Δήλωση Αλ.Μεϊκόπουλου για το Ολοκαύτωμα της Αγχιάλου το 1943

Το καλοκαίρι του 1906, στο πρώτο ολοκαύτωμα, όπου οι ανθελληνικοί διωγμοί πήραν μεγάλες διαστάσεις σε όλη την περιοχή της Ανατολικής Ρωμυλίας, καταστράφηκαν ολοσχερώς εκκλησίες και εκπαιδευτικά ιδρύματα και οι τότε κάτοικοι της περιοχής Αγχιαλίτες
εγκατέλειψαν τα προγονικά εδάφη και εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα, στην περιοχή της
σημερινής Νέας Αγχιάλου.
Στις 27 Απριλίου του 1943, 80 χρόνια μετά, η Νέα Αγχίαλος Βόλου, υπέστη ένα ακόμη
ολοκαύτωμα από τους Ιταλούς κατά την Κατοχή. Ο Διοικητής (Κομαντάντ) του Βόλου έδωσε
διαταγή για την πυρπόληση του χωριού. Οι Ιταλοί, για να πραγματοποιήσουν το σχέδιο τους, χωρίστηκαν σε ομάδες και η κάθε ομάδα ανέλαβε από μια συνοικία. Από τα 700 πέτρινα σπίτια τα 650 έγιναν στάχτη σε μία μέρα, μαζί με μαγαζιά και περιουσίες.
Οι Αγχιαλίτες δεν ξέχασαν την ιστορία τους. Εντάχθηκαν στο Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών της Ελλάδος περιόδου 1940-’45 «Ελληνικά Ολοκαυτώματα». Διατήρησαν την
ιστορική συνείδηση και φρόντισαν η ιστορική γνώση και οι μνήμες να περάσουν από γενιά σε γενιά, αντιστεκόμενοι στη γενική παρακμή. Στη νέα τους πατρίδα πρόκοψαν και συνέβαλαν
στην κοινωνική πρόοδο.
Ο πολιτισμός, τα ήθη και τα έθιμα των προγόνων μας, οι αγώνες που έδωσαν και οι θυσίες που έκαναν για να σωθεί η πατρίδα τους αποτελούν βαριά κληρονομιά και φάρο γνώσης για κάθε νέο άνθρωπο, ώστε να μην ξεχνά τις ρίζες του και να νιώθει συνέχειά τους.
Και η φετινή επέτειος αποτελεί ευκαιρία επανασύνδεσης με το νήμα της ιστορίας. Είναι
γνωστό ότι λαοί που ξεχνούν την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι να την ξαναζήσουν. Είναι επίσης γνωστό ότι οι λαοί που δεν έχουν μνήμη δεν έχουν και μέλλον. Άλλωστε το δράμα της προσφυγιάς το ζούμε μέχρι σήμερα, άλλοτε ως θεατές και άλλοτε ως η «νέα πατρίδα» των κυνηγημένων.
Για το λόγο αυτό οφείλουμε να τιμούμε, να μαθαίνουμε από τα ιστορικά γεγονότα που
διαμόρφωσαν τον τόπο μας και να βαδίζουμε στο μέλλον όλοι μαζί ενωμένοι.