Παλεύει να διευρύνει το έργο του ΕΝΑ ο Γιάννης Δραγασάκης

Δεν είναι μόνο οι κυβερνώντες που πιέζονται από τις επικρατούσες πολεμικές συνθήκες. Στον ΣΥΡΙΖΑ, για παράδειγμα, έχουν βάλει στην μπάντα το αίτημα των πρόωρων εκλογών. Αντιλαμβάνονται και αυτοί ότι ο πόλεμος και οι πολλές συνέπειές του δεν επιτρέπουν πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Επιπλέον μαθαίνουμε ότι ο Αλέξης Τσίπρας, που, κατά τις διακηρύξεις του, φιλοδοξεί να ξανακυβερνήσει, συζητεί εσωτερικά για τους πόρους που θα απαιτήσει η άμβλυνση των πολεμικών συνθηκών.

Αναζητεί με άλλα λόγια το κόστος του πολέμου για την κοινωνία και τις πηγές άντλησης των απαιτούμενων πόρων. Γενικά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης διαβεβαιώνει ότι λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψιν την τραυματική εμπειρία του 2015 και αναζητεί λύσεις από τώρα. Η αλήθεια είναι ότι το ΕΝΑ, το Ινστιτούτο Εναλλακτικών Πολιτικών, που εμπνεύστηκε και λειτουργεί ο Γιάννης Δραγασάκης, επεξεργάζεται πολιτικές και προβλήματα με σκοπό να προετοιμάσει, κατά το δυνατόν, το κόμμα του στην περίπτωση που ο ελληνικός λαός τού δώσει τη δυνατότητα να χειριστεί με τη δέουσα επάρκεια τα σύνθετα προβλήματα τούτης της τόσο σκοτεινής εποχής.

Ο ίδιος πιστεύει ότι τα ελληνικά κόμματα είναι απαραίτητο να έχουν, έτσι κι αλλιώς, επεξεργασμένες θέσεις και πολιτικές, ικανές να εκτεθούν στον δημόσιο διάλογο και να χρησιμοποιηθούν αν δοθεί η ευκαιρία.

Παλεύει έτσι να δΙευρύνει το έργο του ΕΝΑ, αναζητώντας τόσο νέους πόρους όσο και νέους επιστημονικούς συνεργάτες. Επί του παρόντος παλεύει με «εθελοντές», αλλά αντιλαμβάνεται ότι για να εξελιχθεί και να αναδειχθεί χρειάζεται αμειβόμενους συνεργάτες και σταθερότερους πόρους. Αναφέρει ωστόσο ότι η ανάπτυξη τέτοιων ιδρυμάτων επεξεργασίας πολιτικών είναι κεφαλαιώδους σημασίας για την αναγέννηση και την αξιοπιστία των κομμάτων.

Ακολουθήστε το in.grστο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο in.gr

Περισσότερα Εδω

Προηγούμενο άρθροΜαγιορκίνης: Λιγότεροι θάνατοι από κοροναϊό μετά από δύο χρόνια πανδη
Επόμενο άρθροΤο στρατηγικό έλλειμμα και η Μέρκελ