Εφυγε από τη ζωή ο συνταξιούχος καθηγητής πανεπιστημίου και γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στον Αλμυρό, Χρήστος Τρικαλινός. Είχε νιώσει αδιαθεσία το μεσημέρι της Κυριακής των εκλογών κι έμεινε στο σπίτι του στο σπίτι του απ’ όπου είχε επικοινωνία με τους φίλους του. Παρουσίασε πόνο στο στομάχι, χωρίς ν’ αναζητήσει βοήθεια στο Κέντρο Υγείας Αλμυρού. Το πρωί της Πέμπτης, φίλοι του τον αναζήτησαν, πήγαν στον σπίτι του και με τη βοήθεια γυναίκας που φρόντιζε τον ίδιο και το σπίτι του, μπήκαν μέσα και τον βρήκαν νεκρό, καθισμένο σε μια καρέκλα.
Ο Χρήστος Τρικαλινός ήταν Ομότιμος Καθηγητής Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Γεννήθηκε το 1946 στον Βόλο. Σε ηλικία 2 ½ ετών βρέθηκε στις Φυλακές Στρατόπεδο Σαρακηνού στο Βόλο και στη συνέχεια εξόριστος στο Τρίκερι. Μεγάλωσε στον Αλμυρό Μαγνησίας. Υπήρξε φοιτητής του Παν. Αθηνών, αλλά διέκοψε τις σπουδές και αυτοεξορίσθηκε στην ΕΣΣΔ μετά το Απριλιανό πραξικόπημα. Σπούδασε στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Λομονόσοφ της Μόσχας, στο οποίο έκανε διδακτορική διατριβή στην
πυρηνική φυσική. Από το 1981 δίδασκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πέρασε από όλες τις ακαδημαϊκές βαθμίδες, από επιμελητής έως καθηγητής. Έχει δημοσιεύσει περισσότερες από 60 επιστημονικές εργασίες σε διεθνή περιοδικά και συμμετείχε σε περισσότερα από 50 επιστημονικά συνέδρια. Έχει γράψει 4 πανεπιστημιακά εγχειρίδια, ένα βιβλίο φυσικής σε πολύ απλή γλώσσα και συμμετείχε στη συγγραφή βιβλίων φυσικής για το Λύκειο. Δημοσίευσε πολλά άρθρα γενικού ενδιαφέροντος στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο της χώρας.
Μετέφρασε 2 λογοτεχνικά βιβλία από τα ρωσικά. Διετέλεσε πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ερευνητικού και Διδακτικού Προσωπικού (ΠΟΣΔΕΠ) Α.Ε.Ι. από το 1998 έως το 2004. Υπήρξε για αρκετά χρόνια μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Γενικών Εξετάσεων και θεματοδότης σε θέματα Φυσικής. Συνταξιοδοτήθηκε το 2013.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νεολαία Μαγνησίας τον αποχαιρετούν με την εξής ανακοίνωσή τους:
«Με βαθιά οδύνη και συντριβή αποχαιρετούμε τον σύντροφό μας, συντονιστή της οργάνωσης ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Αλμυρού, Χρήστο Τρικαλινό.
Ο Χρήστος Τρικαλινός ήταν διεθνούς κύρους καθηγητής Φυσικής, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και είχε διατελέσει πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ερευνητικού και Διδακτικού Προσωπικού (ΠΟΣΔΕΠ) Α.Ε.Ι. από το 1998 έως το 2004.
Πέρα από τη σημαντική ακαδημαϊκή και συνδικαλιστική του δράση, τους αγώνες του για την στήριξη του δημόσιου Πανεπιστημίου και των αναγκών των φοιτητών και φοιτητριών, ο Χρήστος Τρικαλινός ήταν ένας άνθρωπος με βαθιά πίστη στις ιδέες που υπηρετούσε.
Από μικρή ηλικία βίωσε τις διώξεις και τις στερήσεις στα δύστοκα χρόνια του εμφυλίου και της μετεμφυλιακής περιόδου. Έζησε την εξορία στο Τρίκερι όπου κρατούνταν οι θείες του με τις οποίες μεγάλωσε και βίωσε στην παιδική και εφηβική ηλικία τον στιγματισμό που υπέστησαν όλες οι οικογένειες των ηττημένων στη μετεμφυλιακή Ελλάδα και ιδιαίτερα στην επαρχία. Όλα τα παραπάνω τα αποτύπωσε με τρυφερότητα σε ένα υπέροχο βιβλίο που μας άφησε με στιγμιότυπα από τη ζωή του.
Είχε γράψει επίσης, 4 πανεπιστημιακά εγχειρίδια, ένα εκλαϊκευτικό βιβλίο φυσικής και συμμετείχε στη συγγραφή βιβλίων φυσικής για το Λύκειο. Δημοσίευσε πολλά άρθρα γενικού ενδιαφέροντος στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο της χώρας, ενώ μετέφρασε 2 λογοτεχνικά βιβλία από τα ρωσικά.
Οι γονείς του ήταν ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ. Υπέστησαν το κυνηγητό του κράτους της Δεξιάς, με συνέπεια να τους συναντήσει για πρώτη φορά στη ζωή του σε μεγάλη ηλικία.
Ως φοιτητής δραστηριοποιήθηκε στη Νεολαία Λαμπράκη, συνέχισε τις σπουδές του στη ΕΣΣΔ, όπου τιμήθηκε με σημαντικές διακρίσεις, και επέστρεψε στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Από το 1981 έως το 2013 δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Την περίοδο 1981-2006 στο Τμήμα Φυσικής και την περίοδο 2006-2013 στο Τμήμα Μεθοδολογίας και Ιστορίας των Επιστημών.
Η διεθνής επιστημονική του καταξίωση ήταν μοναδική για Έλληνα επιστήμονα, ενώ παράλληλα αγωνίστηκε με πάθος για μια άλλη κοινωνία. Οργανωμένος πάντοτε στις γραμμές της Αριστεράς. Από το ΚΚΕ στον Συνασπισμό και μετά στον ΣΥΡΙΖΑ.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ζούσε στη γεννέτειρά του, τον Αλμυρό, και συμμετείχε σε όλα τα σημαντικά δρώμενα της πολιτικής και πολιτιστικής ζωής της Μαγνησίας.
Θα ζει για πάντα μέσα στις καρδιές μας και η ανάμνησή του θα αποτελεί για μας αστείρευτη πηγή έμπνευσης.
Εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας στους οικείους του και στους συντρόφους και τις συντρόφισσές του στην οργάνωση του Αλμυρού».
