Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα ανθρωπάκι.
Κάποτε, το ανθρωπάκι βρέθηκε σε μία σημαντική θέση που δεν άξιζε,
αλλά φανταζόταν ότι την άξιζε.
Ήξερε το ανθρωπάκι ότι δεν θα έβρισκε ξανά τη μεγάλη ευκαιρία
και γαντζώθηκε πάνω της χωρίς ίχνος φιλότιμου, χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας.
Το ανθρωπάκι δεν ήταν ανθρωπάκι επειδή απέτυχε·
αποτυχίες έχει και δικαιούται να έχει κάθε άνθρωπος.
Το ανθρωπάκι ήταν ανθρωπάκι διότι οι απανωτές αποτυχίες του δεν το πτοούσαν,
το ανθρωπάκι ήταν ανθρωπάκι διότι ουδέποτε ανέλαβε τις ευθύνες τής αποτυχίας του.
Το ανθρωπάκι ήταν ανθρωπάκι διότι επέμεινε να είναι ανθρωπάκι «Μέχρι Τέλους».
* Το ανθρωπάκι ανέλαβε ελέω συγκυριών τη θέση τού προπονητή
στον σύλλογο που προσφάτως είχε ανακηρυχθεί -βάσει αδιαμφισβήτητων τεκμηρίων-
ως «Η Κορυφαία Ομάδα τής 20ετίας» στην Ευρώπη!
Ο Παναθηναϊκός, ο εξάκις Πρωταθλητής Ευρώπης,
ο σύλλογος με τα 39 Πρωταθλήματα Ελλάδος,
ο σύλλογος με τα 20 Κύπελλα Ελλάδος,
διήγε μεταβατική περίοδο και εμπιστεύθηκε τον εξαιρετικά απαιτητικό πάγκο του
σε έναν θλιβερό οπορτουνιστή που νοιαζόταν μόνο για το τομάρι του
και αδυνατούσε να υπηρετήσει κατ’ ελάχιστον την Παναθηναϊκή Ιστορία.
Όχι, η Ιστορία δεν υπηρετείται μόνο με την κατάκτηση τίτλων,
αλλά και με τη γενναία παραδοχή τής αποτυχίας.
Το ανθρωπάκι απεδείκνυε επανειλημμένα και σε εκκωφαντικό βαθμό
ότι δεν είχε το σθένος να προέβαινε στην επιτακτική γενναιότητα.
Ο Π.Α.Ο. πελαγοδρόμησε καθ’ όλην τη διάρκεια τής φετινής σεζόν.
Ο πάλαι ποτέ «Αυτοκράτορας τής Ευρώπης»
απέφυγε την απολύτως εξευτελιστική τελευταία θέση στη βαθμολογία τής «Euroleague»
κυριολεκτικώς στο τελευταίο δευτερόλεπτο τής τελευταίας αγωνιστικής,
έχασε το Κύπελλο Ελλάδος από τον «αιώνιο αντίπαλό» του
παρ’ ότι μπήκε στην τέταρτη περίοδο με προβάδισμα 9 πόντων,
χάνει προχθές -ξανά από τον «αιώνιο αντίπαλό» του-
το πλεονέκτημα έδρας για τα εγχώρια «play offs».
Η εικόνα, θλιβερή.
Ένας συρφετός, μία περιφερόμενη κουστωδία χωρίς αρχή και τέλος,
μπάσκετ χωρίς ίχνος οργάνωσης, χωρίς συστήματα,
αθλητές ανέμπευστοι, προπονητίσκος ανίκανος να εμπνεύσει.
Ο Παναθηναϊκός, έχοντας το ανθρωπάκι στον πάγκο του,
κατήντησε να μην παίζει καν «μπάσκετ παιδικής χαράς»,
αλλά να παίζει «μπάσκετ παιδικής… λύπης».
Στο ημίχρονο τού προχθεσινού ντέρμπι,
το ανθρωπάκι έφτασε στο υπέρτατο σημείο αυτο-γελοιοποίησης,
όταν στη δημοσιογραφική ερώτηση
«Κόουτς, ένα πρώτο ημίχρονο με μεγάλη ένταση κι από τις δύο πλευρές.
Τι μπορείτε να κάνετε καλύτερα στο δεύτερο μισό;»,
εξεστόμισε την τερατώδη απάντηση
«Εεε…, είν’ ένα κλειστό παιχνίδι.
Εεε…, είχαμε…, δεν είχαμε πολύ καλό μακρινό σουτ,
παρ’ όλο που δημιουργηθήκανε κάποιες καλές προϋποθέσεις·
έπρεπε να ’χουμε λίγο καλύτερο μακρινό σουτ.
Αλλάαα…, νομίζω ότι είναι ένα κλειστό παιχνίδι και θα πάει πιστεύω έτσι…,
ελπίζω (θα) πάει έτσι, μέχρι το τέλος.».
Είναι η πιο ντροπιαστική δήλωση στην Ιστορία τού Παναθηναϊκού.
Είναι η πιο ντροπιαστική δήλωση που έχει κάνει προπονητής τού Παναθηναϊκού.
Το ανθρωπάκι εξέφρασε -άκουσον, άκουσον- τη θλιβερή ελπίδα
ότι το παιχνίδι θα επήγαινε «έτσι» μέχρι τέλους.
Τι εστί «Έτσι» για το ανθρωπάκι;
Εστί Κόμπλεξ, Αταλαντοσύνη, Προχειρότητα, Ανεπάρκεια, Ηττοπάθεια.
Αυτή η «ελπίδα» ήταν καραμπινάτη προαναγγελία ήττας.
Και μετά τον αγώνα;
Μετά τον αγώνα,
το ανθρωπάκι είχε το απύθμενο θράσος να σφραγίσει τον αυτο-εξευτελισμό του
με τη φράση «Όλα θα κριθούν τον Ιούνιο.».
Καμία σκέψη για παραίτηση. Ίχνος τσίπας. Ίχνος φιλότιμου. Ίχνος αξιοπρέπειας.
Γάντζωμα στη θεσούλα.
Το ανθρωπάκι ήταν μία αρσενική κλώσσα·
είχε καθίσει πάνω στο 3ετές συμβόλαιό του
και αρνούταν να εγκαταλείψει το «χρυσό αβγό» που βρισκόταν κάτωθέν του.
Δεν νοιαζόταν αν θα εξεχείλιζε το ποτήρι·
νοιαζόταν μόνο για τη «θεσούλα» και για τη διαφαινόμενη «αποζημιωσούλα».
Εν τέλει, το ανθρωπάκι δεν έφτασε μέχρι τον Ιούνιο, δεν έφτασε μέχρι τέλους.
Το ανθρωπάκι καρατομήθηκε.
Τώρα το ανθρωπάκι θα πάρει την αποζημιωσούλα του.
Μία αποζημιωσούλα που θα τού παρέχει την ικανοποιητική ψυχολογική αρωγή,
ώστε το ανθρωπάκι να δεχθεί ότι πλέον θα μνημονεύεται εσαεί
ως «Ο Χείριστος Προπονητής στην Κάλλιστη Ιστορία τού Παναθηναϊκού».
Ανθρωπάκι, ΝΤΡΟΠΗ ΣΟΥ.
Ο Αθλητάμπουρας
