Την συνδρομή παντός ενδιαφερόμενου ζητάει ο Δήμος Διονύσου ώστε να δημιουργήσει τις κατάλληλες υποδομές άθλησης και ψυχαγωγίας. Αυτό που αναρωτιέται ο καθένας είναι γιατί επιλέχθηκε ο όρος «Γυμνασιαρχία» που όπως μας διευκρινίζει η ανακοίνωση του Δήμου σημαίνει την καταβολή των εξόδων εκγύμνασης (μέσων, διατροφής, εξοπλισμού) των αθλητών για τους αγώνες. Άρα επί της ουσίας ζητάει να αναλάβουν άλλοι το κόστος ανακατασκευής και ανάπλασης χώρων άθλησης και ψυχαγωγίας που ανήκουν ως περιουσιακά στοιχεία στον Δήμο, αν καταλάβαμε καλά.
Η ανακοίνωση του Δήμου αναφέρει:
«Ο Δήμος Διονύσου, μέσω της αρμόδιας Αντιδημαρχίας Αθλητισμού, Νεολαίας και Τοπικής Επιχειρηματικότητας, στο πλαίσιο των ενεργειών για την ποιοτική αναβάθμιση και την αποτελεσματική συντήρηση των υφιστάμενων αθλητικών υποδομών και χώρων αναψυχής, εκπόνησε το Πρόγραμμα Αναδοχής Χώρων Άθλησης – Αναψυχής Διονύσου (ΠΑΧΑΑΔ) με την ονομασία “Γυμνασιαρχία”, με το οποίο απευθύνει πρόσκληση σε μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις, ιδρύματα και φορείς αλλά και κάθε ενδιαφερόμενο να γίνει “ανάδοχος” ενός αθλητικού γηπέδου ή μιας παιδικής χαράς του Δήμου Διονύσου, αναλαμβάνοντας την ανακατασκευή ή την ανάπλαση, σε συνεργασία με το Δήμο, στο πλαίσιο της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης και προσφοράς.
Η φιλοσοφία του προγράμματος “Γυμνασιαρχία” και η διαδικασία της αναδοχής, ως μοντέλο άσκησης δημόσιας κοινωνικής πολιτικής, βασίζεται στην πεποίθηση ότι ο δημόσιος χώρος ανήκει σε όλες τις υγιείς και παραγωγικές δυνάμεις της πόλης, μέσα από το οποίο θα ενώνει την δημοτική αρχή, τους δημότες, τις επιχειρήσεις, τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, προς όφελος όλου του συνόλου.
Η ανακατασκευή και η συντήρηση των δημοτικών υποδομών, μέσω της διαδικασίας αναδοχής, εξασφαλίζει στην Δημοτική Αρχή, ευελιξία παρέμβασης σε αντιδιαστολή της γραφειοκρατικής ροής του δημοσίου, διαφάνεια και αξιοποίηση όλης της δημιουργικότητας και τεχνογνωσίας του ιδιωτικού τομέα.
Στην Αρχαία Ελλάδα η “Γυμνασιαρχία” ήταν μια από τις τέσσερις (4) λειτουργίες – θεσμούς που υπήρχαν (οι άλλες τρεις ήταν η χορηγία, η εστίαση και η τριηραρχία) που λειτουργούσαν ως έμμεση φορολόγηση των ισχυρά οικονομικά Αθηναίων. Η “Γυμνασιαρχία” ήταν η καταβολή των εξόδων εκγύμνασης (μέσων, διατροφής, εξοπλισμού) των αθλητών για τους αγώνες».
