Κάθε χρόνο, στις 21 του Μάρτη τιμάται η Παγκόσμια Ημέρα κατά όλων των μορφών
διακρίσεων. Για να θυμόμαστε ότι το μακρινό 1960 η αστυνομία του απαρτχάιντ της Νότιας
Αφρικής, άνοιξε πυρ και σκότωσε 69 διαδηλωτές που ζητούσαν ίσα δικαιώματα. Το γεγονός
αυτό προκάλεσε τον ΟΗΕ να κινητοποιηθεί περισσότερο ενάντια στα φαινόμενα του
ρατσισμού, της ξενοφοβίας και της καταπίεσης κοινοτήτων με ιδιαίτερη πολιτισμική
ταυτότητα όπως οι αυτόχθονες της Αφρικής και της Βορείου Αμερικής ή των Ρομά στις δικές
μας χώρες.
Ενώ στον σεβασμό της πολιτισμικής διαφοράς και την αντιμετώπιση του φυλετικού μίσους
έχει σημειωθεί κάποια πρόοδος τουλάχιστον στον δυτικό κόσμο, συνεχίζουμε να γινόμαστε
μάρτυρες μιας κοντόφθαλμης, απάνθρωπης και ρατσιστικής πολιτικής για τους Πρόσφυγες
και τους Μετανάστες σε πολλές χώρες της Ευρώπης μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.
Με τα λόγια της Μερί Λόλορ, της ειδικής εισηγήτριας του ΟΗΕ που επισκέφθηκε πρόσφατα
τη χώρα μας, οι υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που προωθούν και
προστατεύουν τα δικαιώματα μεταναστών και μεταναστριών, ανθρώπων που ζητούν άσυλο
και προσφύγων, συμπεριλαμβανομένων και των δικηγόρων για τα ανθρώπινα δικαιώματα,
εργαζομένων σε ανθρωπιστικές οργανώσεις, εθελοντών και εθελοντριών και
δημοσιογράφων, έχουν υποστεί εκστρατείες δυσφήμησης, κανόνες που αλλάζουν συνεχώς
προς το χειρότερο, απειλές και επιθέσεις και κατάχρηση του ποινικού δικαίου εναντίον
τους σε συγκλονιστικό βαθμό.
Τα τελευταία 4 χρόνια, η αλληλεγγύη έχει μετατραπεί σε ποινικό αδίκημα, με
χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Ιάσονα Αποστολόπουλο που ενώ έσωζε ανθρώπινες ζωές
στις ελληνικές θάλασσες στοχοποιήθηκε από τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης,
δέχθηκε διαδικτυακές προσβολές και απειλές και χαρακτηρίστηκε ως εσωτερικός εχθρός
από την ευρωβουλεύτρια της Νέας Δημοκρατίας Ελίζα Βόζενμπεργκ.
Αλλά και για άλλες κοινότητες που ζουν και εργάζονται στην περιοχή μας εδώ και
εκατοντάδες χρόνια, όπως οι Ρομά, βλέπουμε το ίδιο μοτίβο της ανισότητας, του
διασυρμού, της έλλειψης ισότιμης πρόσβασης σε αγαθά και υπηρεσίες, της μετατροπής σε
καρικατούρα μιας ολόκληρης κοινωνικής ομάδας και ένα παιχνίδι εντυπώσεων χωρίς
αντίκρισμα από την κυβέρνηση με μοναδικό στόχο την υφαρπαγή των ψήφων των Ρομά
χωρίς κανένα μα κανένα έργο ή πρόοδο στο επίπεδο της κοινωνικής ένταξης και των
ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Τελικά, για μια ακόμη φορά διαπιστώνουμε, ότι ο μόνος εγγυητής των ανθρώπινων
δικαιωμάτων, της αντιμετώπισης του ρατσισμού και του φασισμού, της διασφάλισης της
ίσης μεταχείρισης όλων των ανθρώπων, δεν μπορεί παρά να είναι ο καθένας από μας, σε
μια διαρκή πάλη ενάντια σε κάθε μορφή ανισότητας, τόσο στην καθημερινότητά μας όσοκαι μέσα από μαζικούς και συλλογικούς αγώνες για να επιβάλλουμε την ισονομία από κάτωπρος τα πάνω.
