Η κυβέρνηση βαδίζει στον δρόμο προς τις συγκεντρώσεις της Παρασκευής χωρίς στρατηγική. Η «άμυνα ζώνης» που είχε στήσει το Μαξίμου φαίνεται να καταρρέει καθώς οι βασικοί «παίκτες» που κλήθηκαν να την φέρουν εις πέρας, βρίσκονται πλέον σε δεινή θέση. Η κυβέρνηση βρίσκεται εν μέσω διασταυρούμενων πυρών τόσο από τα δεξιά της όσο και από τα αριστερά της, ενώ για πρώτη -ίσως- φορά δέχεται ορυμαγδό επιθέσεων από τη συντριπτική πλειονότητα των ΜΜΕ.
Στην σκιά αυτών των νέων δεδομένων, στο χθεσινό υπουργικό συμβούλιο, ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε με γραμμή αντιπολίτευσης στην… αντιπολίτευση. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αρνήθηκε να μπει σε ευθεία αντιπαράθεση με τους συγγενείς ενώ αναγνώρισε την σημασία των κινητοποιήσεων. Ωστόσο, δεν παρέλειψε να θέσει με σαφήνεια τόσο τις πολιτικές προεκτάσεις των κινητοποιήσεων όσο όμως και τους κινδύνους που εγκυμονεί μια κατάσταση αστάθειας.
Παράλληλα όμως έδειξε για πρώτη φορά πως μπορεί το προσωπικό του άλμα προς τα εμπρός να περνάει μέσα από τις κάλπες. Ο ίδιος άλλωστε έθεσε έμμεσα το θέμα των πρόωρων εκλογών λέγοντας τα εξής: «ένα είναι βέβαιο στη δημοκρατία αδιέξοδα δεν υπάρχουν το οποίο είναι βέβαιο ότι θα αποδειχθεί και πάλι».
Συμπλήρωσε μάλιστα πως «σε λίγες ημέρες, όπως έχουμε αναγγείλει, θα βρεθούμε στο Κοινοβούλιο. Τα κόμματα θα κληθούν εκεί να διατυπώσουν, αν έχουν, εναλλακτικές θέσεις. Και φυσικά, αν η αντιπολίτευση το επιθυμεί, τότε ας καταθέσει πρόταση δυσπιστίας προς την κυβέρνηση».
Κύκλοι του Μαξίμου εκτιμούν ότι την Παρασκευή η συμμετοχή του κόσμου στις συγκεντρώσεις θα είναι πρωτόγνωρη, με αποτέλεσμα ήδη να γίνονται διαβουλεύσεις για τη «γραμμή» που θα ακολουθηθεί. Δεν είναι τυχαίο ότι στην εισήγησή στο Υπουργικό Συμβούλιο ο πρωθυπουργός προσπάθησε να «διαχωρίσει» τον «απλό κόσμο», από τα κόμματα της αντιπολίτευσης και από κάποιους που όπως είπε «επιθυμούν να μετατρέψουν αυτό το συλλογικό πένθος σε μία ευκαιρία ενός νέου διχασμού».
Η δυναμική των πραγμάτων έχει προκαλέσει τεράστιες ρηγματώσεις σε μια κοινοβουλευτική ομάδα που κάποτε έμοιαζε παραπάνω από συμπαγής. Το βασικό πρόβλημα ωστόσο φαίνεται πως έρχεται από το Μαξίμου καθώς στην σκιά της κοινωνικής αντίδρασης που παίρνει χαρακτηριστικά χείμαρρου, το Μαξίμου έχει απωλέσει κάθε έννοια στρατηγικής. Η απουσία ενός στιβαρού και οργανωμένου πολιτικού αντιπάλου έχει αποσυντονίσει τον επικοινωνιακό μηχανισμό ενώ το γεγονός πως κεφαλή αυτής της αντίδρασης είναι χαροκαμένοι γονείς έχει οδηγήσει σε βραχυκύκλωμα.
Το παιχνίδι χάθηκε
Η κατάσταση μοιάζει να είναι τόσο δύσκολη που σύμφωνα με πληροφορίες πρώην κεντρικά στελέχη του Μαξίμου που σήμερα βρίσκονται στο περιθώριο να υποστηρίζουν πως το… παιχνίδι δεν γυρνάει. Την άποψη αυτή φαίνεται πως συμμερίζονται όμως και πολλοί γαλάζιοι βουλευτές που εδώ και καιρό έχουν κάτσει στο περιθώριο αρνούμενοι να υποστηρίξουν τους χειρισμούς της κυβέρνησης στην υπόθεση των Τεμπών. Η απουσία της συντριπτικής πλειοψηφίας των γαλάζιων βουλευτών που απέχει σταθερά από τις τηλεοπτικές εμφανίσεις έχει άλλωστε ως αποτέλεσμα το βάρος να έχει πέφτει σε μια ομάδα περίπου δέκα βουλευτών.
Το μεγάλο πρόβλημα ωστόσο βρίσκεται εντός του υπουργικού συμβουλίου εκεί που όπως φαίνεται οι εκτιμήσεις αλλά και οι στρατηγικές που αναπτύσσονται είναι διαμετρικά αντίθετες. Στον δημόσιο διάλογο έχουν μέχρι στιγμής φανεί πως υπάρχουν τρία μπλοκ. Το ένα είναι αυτό των Βορίδη και Γεωργιάδη οι οποίοι ανεβάζουν τους τόνους και ασκούν σκληρό πρέσινγκ τόσο σε πολιτικούς αντιπάλους όσο όμως και στην κοινωνία που αντιδρά.
Το δεύτερο μπλοκ αποτελείται από υπουργούς που ναι μεν εμφανίζονται δημόσια αλλά κρατούν μια πιο ήπια στάση αρνούμενοι να μπουν σε μια λογική αντεπιθέσεων έναντι των συγγενών ή της κοινωνίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η τοποθέτηση του Βασίλη Κικίλια, του Κυριάκου Πιερρακάκη, του Άκη Σκέρτσου αλλά και του Κώστα Καραγκούνη που ναι μεν στηρίζουν την κυβέρνηση αλλά αρνούνται να βγουν επιθετικά απέναντι στον κόσμο.
Στο τρίτο μπλοκ βρίσκονται οι υπουργοί και στελέχη της κυβέρνησης που έχουν κατεβάσει τα μολύβια και αρνούνται να μπουν στην αρένα των Τεμπών. Ονόματα όπως αυτά των Νίκου Δένδια, του Νίκου Παναγιωτόπουλου ή του Θεόδωρου Λιβάνιου έχουν καιρό να ακουστούν στην δημόσια σφαίρα ή να υποστηρίξουν σθεναρά την κυβέρνηση σε αυτή την δύσκολη στιγμή. Οι πληροφορίες μάλιστα θέλουν επιφανείς υπουργούς της κυβέρνησης να προετοιμάζονται ήδη ώστε να είναι έτοιμοι σε κάθε ενδεχόμενο.
Η εικόνα αποσύνθεσης που παρουσιάζει η κυβέρνηση κάτω από την πίεση που δημιουργεί η υπόθεση των Τεμπών αλλά και των επικείμενων συγκεντρώσεων είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού από τα στελέχη του Μαξίμου που ψάχνουν «αντίδοτο». Ποιο όμως μπορεί να είναι το αντίδοτο; Το ερώτημα αυτό φαίνεται πως κυριαρχεί χωρίς όμως μέχρι στιγμής να υπάρχει απάντηση.
