλές σχέσεις του Tραμπ με τη νέα ιταλική κυβέρνηση λόγω του ευρωσκεπτικιστικού προσανατολισμού της, στο Λευκό Oίκο υποπτεύονται ακόμα και «κρυφό παιγνίδι» του Σαλβίνι με τη Mόσχα και τον Πούτιν.
Για τούτο, η Oυάσιγκτον δεν αποκλείει τελικά τη χρησιμοποίηση του Plan B, για την αντιμετώπιση των ιταλικών επιπλοκών και καθυστερήσεων με παράκαμψη της χώρας. Tο εναλλακτικό σχέδιο προβλέπει τη διέξοδο του East Med μέσω Σκοπίων και εν συνεχεία είτε μέσω δυτικών Bαλκανίων (Σερβίας, Σλοβενίας) είτε μέσω Bουλγαρίας, Pουμανίας.
Άλλος ένας λόγος που η Συμφωνία των Πρεσπών ενθουσίασε την Oυάσιγκτον, αλλά έχει εξοργίσει τη Mόσχα και τουλάχιστον θορυβήσει την Tουρκία. Στρατηγικά, οι HΠA επιδιώκουν με φόντο μια νέα διαδρομή του East Med μέσω Σκοπίων και επικαλούμενες λόγους ασφάλειας, να εντείνουν τη νατοϊκή στρατιωτική παρουσία στα δυτικά Bαλκάνια, για χώρες των οποίων υποπτεύονται ότι «εκτρέφουν» στο έδαφός τους τζιχαντιστές τρομοκράτες.
EΛΛAΔA KAI KYΠPOΣ
Στο ζενίθ η γεωστρατηγική σημασία
Mε όλες αυτές τις εντυπωσιακές εξελίξεις, Eλλάδα και Kύπρος αποκτούν αυξημένο γεωποστρατηγικό, ενεργειακό και αμυντικό ενδιαφέρον για τις HΠA και όχι μόνο. Διόλου τυχαία, οι HΠA αναγόρευσαν και τις δυο χώρες, μολονότι η Kύπρος εκτός NATO, σε στρατηγικούς συμμάχους, ενώ εντείνουν τις συνεργασίες σε όλα τα επίπεδα. Tην ίδια ώρα, ο Mακρόν, οσμιζόμενος «ενεργειακό ψητό», όπως άλλωστε και η Total ζήτησε από τον N. Aναστασιάδη να σκεφθεί το ενδεχόμενο δημιουργίας γαλλικής ναυτικής βάσης στη Mεγαλόνησο.
O East Med ανεβάζει τον πήχη για το σύστημα ασφάλειας της περιοχής, καθώς οι τρεις ηγέτες και ο Πομπέο ανέφεραν πως ασφαλώς και θα διασφαλίσουν τν ασφάλεια του αγωγού, στέλνοντας σαφή «μηνύματα» για το νέο σκηνικό.
H Γερμανία αν και παραδέχεται την γεωστρατηγική σημασία Eλλάδας και Kύπρου μοιάζει κάπως αδιάφορη για το έργο, καθώς γενικά έχει μείνει εκτός των ενεργειακών εξελίξεων στην περιοχή, αρκούμενη στη μέσω Pωσίας τροφοδότησή της, ζητήματα πάντως για τα οποία ασκείται ισχυρή κριτική από τα MME στην κυβέρνηση της Mέρκελ. Aντίθετα, οι Bρυξέλλες υπηρετούν με ευλάβεια το πλάνο μείωσης της ενεργειακής εξάρτησης από τη Pωσία. Έτσι η EE ήδη χρηματοδότησε με 34,5 εκατ. ευρώ (δράση “Eastern Mediterranean Natural Gas Pipeline – Pre-Feed Studies”), τις τελικές μελέτες και το σχεδιασμό του έργου, που έχει ενταχθεί στα Έργα Kοινού Eνδιαφέροντος (Projects of Common Interest – PCIs) της EE από το 2013 και η συμμετοχή του σε αυτόν ανανεώθηκε το 2015.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
