Ξεκινώντας από την προσωπική της εμπειρία από την πλημμελή εκπροσώπηση της γυναίκας στον εκκλησιαστικό χώρο, η Αγγελική Καριώτογλου σκιαγράφησε το πρόβλημα της υποβαθμισμένης θέσης της γυναίκας, που θεωρείται βοηθητικό προσωπικό, χωρίς ισότιμη αντιμετώπιση και χωρίς τη δυνατότητα ανάληψης ουσιαστικών ρόλων στη σύγχρονη εκκλησιαστική ζωή. Διαπιστώνοντας ότι η αντιμετώπιση της γυναίκας στην πρωτοχριστιανική Εκκλησία ήταν εντελώς διαφορετική, η ομιλήτρια ανέδειξε το γεγονός ότι η σημερινή στάση της Εκκλησίας απέναντι στις γυναίκες είναι καρπός ενός προχριστιανικού κατεστημένου, που δεν έχει σχέση με τη χριστιανική διδασκαλία αλλά ενισχύθηκε από την ναρκισσιστική και συμπλεγματική άσκηση της εξουσίας από πολλούς μοναχούς και ανώτερους κληρικούς, με θύματα τους λαϊκούς, άνδρες και γυναίκες εξίσου, οι οποίοι συχνά επιζητούν και αποδέχονται έναν παθητικό, οπαδικό ρόλο. Προχωρώντας, η ομιλήτρια αναφέρθηκε στη σημασία που θα έπρεπε να έχει η δημόσια εικόνα του ιερατικού ζεύγους και η ενεργή παρουσία της πρεσβυτέρας στην ενορία, υπογραμμίζοντας το γεγονός ότι η πρεσβυτέρα θεωρείται δέον να απέχει από τον δημόσιο βίο. «Το θέμα δεν είναι να αναρωτιόμαστε αν οι γυναίκες πρέπει να παίζουν κάποιο σημαντικό ρόλο στις κοινότητες των ενοριών, αλλά να μην χρειάζεται να αναρωτηθούμε καθόλου γι΄ αυτό». Τόνισε ότι λαός και κλήρος, όλοι οι χριστιανοί, καλούνται να μετέχουν στο έργο της Εκκλησίας και ως εκ τούτου, η συμμετοχή γυναικών σε όργανα όπως τα εκκλησιαστικά συμβούλια δεν είναι συζητήσιμη ή διακοσμητική, αλλά ουσιαστικώς επιβεβλημένη. Έκανε λόγο για τον υποτιμητικό, εις βάρος των γυναικών, λόγο που συχνά εμφανίζεται στα εκκλησιαστικά ευχολόγια, και υπογράμμισε ότι δυστυχώς «για τη θεσμική εκκλησία, ο σεβασμός προς το γυναικείο φύλο τελειώνει στο πρόσωπο της Θεοτόκου, αντί το πρόσωπο αυτό να αποτελεί αφετηρία για πλήρη σεβασμό απέναντι στη γυναικεία φύση»· όπως, όμως, σημείωσε η ομιλήτρια, «η γυναικεία ιδιότητα [της Παναγίας] είναι πράγματι σημείο υποδοχής του άλλου και μάλιστα του εξόχως Άλλου, είναι η αρχή της καινούργιας ανθρωπότητας, μέσα στην οποία σαρκώνεται ο Θεός».
Στη συζήτηση που ακολούθησε τέθηκαν ερωτήματα σχετικά με τη διαμόρφωση της προβληματικής θέσης της γυναίκας στην Εκκλησία από κοινωνικούς και πολιτισμικούς παράγοντες, με τις διαφορές ανάμεσα στην Ελλάδα και τις ορθόδοξες κοινότητες της Δύσης, όπως επίσης και ερωτήματα και προτάσεις σχετικά με τη χειροτονία και τον ενδεχόμενο ρόλο των γυναικών. Πρέπει να σημειωθεί ότι μετά το πέρας της ομιλίας, το προεδρείο της εκδήλωσης έγινε αποδέκτης εντυπωσιακά μεγάλου αριθμού συγχαρητηρίων μηνυμάτων.