Τι «έπνιξε» ο άνθρωπας…
Η πιο συνηθισμένη ψυχογραφηματική διερεύνηση
που διαχρονικώς υποβάλλεται από τούς ενήλικους προς τα παιδιά,
είναι η ερώτηση «Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;».
Εκεί, λοιπόν, το κάθε πιτσιρίκι
-ανάλογα με τον χαρακτήρα του και με τις προσλαμβάνουσές του-
δίνει τη δική του απάντηση,
όπου άλλοτε αντιπροσωπεύονται οι καθεστωτικές νόρμες τού φύλου του,
άλλοτε εκφράζονται στιγμιαίες παρορμήσεις
και άλλοτε υπάρχουν εξιδανικεύσεις τής Πραγματικότητας που μετατρέπουν το Απίθανο σε Πιθανό.
Η Ιστορία έχει (απο)δείξει ότι τα κορίτσια είναι πάντοτε πιο προσγειωμένα από τα αγόρια,
καθώς οι προσανατολισμοί τους υπερέχουν παρασάγγας σε ρεαλισμό·
την ώρα που ο μικρός Γιωργάκης ονειρεύεται αδιαπραγμάτευτα να γίνει αστροναύτης
(κι ας παθαίνει ίλιγγο όταν ανεβαίνει σε σκαμνάκι σαν αυτά που κουβαλούν οι γιαγιάδες στην εκκλησία),
η μικρή Μαιρούλα ονειρεύεται μεν να γίνει βασίλισσα,
αλλά βολεύεται και να καταλήξει τραγουδίστρια ή έστω κομμώτρια.
Βεβαίως, όταν μιλάμε για μπόμπιρες,
δεν θα μπορούσε να λείπει από την κορυφή τής μακράς λίστας το Ποδόσφαιρο,
καθώς ο «Βασιλιάς των Σπορ» τροφοδοτεί με ονειρώξεις
ένα μεγάλο ποσοστό τού άγουρου άρρενος πληθυσμού.
Ο Ζόρντι Μασίπ, ο τερματοφύλακας τής Ρεάλ Βαγιαδολίδ,
όταν ήταν μικρός έδινε πάντοτε δύο απαντήσεις στο επίμαχο ερώτημα
και εξάφνιαζε τούς πάντες με τις ετερόκλητες προτιμήσεις του:
«Θέλω να γίνω ποδοσφαιριστής και τροχονόμος.».
Έκπληκτοι οι γονείς τού Ζόρντι
απορούσαν με την αλλοπρόσαλλη βούληση που εξεδήλωνε το βλαστάρι τους,
αλλά εκείνο(ς) εφρόντισε να συνδυάσει τα φαινομενικώς ασυνδύαστα
και κατέφερε να γίνει ένας εξαιρετικός τερματοφύλακας-τροχονόμος
που εθάμπωσε το κατάμεστο «Μεστάγια» με το κατόρθωμά του.
Η αναμέτρηση Βαλένθια-Βαγιαδολίδ είχε τεράστια βαθμολογική σημασία·
οι γηπεδούχοι ήθελαν να εξέφευγαν από τις θέσεις που οδηγούν στον υποβιβασμό,
οι φιλοξενούμενοι επεδίωκαν να εσφράγιζαν την παραμονή τους στην «Primera Division».
Το χρονόμετρο εσημάδευε το 60ό λεπτό, το σκορ ήταν στο 0-1,
η Βαλένθια έκανε αγωνιώδεις προσπάθειες να επετύγχανε την ισοφάριση,
μία σχεδόν ακίνδυνη κεφαλιά έδειχνε ότι θα κατέληγε στην αγκαλίτσα τού εν λόγω πορτιέρε,
όμως αυτός ενθυμήθη ένα ντοκιμαντέρ που είδε κάποτε
-με θέμα τούς τροχονόμους που κατηύθυναν την κυκλοφορία στην Ομόνοια-
και είπε να μιμηθεί πιστά τις κινήσεις τους.
Έτσι, κατά έναν παντελώς αιφνίδιον τρόπο, η μπάλα αναπαύθηκε στα δίχτυα του,
ενώ η συνέχεια τού ματς απέδειξε την αέναη ισχύ τής σοφής αρχαίας ρήσης
«Ενός κακού μύρια έπονται…».
Το τελικό 2-1 είχε ξεκινήσει από αυτήν εδώ τη φάση…
Ξέρω, ξέρω,
κάποιοι από εσάς θα σπεύσετε να κάνετε τον «Δικηγόρο τού… Τροχονόμου»
και θα πείτε «Έλα, μωρέ, λάθη κάνουν όλοι. Σιγά τα ωά.».
Αμ έλα που ο συμπαθής Ζόρντι έχει εξωτερικεύσει και στο παρελθόν
την ακαταπολέμητη φαντασίωσή του να χειραγωγεί τα οχήματα
στη διασταύρωση τής Κηφισίας με τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας.
Δείτε τι είχε «πνίξει» ο άνθρωπας και στις 13 Σεπτεμβρίου 2020,
όταν η ομάδα του υποδεχόταν τη Ρεάλ Σοσιεδάδ
(η περιγραφή τού Ρώσου σπορτ-κάστερ
προσφέρει έτι περαιτέρω φαιδρότητα στη μέγιστη γκάφα τού τερματοφίσκουλα).
Όπως διαπιστώνετε, πρόκειται για αδίστακτο άτομο που κόβει κλήσεις μέχρι και στον εαυτό του.
Κατόπιν τούτων, γνωρίζετε πλέον ότι αν υποβάλλετε σε ένα παιδί την ερώτηση
«Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;»
και σάς απαντήσει «Θέλω να γίνω ποδοσφαιριστής και τροχονόμος.»,
αφήστε τα ειρωνικά μειδιάματα και σπεύστε να γίνετε μάνατζέρ του·
τα κορυφαία πρωταθλήματα τού κόσμου δίνουν πολλά εκατομμύρια
για να έχουν στις τάξεις τους τέτοια πολυτάλαντα λαβράκια.
Σε καλή μεριά…
μ.Γ.
