Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** 12 Ιουλίου 2020:
Ο μεγαλομέτοχος τής «Π.Α.Ε. Παναθηναϊκός», Γιάννης Αλαφούζος,
καταφθάνει στο «Ο.Α.Κ.Α.» για να παρακολουθήσει διά ζώσης
το ματς τής 8ης αγωνιστικής των «play–offs» ανάμεσα στον Π.Α.Ο. και την Α.Ε.Κ..
Η παρουσία του συνιστά είδηση·
ο εφοπλιστής έχει σχεδόν τρία χρόνια να δώσει το «παρών»
(από τον Οκτώβριο τού 2017, στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό).
Όμως,
η επανεμφάνιση τού Αλαφούζου στο γήπεδο
δεν είναι η μοναδική αλλαγή στη συμπεριφορά του·
ο ίδιος άνθρωπος που προ μηνών αθώωνε τούς έμμισθους «ερυθρόλευκους» τραμπούκους
που είχαν κλείσει αυτόν και τον Βασίλη Κωνσταντίνου στο ασανσέρ τού «Γ.Καραϊσκάκης»
και τούς προπηλάκιζαν,
ο ίδιος άνθρωπος μετετράπη κατά το τελευταίο διάστημα
σε λάβρο κατήγορο τού Βαγγέλη Μαρινάκη και τής «Εγκληματικής Οργάνωσης»,
ενώ συνάμα όλες οι κινήσεις του δείχνουν μία άρδην διαφοροποίηση
σε σχέση με τη μέχρι πρότινος συμπεριφορά του.
Ο Κόσμος τού Παναθηναϊκού, δικαιολογημένα δύσπιστος,
μένει σαστισμένος μπροστά στην απρόσμενη ευχάριστη έκπληξη
και αναρωτιέται
αν εν’ τέλει ο Γιάννης Αλαφούζος έχει συνειδητοποιήσει τα τεράστια λάθη του
και αν επιτέλους έχει αποφασίσει ν’ αλλάξει.
Πριν αλέκτωρ λαλήσαι, λοιπόν, ήρθε η απάντηση…
*** Θα κάνετε λίγη υπομονή τώρα…
Προτού πούμε ποια είναι η απάντηση στο ερώτημα «Έχει αλλάξει ο Γιάννης Αλαφούζος;»,
θα επιδοθούμε σε μία σύντομη και περιεκτική ρετροσπεκτίβα·
η Μνήμη πάντοτε βοηθά στην εξαγωγή σφαιρικών συμπερασμάτων
και αποτρέπει την υποταγή σε πρόσκαιρες πλάνες.
Θα σταθώ σε δύο κομβικά σημεία
που καταδεικνύουν με εκκωφαντικά εύγλωττο τρόπο τον ρόλο τού Αλαφούζου
στην πολυετή κατάντια τού ποδοσφαιρικού τμήματος·
ένας ρόλος που συχνά εφάνταζε συνώνυμος με τη «Διατεταγμένη Υπηρεσία».
…
Εν’ αρχή,
θυμίζω τι είχε συμβεί
όταν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος κατέθεσε την άνοιξη τού 2018
την πρότασή του για το «Athens Alive»,
έχοντας εξασφαλίσει συνεργασία με κοινοπραξία διεθνούς βεληνεκούς.
Όσο κι αν κατά την προσωπική μου άποψη
η «Παναθηναϊκή Πολιτεία» στο «Ο.Α.Κ.Α.» θα ήταν αποτυχημένη επιλογή
(καθώς θεωρώ ότι το «Ολυμπιακό Στάδιο» είναι ένα ποδοσφαιρικό λείψανο
που ουδέν έχει να προσφέρει πια·
τουναντίον, μόνο ζημιά προκαλεί),
δεν γίνεται να μην αναγνωρίσω
ότι αυτή η κίνηση τού Γιαννακόπουλου ήταν μια κάποια λύσις
και -εν’ πάση περιπτώσει- εδήλωνε άνθρωπο που ενδιαφερόταν για τον Σύλλογο.
Και τότε, ω! τού (στημένου) θαύματος,
ενεφανίσθη από το πουθενά
ο άφραγκος και λιγούρης Ταϊλανδός νταραβεριτζής Παϊρότζ Πιεγκμπονσάντ,
ο οποίος έγινε δεκτός με ανοιχτές αγκάλες από τον Αλαφούζο
και από το ελεγχόμενο -ή και φίλα προσκείμενο- μιντιακό σύστημά του·
ποιος μπορεί να ξεχάσει το ενσταντανέ
όπου ο Ασιάτης γελοίωπας και ένα «κουτσαβάκι» του
έχουν καταφθάσει στην Ελλάδα για τη συνάντηση με τον «Μίστερ “Σκάϊ”»
και απαθανατίζονται
-σε αποκλειστικό φωτορεπορτάζ ιστοσελίδας ολυμπιακών επιρροών-
να εκπέμπουν τη μοναχικότητα και την απελπισία ξέμπαρκων μούτσων.
Ιδού πώς είχα σατιρίσει στις 7 Μαΐου 2018 τη θλιβερή εικόνα τους…
Όπως ήταν αναμενόμενο,
οι συζητήσεις και οι διαπραγματεύσεις με τον άφραγκο λιγούρη Ταϊλανδό
ήταν επιτηδευμένα χρονοβόρες και διήρκησαν επί μήνες·
η Πίστωση Χρόνου είναι η Πεπρωμένη Ανάγκη τού Ψέματος.
Φυσικά,
καθ’ όλο αυτό το διάστημα υπήρχαν διαρροές αλλά και επίσημες ανακοινώσεις
ότι η τελική συμφωνία ήταν προ των πυλών.
Και έμεινε εκεί.
…
Κι αν η υπόθεση με τον άφραγκο λιγούρη Ταϊλανδό
θα ημπορούσε να θεωρηθεί ως τροφή στη συνωμοσιολογία
των φιλάθλων που βλέπουν με «μισό μάτι» τον Αλαφούζο,
ο μεγαλομέτοχος τής «Π.Α.Ε. Παναθηναϊκός»
έδωσε το αδιαμφισβήτητο και ανεξίτηλο στίγμα του,
όταν την ίδια χρονιά (το 2018) -άνευ εμφανών λόγου και αιτίας-
ετράβηξε την πρίζα των πληρωμών,
φέρνοντας τον Σπουδαιότερο Ελληνικό Σύλλογο στο χείλος τού υποβιβασμού.
Εφαρμόζοντας με απόλυτη επιτυχία -και με καραμπινάτη έλλειψη δισταγμών-
το «Δόγμα τού Σοκ» και τη στυγνή τακτική που είναι γνωστή ως «μαστίγιο και καρότο»,
ο Αλαφούζος αρκέστηκε να κληροδοτήσει στον πάλαι ποτέ «Πρεσβευτή»
έναν «μεγαλοπρεπή» 3ετή αποκλεισμό από την Ευρώπη
και αφαίρεση 6 βαθμών από το πρωτάθλημα τής σεζόν 2018-19.
Καθόλου άσχημα για κάποιον που αν εδήλωνε «εχθρός τού Παναθηναϊκού»,
όλοι θα τον επίστευαν (εκ τού αποτελέσματος).
*** Επανερχόμαστε…
Τι έχει συμβεί, λοιπόν,
και ο ερυθρόλευκων πεποιθήσεων ιδιοκτήτης τής πράσινης «Π.Α.Ε.»
εμφανίζει πλέον διαφορετικό πρόσωπο..;
Για την ακρίβεια,
γιατί επανεμφανίζει το πρόσωπο που είχε
προτού τα ξαναβρεί με τον -κατά καιρούς- συνεταίρο του, Βαγγέλη Μαρινάκη..;
Τελικά, έχει αλλάξει ο Γιάννης Αλαφούζος;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα ήρθε αβίαστα
και ονομάζεται «νέο γήπεδο τού Παναθηναϊκού».
Ο Γιάννης Αλαφούζος έδειχνε εδώ και μερικές εβδομάδες ότι έγινε «καλό παιδί»
προκειμένου να ξεφουρνίσει το ζητούμενό του..:
«Γήπεδο στη Λεωφόρο».
Μιλάμε για το Απόλυτο Ποδοσφαιρικό Έγκλημα.
Μιλάμε για το Απόλυτο Πισωγύρισμα.
Και πάνω απ’ όλα μιλάμε για την Απόλυτη Πολιτική Συμπαιγνία εις βάρος τού Παναθηναϊκού.
*** Για μία ακόμη φορά
-και μάλιστα, εν’ προκειμένω, με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο-
ο Αλαφούζος λειτουργεί ως κυματοθραύστης τής «Νέας Δημοκρατίας»
και προσπαθεί να περισώσει τα προσχήματά της.
Η κυβέρνηση τού Κυριάκου Μητσοτάκη (λέμε τώρα),
σε σύμπραξη με τον συγγενή Δήμαρχο Αθηναίων, Κώστα Μπακογιάννη,
υπεσχέθη, εκείνες, τις πρώτες ημέρες, μετά την 7η Ιουλίου 2019
-και ευρισκόμενη σε θριαμβικό μετεκλογικό ντελίριο-
ότι ο Παναθηναϊκός θα αποκτήσει τις δικές του εγκαταστάσεις στον Βοτανικό
(γήπεδο ποδοσφαίρου, ενδεχομένως μπάσκετ, κ.λπ.).
Όμως, στην πραγματικότητα,
ουδέποτε η «Νέα Δημοκρατία» είχε την αληθινή βούληση
να πράξει αυτό που προανήγγειλε.
Μόλις εκόπασε η αδρεναλίνη των πανηγυρισμών για τον εκλογικό θρίαμβο,
άπαντες από την κυβέρνηση και τον Δήμο Αθηναίων αυτοψεκάστηκαν με «Εξαφανιζόλ».
Χρειάστηκε, λοιπόν,
να βγει -πνέοντας μένεα- ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και να καταγγείλει τις κωλυσιεργίες,
προκειμένου να ξετρουπωθεί ο δήμαρχος Μπακογιάννης
και να δεσμευθεί ότι θα υπήρχαν εξελίξεις «μέσα στο καλοκαίρι…».
Οι ομοιότητες με τη χρονοβόρα «υπόθεση Πιεγκμπονσάντ» πασιφανείς·
η διατύπωση «Μέσα στο καλοκαίρι…» ήταν η απαιτούμενη πίστωση χρόνου,
ώστε να στηθεί το νέο αφήγημα
που στοχεύει ευθέως στην καπηλεία τού Παναθηναϊκού Συναισθήματος.
Ναι,
η Λεωφόρος είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Ιστορία τού Παναθηναϊκού
και με το Παναθηναϊκό Συναίσθημα.
Όμως,
πλέον αποτελεί τροχοπέδη για τον Σύλλογο στην προσπάθεια για ανάκαμψη
και μόνο ως μεταβατική λύση ανάγκης δύναται να σταθεί για μικρό διάστημα.
Ο Κόσμος τού Παναθηναϊκού ακαριαία και αντανακλαστικά
αντέδρασε απολύτως αρνητικά στη (δήθεν εναλλακτική) λύση
για ανακαίνιση τής Λεωφόρου και γήπεδο 22.000 θέσεων·
στη συντριπτική πλειοψηφία τους,
οι φίλαθλοι τού Παναθηναϊκού αντελήφθησαν εν’ ριπή οφθαλμού την ιταμή μεθόδευση.
Όχι, δεν γίνεται να πιστώσουμε στο Αλαφούζο ανικανότητα
(φανταστείτε πόσο οικτρή είναι η παρουσία του στο τιμόνι τής «Π.Α.Ε.»,
που αντί η Ανικανότητα να είναι «χρέωση», είναι… «πίστωση»).
Όχι, εδώ δεν πρόκειται για ανικανότητα,
αλλά για συνειδητή υποτίμηση και καταβαράθρωση
τού σήματος-κατατεθέντος που λέγεται «Παναθηναϊκός».
Η Λεωφόρος,
η ανακαίνισή της,
ο εγκλωβισμός τού ποδοσφαιρικού τμήματος στη Λεωφόρο,
(θα) είναι η «Ταφόπλακα τού Παναθηναϊκού».
*** Πάμε να το δούμε και πρακτικά το θέμα…
Αν όντως γίνει πράξη αυτό το «έγκλημα»,
αν όντως γίνει πράξη η «ανακαίνιση» τής Λεωφόρου,
αυτομάτως τελειώνει για πολλές δεκαετίες η κουβέντα για νέο γήπεδο τού Παναθηναϊκού.
Ως εκ τούτου,
τελειώνει για πολλές δεκαετίες η κουβέντα
για ποδοσφαιρική, οικονομική και -εν’ τέλει- κοινωνική απογείωση τού Παναθηναϊκού·
το σχέδιο για συρρίκνωση τού Σπουδαιότερου Ελληνικού Συλλόγου
εξυφαίνεται με τις πιο χυδαίες, εξόφθαλμες και μαφιόζικες μεθόδους
από το φθινόπωρο τού ’96 και εντεύθεν,
καθώς το Παρακράτος που λυμαίνεται το Ελληνικό Ποδόσφαιρο
και εν’ γένει την Ελληνική Κοινωνία
ουδέποτε θα πάψει να φθονεί και να καταδιώκει κάθε Ιδέα
που δεν εμπίπτει στον Μικροαστισμό, στη Λαμογιά και στην Ηλιθιότητα.
Ο Παναθηναϊκός, η Α.Ε.Κ., ο Π.Α.Ο.Κ., είναι εχθροί για το Παρακράτος.
Ο Παναθηναϊκός, η Α.Ε.Κ., ο Π.Α.Ο.Κ., είναι εχθροί για το Παρακράτος,
διότι ήταν, είναι και θα είναι πάντοτε απέναντί του
και ουδέποτε τού έδωσαν θέση στα σπλάχνα τους.
Ο Παναθηναϊκός, πρωτευόντως, πρέπει οπωσδήποτε να κρατιέται καθηλωμένος,
προκειμένου το Θεσμικό Έγκλημα να είναι απαλλαγμένο από έναν βασικότατο βραχνά
(το «πρωτευόντως» το τονίζω λόγω τής κυριαρχικής θέσης τού Παναθηναϊκού
σε εγχώριους και διεθνείς τίτλους και διακρίσεις).
«Γήπεδο 22.000 θέσεων»;
Γελάει ο κόσμος.
Γελάει ο Παναθηναϊκός Κόσμος.
Σε επίπεδο προγραμματισμού,
ο Αλαφούζος καταστρατηγεί έναν άγραφο νόμο τού Μάρκετινγκ
που διέπει κάθε μορφή θεάματος:
«Οι θέσεις πρέπει να είναι περισσότερες από τούς θεατές.».
Αυτός ο άρτι εμπνευσθείς «άγραφος νόμος τού Μάρκετινγκ»
είναι πέρα ως πέρα αληθινός και ανατριχιαστικά ρεαλιστικός·
δεν μπορεί -επί παραδείγματι και τηρουμένων των αναλογιών-
να είσαι θεατρικός επιχειρηματίας με φιλοδοξίες,
δεν γίνεται να ονειρεύεσαι ότι θα ανεβάσεις παραστάσεις επιπέδου «Μπροντγουέϊ»
και να φτιάχνεις θέατρο με χωρητικότητα… 22 ατόμων.
Ως εκ τούτου,
ο Αλαφούζος (απ)έδειξε με την πρότασή του,
πώς ακριβώς βλέπει τον Παναθηναϊκό·
όντας ολυμπιακών πεποιθήσεων ο ίδιος,
όντας αποξενωμένος εδώ και χρόνια, και εχθρικά διακείμενος προς τον Σύλλογο
(ποιος ιδιοκτήτης εταιρείας
κάνει τρία χρόνια να πατήσει το πόδι του στο «μαγαζί» του;),
όντας ηττημένος στην Παναθηναϊκή Συνείδηση
και χωρίς θέση στο Παναθηναϊκό Συναίσθημα,
ο Αλαφούζος απέδειξε περίτρανα με την πρότασή του
αυτό που ήδη γνωρίζαμε..:
Ο Γιάννης Αλαφούζος ΔΕΝ είναι Παναθηναϊκός.
Ο Γιάννης Αλαφούζος ΔΕΝ γνωρίζει τον Παναθηναϊκό Κώδικα,
ο Γιάννης Αλαφούζος ΔΕΝ διαθέτει το «Παναθηναϊκό “DN.A.”».
Ανεξάρτητα από την αδιαμφισβήτητη συναισθηματική αξία
που έχει η Λεωφόρος για τον Κόσμο τού Παναθηναϊκού,
η πολυδεκαετής καθήλωση τού Συλλόγου
σε ένα ανακαινισμένο ερείπιο 22.000 θέσεων,
θα επιφέρει την -πολυπόθητη για το Θεσμικό Έγκλημα και για το Παρακράτος-
οριστική ατροφία τού Παναθηναϊκού.
*** Φυσικά, επειδή το «χάπι» χρειαζόταν μία χρυσή επικάλυψη,
ο Αλαφούζος έκανε λόγο για «εναλλακτική λύση»·
εν’ γνώσει του, δηλαδή,
κατεστρατήγησε τον βασικότερο κανόνα τής Διαπραγμάτευσης,
που ορίζει ότι δεν πας να διαπραγματευθείς
εμφανιζόμενος να κραδαίνεις τη «Σημαία τής Υποχώρησης».
Όπερ μεθερμηνευόμενον,
είναι σαν να ξέρεις ότι ο μελλοντικός εργοδότης σου έχει τη διάθεση
να σού δίνει 1.000 ευρά ως μηνιαίο μισθό
και εσύ μόλις συναντιέστε να τού λες
«Ως εναλλακτική στα 1.000 ευρά, εγώ να ξέρετε ότι δέχομαι και με 500.»·
το πιο επιεικές που θα σκεφτεί ο μελλοντικός εργοδότης σου για εσένα
είναι ότι «Πρόκειται περί βλακός.»,
ενώ -αν είναι σοβαρός επιχειρηματίας- δεν θα σε προσλάβει καν·
ακόμη όμως κι αν βρεθεί κάποιος να σε προσλάβει,
θα σε έχει «για τα θελήματα» ή ως χρήσιμο ηλίθιο ή ως ρουφιάνο, κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ..
*** Επιμύθιο:
Ο Γιάννης Αλαφούζος επέταξε κάμποσα «τυράκια» καθ’ όλο το τελευταίο διάστημα·
οικονομική ενίσχυση στον Ερασιτέχνη,
ξαφνική αύξηση τού μπάτζετ στο ποδοσφαιρικό τμήμα,
απανωτές επιθέσεις στο «σύστημα Μαρινάκη» (μετά από τη σκανδαλώδη εκεχειρία),
επανεμφάνιση στο γήπεδο.
Και μετά από το «τυράκι», είχε έρθει η ώρα τής «φάκας»
(αμερικανιστί: μαδαφάκας).
Γήπεδο 22.000 θέσεων στη Λεωφόρο.
Μία εξαιρετικά βολική συνθήκη για να βγει από τη δύσκολη θέση η «Νέα Δημοκρατία».
Η χειραγωγούμενη και ποδηγετούμενη «Νου-Δου»,
η χορηγούμενη από τον ιδιοκτήτη τού Ολυμπιακού, Βαγγέλη Μαρινάκη,
η πολιτική πτέρυγα τού Βαγγέλη Μαρινάκη,
το κόμμα που δεν διστάζει απροκάλυπτα και χωρίς προσχήματα
να ακολουθεί πιστά τη «γραμμή Μαρινάκη» και να υποτάσσεται σε κάθε επιθυμία του
(βλέπε «Το Σκάνδαλο τού Αιώνα»
στην υπόθεση τής δήθεν πολυϊδιοκτησίας Π.Α.Ο.Κ. και Ξάνθης»),
αυτή, λοιπόν, η «Νου-Δου»,
βολεύεται στον υπέρτατο βαθμό από την πρόταση τού Αλαφούζου.
Διάγουμε ιστορική στιγμή, διάγουμε κομβικό σημείο,
όπου μόνο ο ίδιος ο Παναθηναϊκός, μόνο ο Κόσμος τού Παναθηναϊκού,
δύναται να αλλάξει τον Ρου τής Ιστορίας.
Και, οποία τραγική ειρωνεία,
αυτοί που ασελγούν επί καθημερινής βάσεως εις βάρος κάθε μορφής ρομαντισμού,
απευθύνονται και επαφίενται στον Παναθηναϊκό Ρομαντισμό που ονομάζεται «Λεωφόρος»
προκειμένου να φέρουν εις πέρας τα καταστροφικά σχέδιά τους.
Δυστυχώς γι’ αυτούς,
έχουν απολέσει οριστικώς το «Άλλοθι τής Ανικανότητας»,
καθώς υπάρχει η Συλλογική Μνήμη που έχει εκδώσει την ετυμηγορία της:
«Προμελετημένο Έγκλημα».
*** Κλείνω με ρητορική ερώτηση..:
Με την «κυβέρνηση Μαρινάκη»,
περιμένουν οι Παναθηναϊκοί να προχωρήσει ανεμπόδιστα το σχέδιο τού Βοτανικού
και η ομάδα τους να αποκτήσει το νέο υπερσύγχρονο γήπεδο που τής αξίζει;
Εν’ κατακλείδι,
υπάρχουν Παναθηναϊκοί που πιστεύουν ότι η «κυβέρνηση Μαρινάκη»
επιθυμεί έναν ανταγωνιστικό Παναθηναϊκό;
Αν υπάρχουν Παναθηναϊκοί που πιστεύουν κάτι τέτοιο,
τότε απομένει να ακούσουμε
κι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο πρωθυπουργός τής Ελλάδος.
Ωρέ, πού πάμε, ωρέ… Πού πάμε..;
Ο Αθλητάμπουρας
