Υπό τη σκιά της πανδημίας του κορονοΐού γιορτάζει σήμερα ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία την Κοίμηση της Θεοτόκου. Από το πρωί πλήθος κόσμου συρρέει στα κατά τόπους προσκυνήματα, με επίκεντρο τη Μεγαλόχαρη στην Τήνο, την Παναγία Σουμελά στο Βέρμιο και την Εκατονταπυλιανή στην Πάρο. Ο εορτασμός πραγματοποιείται διαφορετικά λόγω των επιβεβλημένων μέτρων προστασίας, καθώς δεν γίνονται λιτανείες των εικόνων, ενώ υποχρεωτική είναι η χρήση μάσκας, η τήρηση αποστάσεων και ανώτατο όριο ατόμων στους ναούς.
Με πίστη και ελπίδα εκατοντάδες προσκυνητές συρρέουν στην Τήνο το νησί της μεγαλόχαρης. Οι πιστοί προσέρχονται τηρούν κατά γράμμα τα μέτρα για την αποφυγή διασποράς του κορονοϊού.
Ο ελληνισμός του Πόντου και όχι μόνο προσέρχεται ευλαβικά και με προφυλάξεις για το παμποντιακό προσκύνημα.
Δείτε εικόνες από την Παναγία Σουμελά. Στην ΕΡΤ μίλησε ο Γιώργος Τανιμανίδης, πρόεδρος Ιδρύματος Παναγία Σουμελά.
Η κοίμηση της Θεοτόκου, η τρίτη μεγαλύτερη γιορτή της Ορθοδοξίας, αφορά κατά πρώτον τον θάνατο και την ταφή της Παναγίας και κατά δεύτερον την ανάσταση και τη μετάστασή της στους ουρανούς. Από το 460 μ.Χ. εορτάζεται στις 15 Αυγούστου. Προηγούνται δεκατέσσερις μέρες νηστείας, περίοδο κατά την οποία κάθε απόγευμα ψάλλονται στις εκκλησίες εναλλάξ, οι δύο μελωδικώτατοι, κατά τα λόγια του Παπαδιαμάντη, Παρακλητικοί Κανόνες εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον, ο Μικρός και ο Μέγαλος.
Αγαπημένη μητρική φιγούρα, η Παναγία συγκινούσε και εξακολουθεί να συγκινεί τους θεοσεβείς, κι η μέρα της Κοιμήσεως της γιορτάζεται λαμπρά σε όλη της επικράτεια στους υπέροχους ναούς και τις μονές που έχουν οικοδομηθεί στη Χάρη της. Όλοι πιστεύουν ότι «ταις πρεσβείες της Θεοτόκου» τα δεινά και τα άλγη του βιωτού θα ξεπεραστούν κι αν οι σκεπτικιστές μιλούν για ιδιοτελή πίστη, η Παναγία παραμένει η μεγάλη Μητέρα όχι μόνο του Χριστού αλλά όλων.
«Προς τίνα καταφύγω άλλην Αγνή; πού προστρέξω λοιπόν και σωθήσομαι; Πού πορευθώ;. . . Εις σε μόνην ελπίζω, εις σε μόνην καυχώμαι, και επί σε θαρρών κατέφυγον» γράφει ο επιληπτικός ποιητής του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος, ο Θεόδωρος Β΄ Δούκας Λάσκαρις, ο τελευταίος αυτοκράτωρ της Νικαίας, τα χρόνια που η Κωνσταντινούπολη είχε αλωθεί από τους Λατίνους.
Πλατυτέρα των Ουρανών, Ευαγγελίστρια, Άμεμπτος και Αμόλυντος, Γλυκοφιλούσα και Ελεούσα, Ελευθερώτρια και Οδηγήτρια, Θεοσκέπαστη και Σπηλιανή, Θαλασσινή και Θαλασσομαχούσα, Γοργοεπήκοος και Γρηγορούσα, Κεχαριτωμένη και Κοσμοπόθητος, αμέτρητα είναι τα θεοτοκωνύμια στην Ορθόδοξη, εκκλησιαστική και λαογραφική παράδοση, που άλλοτε συνδέονται με εικονογραφικούς τύπους, άλλοτε με τον θαυματουργό τρόπο ευρέσεως της εικόνας της, άλλοτε με τοπωνυμία.
Η Κοίμηση της Θεοτόκου δεν αποτελεί πένθιμο γεγονός αφού η Παναγία Εν τη Κοιμήσει της μετέστη προς την ζωήν, μήτηρ υπάρχουσα της ζωής, όπως λέει το απολυτίκιο της ημέρας. Αλλωστε γιορτάζουν η Μαρία, η Δέσποινα και ο Παναγιώτης.
Φέτος ο Δεκαπενταύγουστος θα είναι αλλιώτικος καθώς η έξαρση της επιδημίας απαγορεύει συναθροίσεις και πανηγύρια. Ακόμα κι έτσι, ή μάλλον ακριβώς γι’ αυτό, η εσωτερική απεύθυνση στην Θεοτόκο θα είναι πιο δυνατή και γεμάτη συγκίνηση από ποτέ. Για τα θύματα, τους ασθενείς, τους πενθούντες, για όλους όσους αντιμετωπίζουν σωματικά, ψυχικά ή άλλα δεινά. Ας ευχηθούμε «Και του χρόνου», όπως τα προηγούμενα καλοκαίρια.
Πηγή ΕΡΤ, Ρεπορτάζ Μ. Σταθοπούλου, Δ. Αμαραντίδου, Αφιέρωμα Χ. Ποπόρου
