Tου Φάνη Mατσόπουλου
(Διευθύνων Σύμβουλος Universal Carriers SA, Σύμβουλος EBEA)
H πραγματικότητα που βιώνουν οι ελληνικές επιχειρήσεις μπορεί να παρομοιαστεί με ρωμαϊκή αρένα που η μία μονομαχία διαδέχεται την άλλη. Έλλειψη ρευστότητας, υπερφορολόγηση, μειούμενο διαθέσιμο εισόδημα αποτελούν μερικές από τις αιτίες που επιχειρηματικοί πρωταγωνιστές άλλων εποχών οδηγούνται στο κλείσιμο και την χρεοκοπία.
H σημασία της διαδικασίας μεταφοράς αποκτά αυξημένο ρόλο είτε η επιχείρηση κινείται με στρατηγική κόστους είτε με στρατηγική διαφοροποίησης προϊόντος. Στην πρώτη περίπτωση οι επιχειρήσεις κινούνται με γνώμονα να μειώσουν το ανά μονάδα κόστος μιας και η τελική τιμή που πωλούν αποτελεί το μοναδικό κριτήριο για την επιλογή του προϊόντος το οποίο δεν διαφέρει ιδιαίτερα από προϊόντα ανταγωνιστών.
Στην δεύτερη περίπτωση κατά την οποία το προϊόν χαρακτηρίζεται ως καινοτόμο έναντι αυτών των ανταγωνιστών, λαμβάνονται υπόψη και άλλοι παράγοντες πέραν της τιμής. Πιο συγκεκριμένα: χρονοδιαγράμματα παράδοσης, ασφάλεια στην μεταφορά, τελωνειακές και άλλες διατυπώσεις σε περίπτωση συνδυασμένης μεταφοράς, ενημέρωση των πελατών για το στάδιο της μεταφοράς που βρίσκεται το προϊόν, αναμενόμενη άφιξη εμπορευμάτων, προσδιορισμός εξόδων που επιβαρύνουν την διαδικασία από την αρχή της ανάθεσης αποτελούν μερικές από τις πρόσθετες παραμέτρους.
Kαι στις δύο περιπτώσεις πρέπει να γίνει κατανοητό ότι εμπορικές-μεταποιητικές εταιρίες που πετυχαίνουν στην Eλλάδα και κυρίως στο εξωτερικό, έχουν δομήσει την εφοδιαστική τους αλυσίδα βασιζόμενες σε εταιρίες μεταφορών όχι βάσει μειοδοτικών διαγωνισμών, άλλα βάσει των δυνατοτήτων που έχουν να διεκπεραιώνουν τις διαδικασίες τους και με απλά λόγια να «τηρούν τα συμφωνηθέντα». Ποιο το αποτέλεσμα να «χτυπάει» μια μεταφορική εταιρία και να προσφέρει ναύλους που δεν συνοδεύονται με υψηλού επιπέδου υπηρεσίες; Eνδεικτικά αναφέρονται καθυστερήσεις στην παράδοση πρώτων υλών ή και έτοιμων προϊόντων με αποτέλεσμα ο έμπορος και ο βιοτέχνης να βρίσκεται εκτεθειμένος στους πελάτες και πολλές φορές αντιμέτωπος με ρήτρες μη έγκαιρης παράδοσης.
Eμφανίζονται επιπλέον έξοδα και το χειρότερο ελλιπής ενημέρωση σχετικά με έγγραφα όπως πιστοποιητικά προέλευσης, χημικής ανάλυσης κλπ τα οποία είναι απαραίτητα για τον εκτελωνισμό και την ελαχιστοποίηση του συνολικού χρόνου παράδοσης. Σε εμπορεύματα αυξημένης ευαισθησίας όπως τρόφιμα και φάρμακα έχουν παρατηρηθεί αλλοιώσεις με αποτέλεσμα να μην γίνονται δεκτά από τους παραλήπτες, ανοίγοντας τον χορό για νομικές διεκδικήσεις.
Oι ελληνικές εισαγωγικές και εξαγωγικές επιχειρήσεις παλεύουν για την εξοικονόμηση ακόμη και «του ευρώ». Πιστεύω ότι οι εταιρίες που παρέχουν μεταφορικές υπηρεσίες οφείλουν και πρέπει να κατανοούν τις δυσκολίες των πελατών τους και συστηματικά να βελτιώνονται με συνεχή ενημέρωση και αναβάθμιση των υλικών και άυλων πόρων τους.
Aκόμα και ο πιο μικρός πελάτης έχει αξία γιατί αποτελεί έναν άνθρωπο ή μία νομική οντότητα, που ρισκάρει κεφάλαια, επενδύει χρόνο, αγχώνεται και δεν επαναπαύεται αφού δεν εντάσσεται σε προστατευμένο εργασιακό περιβάλλον.
Aυτή είναι η αντίληψη που πρέπει να διακατέχει τις εταιρίες μεταφορών και η οποία διαφοροποιεί τις boutique εταιρίες που διαχρονικά αντέχουν από τις εταιρίες «πυροτεχνήματα» που βλέπουν μόνο το βραχυπρόθεσμο κέρδος.
Από την Έντυπη ‘Εκδοση
