Στα 50 χρόνια της μεταπολίτευσης μόνο δύο φορές η λαϊκή δυσαρέσκεια που είχε διαμορφώσει κοινωνική αντιπολίτευση, μέσα στο λαό, βρήκε πολιτική έκφραση. Το 77-81 το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας Παπανδρέου και το 12-15 ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας, μετεξέλιξαν την κοινωνική αντιπολίτευση, σε πολιτική αντιπολίτευση.

Θετικό ισοζύγιο

Και στις δύο περιπτώσεις το ισοζύγιο, για κάθε καλόπιστο, είναι θετικό, παρά τις αβλεψίες και τα λάθη που επισυνέβησαν. Ο τρόπος όμως συγκρότησης του συλλογικού πολιτικού υποκειμένου, και στις δύο περιπτώσεις και σε διαφορετικές συνθήκες, προσδιόριζε και τα όρια παρέμβασής τους σε βάθος χρόνου.

Η πολυσυλλεκτική πολιτική για τάξεις και στρώματα της κοινωνίας, υποβάθμιζε το ιδεολογικό στοιχείο, που είναι απαραίτητο για την διατήρηση κυβερνησιμότητας, σε βάθος χρόνου. Στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ, η ισχυρή πολιτικά προσωπικότητα του Α. Παπανδρέου, έδωσε τη δυνατότητα στο κόμμα να είναι κυρίαρχο για μεγαλύτερο διάστημα. Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ οι κοινωνικές, οικονομικές και κυρίως πολιτισμικές συνθήκες είχαν αλλάξει. Παρά ταύτα η κυβερνητική του θητεία, προσέφερε σημαντικά θετικά στη χώρα.

Η κυρίαρχη διαιρετική τομή τις περασμένες δεκαετίες, ήταν μεταξύ εργασίας και κεφαλαίου. Τα χρόνια των μνημονίων όμως κυρίαρχη διαιρετική τομή, κατέστη το μνημόνιο αντιμνημόνιο. Πάνω σε αυτή τη διαιρετική τομή οικοδομήθηκε η πολιτική και εκλογική απεύθυνση του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι νέες διαιρετικές τομές

Σήμερα έχουμε και νέες διαιρετικές τομές. Είναι η κρίση αξιών, ο τεχνοκρατισμός, η αναδιαμόρφωση γεωστρατηγικών ζωνών επιρροής, η κλιματική κρίση, η έκρηξη της επιστήμης και τόσα άλλα που καθιστούν τους πολίτες αμήχανους και εύκολα διαχειρίσιμους από το σύστημα της οικονομικής και τεχνολογικής ελίτ.

Ανασύνθεση του αριστερού-προοδευτικού χώρου

Σε αυτές τις συνθήκες η μόνη διέξοδος είναι η ανασύνθεση, του αριστερού και προοδευτικού χώρου. Επ αυτού έχει ανοίξει δημόσιος διάλογος τον τελευταίο χρόνο. Το εγχείρημα δεν είναι εύκολο, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει άλλη διέξοδος.

Αν προσδιοριστούμε από τα πρόσωπα και τους ρόλους και τις κομματικές περιχαρακώσεις, απλά θα χαρίσουμε στην δεξιά, άλλα 4 χρόνια διακυβέρνησης, Στον τόπο μου λένε ότι «ο καλός ο καπετάνιος στην φουρτούνα φαίνεται» και αυτό αφορά και απευθύνεται στις ηγετικές ομάδες όλων των κομμάτων, που αυτοτοποθετούνται στον προοδευτικό και αριστερό χώρο.

Κλείνοντας θέλω να σημειώσω ένα στοιχείο που έχει υποβαθμιστεί. Και το 12-15 και το 77-81 στο συλλογικό υποσυνείδητο όσων συμμετείχαν, δεν ήταν μόνο οικονομισμός. Υπήρχε ισχυρά το στοιχείο της ελπίδας, με πατριωτικά χαρακτηριστικά και το στοιχείο των αξιών…!

*Ο Αντώνης Κοτσακάς είναι πρώην υπουργός

Περισσότερα Εδω

Προηγούμενο άρθροΜπορεί να υπάρξει δεύτερη φορά Αριστερά; Σίγουρα θα υπάρξει!
Επόμενο άρθροΕκτοξεύονται σε επίπεδα ρεκόρ οι αμερικανικές εξαγωγές όπλων