Ο γνωστός συγκοινωνιολόγος του Βόλου Χαράλαμπος Σκυργιάννης, αφηγείται πως συνεργάστηκε με τον μουσικό Γιάννη Αργυρόπουλο και πως άρχισε η περιπέτεια της υγείας του.
”Ο Γιάννης Αργυρόπουλος «έφυγε», τον κάλεσαν να παίζει τα κρουστά στην ορχήστρα των αγγέλων.
Ο Γιάννης ήταν ο άνθρωπος που έπαιζε τα τύμπανα στην πάλαι ποτέ Συμφωνική Ορχήστρα Βόλου, με Μαέστρο τον Συμεών Κόγκαν.
Το 2013 η Βολιώτικη Χορωδία (ήμουν Χορωδός και Αντιπρόεδρος του ΔΣ, το 2014 ανέλαβα την Προεδρία) δέχτηκε μια πρόταση από την Χορωδία του Μουσικού Συλλόγου Αταλάντης με Μαέστρο την κα. Αντιγόνη Κερετζή (η οποία έχει μεγάλη εμπειρία πάνω στο έργο του Μίκη Θεοδωράκη) να συν-εκτελέσουμε το ύψιστο έργο του μεγάλου συνθέτη, το ορατόριο «Άξιον Εστί», με στίχους από το ποίημα του νομπελίστα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη. Δύσκολο το εγχείρημα, όμως με χαρά αποδεχτήκαμε την πρόταση και ξεκινήσαμε πρόβες, με Μαέστρο την κα. Στάσα Τζάλλα, και οργάνωση, προκειμένου να φτάσουμε σε μια Συναυλία, στον Βόλο, με συμμετοχή του Γεράσιμου Ανδρεάτου ως λαϊκού τραγουδιστή, το δικού μας Ευάγγελου Κακάλια ως ψάλτη και εμού ως αναγνώστη.
Και βεβαίως χρειαζόταν και ορχήστρα. Η αυθεντική εκτέλεση του «’Αξιον Εστί» γίνεται με Συμφωνική Ορχήστρα, κάτι που εμείς τότε δεν ήταν δυνατόν να έχουμε. Έτσι αναθέσαμε στον εξαιρετικό μουσικό-πιανίστα Νίκο Νέβρο να κάνει τις απαραίτητες προσαρμογές και οργανώσαμε μία καλή ορχήστρα με πιανίστα την κα. Εύη Κανελλοπούλου, μπουζούκι τον κ. Δημήτρη Τυφλίτη, κοντραμπάσο τον κ. Γιάννη Καραμανιώλα και κρουστά τον κ. Γιάννη Αργυρόπουλο.
Όλα πήγαιναν καλά, οι ερασιτέχνες της Βολιώτικης Χορωδίας και της Χορωδίας Αταλάντης δίναμε o,τι καλύτερο διαθέταμε, οι επαγγελματίες της ορχήστρας έκαναν τις δικές τους πρόβες, ο καιρός περνούσε και αποφασίσαμε να γίνει η Συναυλία στον Βόλο την Κυριακή 15 Ιουνίου 2014 στο Ανοικτό Δημοτικό Θέατρο «Μελίνα Μερκούρη». Αφίσα, προσκλήσεις, συνεντεύξεις, πρόβες – πυρετός προετοιμασίας.
Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014, στην παραγκούλα της Βολιώτικης Χορωδίας, Γαμβέτα 66, ένα είδος γενικής πρόβας, με παρόντα όλα τα μέλη της Χορωδίας και ολόκληρη την ορχήστρα, λόγω στενότητος χώρου στριμωγμένη στην πίσω γωνία. Μαζί και ο Γιάννης, που έχει στήσει μια ολόκληρη συστοιχία με τύμπανα και πιατίνια, ώστε να αποδοθούν καλύτερα οι κρουστές ιδιαιτερότητες του έργου. Ξεκινάμε, εμείς τραγουδάμε με την ψυχή μας, το μπουζούκι κελαηδάει, ο Γιάννης χτυπάει με δύναμη τα τύμπανα. Και ξαφνικά…
Ο Γιάννης σταματάει, σηκώνεται, περνάει μπροστά κρατώντας το στήθος του και λέγοντας «παιδιά πονάω, κάποιος να με πάει στο Νοσοκομείο». Αυτή η σκηνή έχει χαραχτεί βαθιά μέσα μου και πολλές φορές έρχεται στον ύπνο μου. Η Μαέστρος είχε το αυτοκίνητό της κοντά, προσφέρθηκε, τον μετέφερε στο Νοσοκομείο, εμείς περιμέναμε στην παράγκα, σε λιγότερο από μισή ώρα επέστρεψε, μας είπε ότι η διάγνωση στα επείγοντα ήταν «νευρόπονος» και σε λίγο θα επέστρεφε σπίτι του, συνεχίσαμε λίγο τραγούδι ακόμα και επιστρέψαμε κι εμείς στα σπίτια μας.
Την επόμενη μέρα το πρωί, Παρασκευή, μάθαμε πως ο Γιάννης είχε κατεπειγόντως μεταφερθεί στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας και είχε υποβληθεί σε εγχείρηση για την αντιμετώπιση των συνεπειών από ρήξη ανευρύσματος.
Χωρίς επιτυχία, δυστυχώς, επειδή όλα αυτά έγιναν καθυστερημένα, λόγω της λανθασμένης, όπως φάνηκε, διάγνωσης στα επείγοντα. Από τότε μέχρι χθες ο Γιάννης έζησε (έζησε;) έναν Γολγοθά σε Νοσοκομεία και Κέντρα Αποκατάστασης και στο σπίτι του, μαζί και οι Γονείς του, από την πρώτη στιγμή κοντά του, πάντα με το χαμόγελο παρά τον καημό, μέχρι που ο Πατέρας Γιώργος «έφυγε» πρώτος, η Μητέρα νομίζω, δεν είμαι σίγουρος αλλά εύχομαι, ότι είναι εν ζωή – μαύρη ζωή…
Από εκείνη τη μαύρη μέρα επισκέφθηκα τον Γιάννη τρεις ή τέσσερις φορές, στα διάφορα νοσηλευτήρια, δεν είχαμε επαφή.
Για την Ιστορία, η Συναυλία πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 15 Ιουνίου 2014 στο Πνευματικό Κέντρο της Ι.Μ.Δημητριάδος, διότι εκείνη την ημέρα έβρεχε από το πρωί και ήταν, φυσικά, αδύνατο να γίνει στο «Μελίνα Μερκούρη». Ήταν στιγμές που έχουν μείνει ολοζώντανες στην μνήμη όλων μας, στιγμές πραγματικής μέθεξης, ειλικρινούς συγκίνησης. Για τα τύμπανα είχαμε φέρει εσπευσμένα από την Αθήνα έναν καλό μουσικό, τον Νίκο Κασσαβέτη.
Λίγο πριν αρχίσει η Συναυλία, με την Χορωδία επί σκηνής, μπήκε στην αίθουσα σχεδόν τρέχοντας ο κύριος Γιώργος και μας φώναξε από μακριά «Καλή επιτυχία, ο Γιάννης είναι καλά και σας στέλνει τις ευχές του»…
Ας είναι ελαφρό το χώμα που θα σκεπάσει τον καλλιτέχνη των κρουστών Γιάννη Αργυρόπουλο”.
Νίκος Βητσόπουλος
