ΣTHN AΣIA KAI TH M. ANATOΛH

 

Tου Φάνη Mατσόπουλου

(Διευθύνων Σύμβουλος Universal Carriers SA, Σύμβουλος EBEA)

 

Στην διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών οι εθνικές οικονομίες υπό το κλίμα της παγκοσμιοποίησης τείνουν να ενοποιηθούν, οι εμπορικοί φραγμοί έχουν περιοριστεί αισθητά και οι επιχειρήσεις μπορούν να προωθήσουν τα προϊόντα – υπηρεσίες τους σε μία πραγματικά αχανή αγορά. Kύριο ζητούμενο, ωστόσο, είναι το υπόβαθρο πάνω στο οποίο θα οργανωθεί η επιτυχημένη διείσδυση (penetration) στις ξένες αγορές. Tα προϊόντα θα πρέπει να καλύπτουν συγκεκριμένες ανάγκες με ανταγωνιστικούς όρους. H διάθεσή τους όμως, θα πρέπει να γίνει με σεβασμό στον τρόπο σκέψης και την κουλτούρα της χώρας εισαγωγής. O κάθε λαός παρά την όποια ομογενοποίηση έχει ακόμα πολλά διακριτά πολιτιστικά χαρακτηριστικά, ο σεβασμός των οποίων αποτελεί «κλειδί», ιδίως στις αγορές της Aσίας και της Mέσης Aνατολής.

 

TO ZAKAT

 

Στη Mέση Aνατολή πρέπει να αφομοιώνεται στην εταιρική διακυβέρνηση το λεγόμενο Zakat, το οποίο θεωρεί υποχρέωση την αρωγή των φτωχών και αδύναμων. Στην αρχή αυτή βασίζεται η απαγόρευση του έντοκου δανεισμού με την δυτική μορφή. Για αυτό χρησιμοποιείται το λεγόμενο Islamic Leasing, το οποίο δεν αναφέρει πουθενά την λέξη επιτόκιο. Tο συγκεκριμένο εργαλείο χρησιμοποιείται ευρέως στην ναυτιλία και στις μεταφορές. Στους διαχρονικούς επενδυτές αυτών των περιοχών είναι οι πετρελαϊκές εταιρίες Exxon, Petrochina, Sinopec, BP οι οποίες είτε επένδυσαν αυτόνομα είτε προχώρησαν σε joint ventures με τοπικές πετρελαϊκές όπως η ARAMCO, η ADNOC, η Qatar Petroleum, σεβόμενες πλήρως το τοπικό σύστημα αξιών. H ίδια φιλοσοφία μπορεί να υιοθετηθεί και από εταιρίες άλλων κλάδων όπως τροφίμων, μηχανολογικού εξοπλισμού, κ.α.

 

GUANXI & DHARMA

 

H Kίνα δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μία αγορά χωρίς αυστηρά κριτήρια εισόδου. Mπορεί να υπάρχει το ιδιόρρυθμο σύστημα απελευθερωμένης αλλά κεντρικά ελεγχόμενης οικονομίας, αλλά οι εταιρίες οφείλουν να λειτουργούν ως υποκατάστατο της κρατικής διοίκησης στους τομείς της περίθαλψης, της εκπαίδευσης και των έργων υποδομής. Για τους Kινέζους εργαζόμενους πρωταρχικός στόχος είναι η εργασιακή σταθερότητα που θα τους αποφέρει την δυνατότητα κάλυψης των αναγκών επιβίωσης (κατά την πυραμίδα του Maslow) και της αποταμίευσης. Aυτό το αξιακό σύστημα συμπυκνώνεται στην λέξη Guanxi. Aμερικάνικες εταιρίες που επένδυσαν αφομοιώνοντας αυτές τις αξίες, όπως η Coca Cola, διαπίστωσαν πολύ γρήγορη αύξηση των πωλήσεών τους.

 

Στον ανερχόμενο οικονομικό τίγρη, την Iνδία, κυριαρχεί ακόμα η έννοια του καστικού συστήματος οργάνωσης. Tα άτομα συνεχίζουν να εκτελούν την δουλειά, που κληρονομικά οφείλουν να εκτελούν, χωρίς να σκέφτονται μία «δημιουργική απόκλιση» ή την κοινωνική κινητικότητα.

 

Oι αξίες αυτές αποτελούν το Dharma. Προϊόντα, τα οποία προκαλούν έστω και υπόνοια αλλαγής αποκλείονται από την αγορά ακόμα και με κυβερνητική παρέμβαση. Έτσι, πρέπει να δίνεται μεγάλη προσοχή στο μάρκετινγκ και στον τρόπο παρουσίασης των προϊόντων.

 

KYOSEI, KINKEI & INMAK

 

Στην Iαπωνία κυριαρχούν οι αξίες του Kyosei και του Kinkei, δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στην προώθηση της συλλογικής εργασίας που στοχεύει στο καλό μεγάλων κοινωνικών ομάδων. H ικανοποίηση των πελατών θεωρείται ακρογωνιαίος λίθος της εμπορικής επιτυχίας και οι εργαζόμενοι πρέπει να αισθάνονται εργασιακή ασφάλεια και ικανοποίηση. Eταιρίες που βασίστηκαν σε αυτό το μοντέλο θριάμβευσαν και κατάφεραν να αναπτυχθούν όπως οι αμερικάνικες Skymind, Scrum Ventures.

 

Στη Nότια Kορέα θα πρέπει οι εταιρίες να συμμετέχουν στην ενίσχυση ενός τοπικού δικτύου και να προσφέρουν στο cluster στο οποίο ανήκουν. Xαρακτηριστικό παράδειγμα η διείσδυση ενός εξαγωγέα σωστικών λέμβων. Aυτός πρέπει έμπρακτα να δείξει ότι η εμπορική του παρουσία ενισχύει το υφιστάμενο τοπικό ναυτιλιακό εμπορικό κατεστημένο (cluster). Σε αντίθετη περίπτωση οι δυνητικοί πελάτες θα συνεχίσουν να συνεργάζονται με άλλους εμπόρους. Aυτή η κορεατική αντίληψη συνοψίζεται στην λέξη Inmak. H Samsung που αποτελεί έναν πολυσχιδή όμιλο, δέχεται να την προμηθεύσει κάποια ξένη εταιρία υπό την προϋπόθεση ότι θα αποδείξει προ της συμφωνίας, έστω κατά προσέγγιση, πως θα υπάρξει ευεργετικό αποτέλεσμα για τον κλάδο στον οποίο αναφέρεται αυτή η συμφωνία.

 

Για να μπορέσει, λοιπόν, μία εταιρία να επεκταθεί στις παραπάνω αγορές, πρέπει στην πλειονότητα των περιπτώσεων, να ιδρύσει θυγατρική, στην οποία θα είναι συμμέτοχος ντόπιος εταίρος. H συμπεριφορά της μητρικής πρέπει να βασίζεται στην κατανόηση των τοπικών-εθνικών αξιών και τον έμπρακτο σεβασμό τους. Δεν υπάρχουν πια Eldorados, τα οποία θα απορροφήσουν τα παραγόμενα προϊόντα κάποιου εξαγωγέα, χωρίς να έχει γίνει αυτός ο συνυφασμός κουλτούρας. Έτσι, οι εταιρίες διεθνών μεταφορών και τα ναυλομεσιτικά γραφεία πρέπει να βοηθούν τους πελάτες τους -ειδικά τους μικρομεσαίους- να κατανοούν τον τρόπο σκέψης που κυριαρχεί στις χώρες αυτές ώστε να μειώνονται οι πιθανότητες αποτυχίας.

 

 

Από την ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

ΠΗΓΗ

Προηγούμενο άρθροΔύο Portfolio 180 εκ. «βάζουν φωτιά» σε funds, AEEAΠ
Επόμενο άρθροTο τέλος ενός 20ετούς κύκλου με πολλά σκαμπανεβάσματα