Ο Βουλευτής Μαγνησίας του ΣΥΡΙΖΑ–ΠΣ Αλέξανδρος Μεϊκόπουλος προχώρησε σε
κοινοβουλευτική Ερώτηση προς τον Υπουργό Περιβάλλοντος & Ενέργειας και τον Υπουργό
Εσωτερικών, φέρνοντας στο φως τους κινδύνους που εγκυμονεί το κυβερνητικό σχέδιο
αναδιάρθρωσης για τη διαχείριση του νερού, με νέες αυξήσεις στα τιμολόγια και πλήρης
εμπορευματοποίηση ενός κοινωνικού αγαθού.
«Πολλές είναι οι πληροφορίες που έχουν διαρρεύσει τους τελευταίους μήνες αναφορικά
με το σχέδιο της Κυβέρνησης για την αναδιάρθρωση και τη διαχείριση των υδάτινων
πόρων της χώρας. Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, η Κυβέρνηση προωθεί τη
δημιουργία τριών πυλώνων στη διαχείριση των υδάτινων πόρων: 1) ΕΥΔΑΠ για την
Αττική, 2) ΕΥΑΘ για τη Θεσσαλονίκη και 3) μία Ανώνυμη Εταιρεία που θα
ενσωματώσει τις 739 δημοτικές επιχειρήσεις ύδρευσης (ΔΕΥΑ). Η εταιρεία αυτή,
σύμφωνα με τις πληροφορίες, θα είναι η ΔΕΗ, γεγονός που γεννά σοβαρές ανησυχίες,
καθώς πρόκειται για μία Ανώνυμη Εταιρεία εισηγμένη στο Χρηματιστήριο, με
επενδυτές ισχυρά ξένα funds, που λειτουργεί με κριτήρια μεγιστοποίησης κερδών και
όχι με κοινωνική λογική.
Ζήτημα αναμένεται να δημιουργηθεί και για τους πολίτες του πολεοδομικού
συγκροτήματος του Δήμου Βόλου. Παρά τον κρίσιμο ρόλο της, ως διαχειρίστρια του
δημόσιου αγαθού του νερού, η ΔΕΥΑΜΒ εμφανίζει σημαντικά ελλείμματα στην ορθή
οικονομική της διαχείριση γεγονός που έχει οδηγήσει στο να πληρώνουν οι πολίτες του
Βόλου «χρυσό» το νερό που καταναλώνουν. Οι οφειλές της προς τη ΔΕΗ – της τάξεως
των 30 εκατ. – την καθιστούν ευάλωτη σε περίπτωση τυχόν απορρόφησης. Ήδη πολίτες
του Βόλου βρίσκονται το τελευταίο διάστημα αντιμέτωποι με σημαντικές αυξήσεις
στους λογαριασμούς νερού, οι οποίες επιβάλλονται χωρίς προηγούμενη ενημέρωση ή
διαβούλευση. Ειδικά οι δημότες εκτός του αστικού ιστού της πόλης, καταγγέλλουν ότι η
ετήσια πάγια χρέωση για το νερό τους έχει αυξηθεί σημαντικά, χωρίς καμία
τεκμηριωμένη εξήγηση. Οι αυξήσεις αυτές επιβαρύνουν δυσανάλογα τα νοικοκυριά, τα
οποία ήδη δοκιμάζονται από το υψηλό ενεργειακό κόστος και τις διαρκείς
ανατιμήσεις», ανέφερε ο Βουλευτής.
Στην Ερώτηση του, κάλεσε τους αρμόδιους Υπουργούς να απαντήσουν στα εξής κρίσιμα
ερωτήματα:
1. Ισχύουν οι πληροφορίες για αναδιάρθρωση στη διαχείριση των υδάτινων πόρων της χώρας,
με σχέδιο που προβλέπει τρεις πυλώνες: 1) Την ΕΥΔΑΠ για το λεκανοπέδιο Αττικής, 2) Την
ΕΥΑΘ για τον Νομό Θεσσαλονίκης και 3) Μίας Ανώνυμης Εταιρείας που θα ενσωματώσει
τις 739 δημοτικές εταιρείες ύδρευσης της χώρας;
2. Θα είναι η ΔΕΗ η εταιρεία που θα ενσωματώσει το ευρύ δίκτυο των δημοτικών εταιρειών
ύδρευσης;
3. Αναγνωρίζουν ότι με την εκχώρηση του μεγαλύτερου μέρους των δημοτικών υπηρεσιών
ύδρευσης και αποχέτευσης της χώρας σε μία Ανώνυμη Εταιρεία εισηγμένη στο
Χρηματιστήριο, όπως η ΔΕΗ, οι υδατικοί πόροι της χώρας θα διαχειρίζονται πλέον με λογική
κόστους – οφέλους, γεγονός που ναρκοθετεί επί της ουσίας την φύση του νερού ως δημόσιο
αγαθό;
4. Πως αναμένεται να διασφαλίσουν τον χαρακτήρα του νερού ως δημόσιο αγαθό και την
πρόσβαση όλων των πολιτών σε καθαρό, ποιοτικό νερό σε χαμηλό κόστος;
5. Γνωρίζουν, ως οφείλουν, για τις καταγγελίες πολιτών κυρίως των δημοτικών ενοτήτων εκτός
του αστικού ιστού της πόλης του Βόλου, σύμφωνα με τις οποίες η ετήσια πάγια τιμή για το
νερό τους εμφανίζει σημαντικές αυξήσεις χωρίς καμία τεκμηριωμένη εξήγηση;
6. Προτίθεται να διερευνήσουν τις εν λόγω καταγγελίες και να ενημερώσουν άμεσα την τοπική
κοινωνία;
7. Πως προτίθεται να προστατεύσουν τους πολίτες του Βόλου από το ενδεχόμενο νέων
αυξήσεων στα τιμολόγια ύδρευσης, λαμβάνοντας υπόψη ότι πολλοί εξ αυτών αναγκάζονται
να πληρώνουν ήδη αυξημένα τιμολόγια χωρίς προηγούμενη ενημέρωση;
Ο Αλέξανδρος Μεϊκόπουλος ανέφερε: «Οι πολίτες του Βόλου βρίσκονται αντιμέτωποι με
μια διπλή απειλή: από τη μία, τις αδικαιολόγητες και αιφνίδιες αυξήσεις που τους
φορτώνει η ΔΕΥΑΜΒ, και από την άλλη, τον κίνδυνο η διαχείριση του νερού να γίνεται
με λογική κόστους – οφέλους και η πρόσβαση σε ποιοτικό, καθαρό νερό να είναι μόνο
για όσους μπορούν να την πληρώσουν. Το νερό δεν μπορεί να είναι εμπόρευμα. Το
«μοντέλο ιδιωτικοποίησης» της Κυβέρνησης για τη διαχείριση των υπηρεσιών
ύδρευσης και αποχέτευσης έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη φύση του νερού ως
δημοσίου αγαθού και την υποχρέωση της Πολιτείας να παρέχει σε όλα τα νοικοκυριά
καθαρό, ποιοτικό νερό με χαμηλό κόστος».
