Πως προέκυψε εν τέλει η απόφαση του Νίκου Ανδρουλάκη να προτείνει για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας τον Τάσο Γιαννίτση; Οι πληροφορίες αναφέρουν πως η απόφαση δεν ελήφθη μέσα σε λίγες ώρες. Ήδη, πριν από τα Χριστούγεννα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε μελετήσει όλα τα πιθανά σενάρια σχετικά με το τί μπορεί να προτείνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Η ηγεσία της Χαριλάου Τρικούπη είχε χαρτογραφήσει όλα τα ενδεχόμενα και ζύγιζε τις κινήσεις της. Δεξιός υποψήφιος; Στέλεχος του ΠΑΣΟΚ; Στέλεχος από τον ευρύτερο προοδευτικό κέντρο; Μη πολιτικό πρόσωπο; Το γεγονός ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κρατούσε κλειστά τα χαρτιά του δεν σημαίνει ότι το θέμα δεν είχε συζητηθεί διεξοδικά στους κόλπους της ηγεσίας του Κινήματος.
Από την άλλη, δεν είναι λίγοι αυτοί που εκτιμούν πως η αξιωματική αντιπολίτευση ήρθε προ τετελεσμένων, καθώς άπαντες είχαν πειστεί το τελευταίο διάστημα ότι ο πρωθυπουργός θα κατέθετε πρόταση προερχόμενη από τον προοδευτικό χώρο. Συγχρόνως, οι εξ αριστερών επικριτές του Νίκου Ανδρουλάκη (αλλά και όχι μόνο) θεωρούν ότι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τη Λούκα Κατσέλη σε συνδυασμό με την πρόταση Τασούλα εγκλώβισε τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, καθώς οι όποιες πρωτοβουλίες του προέκυψαν εκ των υστέρων.
Το παρασκήνιο της επιλογής Γιαννίτση
Σύμφωνα με πηγές της Χαριλάου Τρικούπη, το ΠΑΣΟΚ εδώ και αρκετό καιρό είχε φτιάξει τη δική του «λίστα» με ενδεχόμενες υποψηφιότητες. Ο Τάσος Γιαννίτσης συμπεριλαμβανόταν στα πρόσωπα που εξετάζονταν από τον Νίκο Ανδρουλάκη στο σενάριο δεξιάς υποψηφιότητας. Όταν την Δευτέρα είχε γίνει γνωστό ότι πλέον η υποψηφιότητα που «κλειδώνει» είναι αυτή του Κώστα Τασούλα, Νίκος Ανδρουλάκης και Τάσος Γιαννίτσης έδωσαν αρχικά τα χέρια.
Η συζήτηση μεταξύ των δύο ανδρών επαναλήφθηκε την Τρίτη. Ο πρώην υπουργός ήταν θετικός και την Τετάρτη είπε το οριστικό «ναι». Σημειωτέον ότι μεταξύ των ονομάτων που είχαν προτείνει στον Νίκο Ανδρουλάκη στελέχη του Κινήματος ήταν αυτά του Νίκου Αλιβιζάτου και του Σταύρου Μπένου. Βέβαια, σύμφωνα με κομματικές πηγές, ο Νίκος Ανδρουλάκης φαίνεται πως δεν βολιδοσκόπησε τις διαθέσεις τους.
Όσον αφορά δε τον πρόσωπο του Ευάγγελου Βενιζέλου είναι προφανές ότι το ΠΑΣΟΚ θα ψήφιζε υπέρ του σε περίπτωση που επιλεγόταν από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, κάτι το οποίο γνώριζε και ο ίδιος ο πρώην πρόεδρος του κόμματος.
Συγχρόνως, με τον τρόπο που εξελίχθηκε η συζήτηση αποδείχθηκε ότι δεν είχε υπάρξει συμφωνία μεταξύ Μαξίμου και Χαριλάου Τρικούπη παρά τα όσα γράφτηκαν το προηγούμενο διάστημα.
Η στοχοπροσήλωση στον μεσαίο «χώρο»
Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να ευαγγελίζεται την αμφίπλευρη διεύρυνση, εντούτοις υπάρχει η εκτίμηση ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης «στριμώχνεται» αρκετά στο κεντρώο ακροατήριο. Για τη Χαριλάου Τρικούπη η υποψηφιότητα Γιαννίτση έχει έναν ουσιαστικό συμβολισμό που «μετράει» στην κοινωνία, πέρα και έξω από τα κοινοβουλευτικά έδρανα.
«Ζυγίζουμε βαρύτητα συμβολισμού και όχι ψήφους» δήλωσαν χαρακτηριστικά στο in κομματικές πηγές, συμπληρώνοντας ότι πρόκειται για αντιπαραβολή δύο πολιτικών υποδειγμάτων: Από τη μία πλευρά, ο Πρωθυπουργός που με τη στάση του δείχνει ότι δεν ενδιαφέρεται να υπάρξει ευρεία συναίνεση για το πρόσωπο που θα αναλάβει το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα της χώρας και από την άλλη, η Ελλάδα του ρεαλισμού και του σχεδιασμού της ευημερίας με κοινωνική σύγκλιση. Αυτό είναι το βασικό μήνυμα που εκπέμπει η αξιωματική αντιπολίτευση αναφορικά με την πρόταση Γιαννίτση σε αντιδιαστολή με τη στρατηγική του Μαξίμου.
Βέβαια, είναι ηλίου φαεινότερον ότι με την υποψηφιότητα του πρώην στενού συνεργάτη του Κώστα Σημίτη, το ΠΑΣΟΚ επέλεξε ένα συγκεκριμένο πολιτικό μονοπάτι. Εκ του αποτελέσματος, σε επίπεδο σημειολογίας και συμβολισμών, η ηγεσία του Κινήματος μέσω της απόφασής της επέλεξε να υπερασπιστεί την «εκσυγχρονιστική» παράδοση του κόμματος και κατ’ επέκταση την παρουσία του Τάσου Γιαννίτση στην πολιτική ζωή της χώρας. Υπενθυμίζεται ότι στις αρχές του 2000, ο νόμος Γιαννίτση για το Ασφαλιστικό είχε πυροδοτήσει σφοδρές κοινωνικές και πολιτικές αντιδράσεις.
Δεύτερον, πρόκειται για μία πολιτική επιλογή που «κοιτά» πρώτα και κύρια προς το ακροατήριο του λεγόμενου «μεσαίου χώρου». Κατά συνέπεια, αυτό που επιβεβαιώνεται είναι μία στρατηγική «διεμβολισμού» του λεγόμενου πολιτικού κέντρου, στον οποίο εδώ και αρκετά χρόνια ηγεμονεύει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Τρίτον, η επιλογή να μην καθίσει το ΠΑΣΟΚ στο ίδιο τραπέζι με τον ΣΥΡΙΖΑ μετά την υποψηφιότητα της Λούκας Κατσέλη δείχνει πως ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι αποφασισμένος να ακολουθήσει μία εντελώς αυτόνομη στρατηγική που δεν «επενδύει» σε εκλογικές συμμαχίες.
