Η κα. Ξανθή Κασσαβέτη έκανε την παρακάτω σοβαρή καταγγελία μέσω του διαδικτύου για σχολείο του Βόλου:
”Την Τρίτη 11 του μήνα, στην ώρα του πρώτου διαλείμματος, και όπως περνούσα έξω από την αυλή δημοτικού σχολείου της πόλης μας, έγινα τυχαία μάρτυρας του εξής ατυχήματος: ένα αγοράκι περίπου δέκα ετών, ενώ έπαιζε κυνηγητό με τους φίλους του, σκόνταψε στο κράσπεδο του παρτεριού που διατρέχει την περίφραση της αυλής και προσγειώθηκε με τα πλευρά πάνω στον μεταλλικό κρίκο της επάνω φωτογραφίας.
Το αγόρι σφάδαξε από τον πόνο και διπλώθηκε στα δυο. Αμέσως και αυθόρμητα παρενέβην και είπα στα πιτσιρίκια που μαζεύτηκαν γύρω του να φωνάξουν τον εφημερεύοντα δάσκαλο. Ακαριαία ήρθε η εφημερεύουσα δασκάλα και σε λίγα δευτερόλεπτα άλλες δυο. Τους είπα πως το παιδί προσγειώθηκε με τα πλευρά πάνω στον μεταλλικό κρίκο και πως, καλό είναι, όλοι οι κρίκοι του αυτόματου ποτίσματος να καρφωθούν καλλίτερα, ώστε να μην εξέχουν από το έδαφος. Φαντάζεστε το παιδί να προσγειωνόταν με το κεφάλι πάνω στον κρίκο; Τις ρώτησα και σας ερωτώ…
Πέρασα χθες ξανά, την ώρα της πρωινής προσέλευσης. Έλεγξα τον αμαρτωλό κρίκο, ήταν εκεί ακριβώς που τον άφησα την προηγούμενη. Προσέγγισα έναν γονέα που μου φάνηκε ξύπνιος και καλλιεργημένος, του περιέγραψα τι συνέβη και μου είπε πως θα θέσει το θέμα στο Σύλλογο Γονέων. Πέρασα ξανά σήμερα Πέμπτη, μετά το σχόλασμα. Ο κρίκος ήταν ακόμη στην ίδια θέση.
Μη με ρωτήσετε σε ποιο σχολείο είναι. Σκοπός της ανάρτησής μου δεν είναι να εκθέσω τους συγκεκριμένους γονείς ή εκπαιδευτικούς, αλλά να αναδείξω πως:
Το «πάμε και όπου βγει» το καλλιεργούμε χρόνια σ αυτή τη χώρα, που χαρακτηρίζεται από παντελή έλλειψη πρόβλεψης από τη μια, αλλά και τη νοοτροπία «ε, καλά, σ εμάς θα τύχει;» από την άλλη.
Το ότι ο συγκεκριμένος κρίκος εξέχει τόσο πολύ, οφείλεται προφανώς σε προχειρότητα και κακοτεχνία. Διότι ο δεύτερος εξέχει λιγότερο και ο τρίτος καθόλου.
Σε μια πόλη που εκλέγει δήμαρχο που κάνει σχεδόν μόνον παρτέρια, αναρωτιέται κανείς: αυτοί οι υπάλληλοι των παρτεριών, χάθηκε να επιμεληθούν και τα παρτέρια των σχολείων; Διότι, όπως θα παρατηρήσετε, τίποτε δεν είναι φυτεμένο σ’ αυτά τα παρτέρια. Το χώμα τους είναι «τσιμεντοποιημένο», το αυτόματο πότισμα δεν λειτουργεί, ενώ οι κρίκοι που το συγκρατούν εκεί αποτελούν προφανώς θανάσιμες παγίδες για τα παιδάκια και όχι πηγή ζωής για λουλούδια και δεντράκια.
Αν μου επιτρεπόταν η είσοδος, θα είχα πάρει ένα βαρύ σφυρί και θα είχα μπήξει τους κρίκους βαθιά μέσα στο χώμα μόνη μου. Ίσως το κάνω αύριο. Γιατί δεν θα αντέξω κι άλλο νεαρό θύμα της ελληνικής αδιαφορίας.
Υ.Γ. Εξέχουν κι άλλοι κρίκοι, δεν είναι μόνον ο συγκεκριμένος”.
Το μόνο που έχει να πει κανείς πέρα από την αξιόλογη ανάρτηση είναι ότι, πρόληψη σημαίνει κάνω ό,τι μπορώ για να μη γίνει το κακό………..!!!!
Νίκος Βητσόπουλος
