Στη συννεφιασμένη Σαλαμίνα, ανήμερα τη γιορτή του Αγίου Μηνά, του πολιούχου του νησιού, οι μικροί μαθητές για να συμμετάσχουν στους εορτασμούς της ημέρας πήραν «ρεπό» από τα σχολικά τους μαθήματα, τη Γεωγραφία, τα Μαθηματικά, τη Γλώσσα, τη Μελέτη Περιβάλλοντος. Βέβαια, αυτή δεν είναι η μοναδική δέσμη μαθημάτων που παρακολουθούν οι 217 μαθητές και μαθήτριες μιας συγκεκριμένης σχολικής μονάδας, του 1ου Καποδιστριακού Δημοτικού Σχολείου Σαλαμίνας, με μια μακραίωνη πορεία στον χρόνο. Το πρώτο κουδούνι ακούστηκε όταν κυβερνήτης του νεοσύστατου ελληνικού κράτους ήταν ο Ιωάννης Καποδίστριας που στην προσπάθειά του να δημιουργήσει κράτος από το μηδέν έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην εκπαίδευση, ιδρύοντας σχολεία ανά την τότε επικράτεια.
Σε αυτό το Δημοτικό, τα παιδιά πρωτίστως παρακολουθούν μαθήματα ζωής, καλλιεργώντας ταυτόχρονα με τις γνωστικές τους δεξιότητες και την ενσυναίσθηση, την αγάπη και τη φιλευσπλαγχνία, ώστε μεγαλώνοντας να υιοθετήσουν μια στάση ζωής που θα τους αποφέρει πολλαπλάσιο ψυχικό πλούτο. Σε αυτό το ταξίδι, συμμάχους έχουν τους δασκάλους, που ως γενιά φέρουν την κληρονομιά της διαχρονικής ροκ όπερας των Pink Floyd «The Wall» και των συνδηλώσεων αυτής και οι οποίοι με χαρά καθοδηγούν τους μαθητές τους σε νέα, απάτητα μονοπάτια. Κάπως έτσι προέκυψε και ο Τοίχος της Καλοσύνης, που βρίσκεται αριστερά από την κεντρική είσοδο του σχολείου, επί της οδού Μαραθώνος, μια παράλληλη πάνω από την κεντρική παραλιακή λεωφόρο Αγίου Νικολάου.
«Την επόμενη δεν υπάρχουν»
«Η δράση που κατέληξε στη δημιουργία του Τοίχου της Καλοσύνης ξεκίνησε ένα καλοκαίρι με τη σύμφωνη γνώμη της διευθύντριας. Οι δάσκαλοι σε συνεργασία με τους μαθητές των τάξεων το συζήτησαν, το αποφάσισαν και το υλοποίησαν, καλώντας μια εικαστικό του νησιού να το σχεδιάσει. Στη συνέχεια τοποθετήθηκαν και οι κρεμάστρες όπου μαθητές και πολίτες μπορούν να κρεμούν καθαρά ρούχα, παιχνίδια, πολλές φορές και φαγητό, για όσους το χρειάζονται. Κοιτάμε όλα να είναι σε καλή κατάσταση, τουλάχιστον να μην είναι κουρέλια, να είναι πράγματα που μπορεί κάποιος να πάρει. Και πραγματικά τα παίρνουν. Πιο πολύ μαθητές φέρνουν πράγματα το πρωί. Δεν έχουμε δει ποιοι τα παίρνουν γιατί αυτό συνήθως γίνεται βράδυ. Δεν τους είναι ακόμα εύκολο την ημέρα επειδή εκεί είναι γειτονιά, ίσως να ντρέπονται, να νιώθουν άβολα, δεν ξέρω. Ενα βράδυ, μου είχε πει μια κυρία ότι είδε ένα κοριτσάκι που είχε πάει να πάρει κάτι, γιατί αφήνουν και παιχνίδια. Και για βρέφη αφήνουν πράγματα, ριλάξ, καρεκλάκια φαγητού, και η αλήθεια είναι ότι μετά δεν τα βλέπουμε, την επομένη δεν υπάρχουν», περιγράφει η πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου Γιούλη Καλιότσου.
«Πάνω στον Τοίχο είδατε ότι γράφει κι ένα μήνυμα, «Αφησέ το αν σου περισσεύει, πάρ’ το αν το χρειάζεσαι». Η πρωτοβουλία αυτή είχε στόχο την προσφορά και την αλληλεγγύη προς τους συνανθρώπους μας και πραγματικά έχει αποδώσει. Αυτό που νομίζω ότι συμβαίνει με τον Τοίχο στους μαθητές μας είναι ότι τους κάνει καλύτερους ανθρώπους, τους ευαισθητοποιεί, τους γεμίζει αγάπη για προσφορά στους συνανθρώπους τους», συνεχίζει η ίδια.
Βιωματικές δράσεις
Βέβαια, οι μικροί μαθητές του 1ου Δημοτικού Σαλαμίνας πιο πολύ μοιάζουν με… μικρούς εξερευνητές αφού, όπως εξηγεί η πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου, είναι πάντα «μέσα» σε κάθε νέα δράση της τοπικής κοινωνίας. «Τα παιδιά μαζί με τους εκπαιδευτικούς πήγαν στην παραλία που είναι κοντά στο σχολείο μας και την καθάρισαν από σκουπίδια. Επίσης, στο σχολείο κάνουμε ανακύκλωση, έχουμε δύο μπλε κάδους όπου τα παιδιά βάζουν εκεί από το σπίτι χαρτιά και πλαστικό. Σύντομα προγραμματίζουμε να συμμετέχουμε και στη δεντροφύτευση που σχεδιάζει να κάνει ο δήμος στο βουνό του Αγίου Νικολάου, όπου το καλοκαίρι έπιασε φωτιά. Και πρόσφατα, στη διαγράμμιση των πεζών έξω από το σχολείο μας, έβαλε η δημοτική Αρχή πατουσάκια ζώων για να αρχίσουν να αντιλαμβάνονται τα παιδιά ότι έχουν και τα ζώα δικαιώματα ώστε να μάθουν να τα προσέχουν, να τα προστατεύουν και να τα αγαπούν. Ολες αυτές οι βιωματικές δράσεις νομίζω ότι βοηθούν πάρα πολύ και στην κοινωνικοποίησή τους. Εμείς στοχεύουμε πολύ στην ενσυναίσθηση, την ευαισθησία τους, την αγάπη και για το περιβάλλον και για τον άνθρωπο και για τα ζώα».
Και καθώς λένε ότι τα μικρά παιδιά είναι «σφουγγάρι», το καλύτερο παράδειγμα ενσυναίσθησης και αγάπης το παίρνουν από την ίδια την κεφαλή της σχολικής τους κοινότητας. Οπως αποκαλύπτει η Γιούλη Καλιότσου, «ως σύλλογος βοηθάμε όσο μπορούμε, σιωπηλά και αθόρυβα, παιδιά που έχουν οικονομικό πρόβλημα στο σπίτι, ευτυχώς είναι ελάχιστα, παρ’ όλα αυτά είμαστε κοντά τους, σε συνεργασία με τους δασκάλους και το κυλικείο, ώστε να μπορούν να παίρνουν καθημερινά αυτό που πρέπει να φάνε για να μην έχουμε άλλα θέματα».
