Πρώτη καταχώρηση: Παρασκευή, 10 Ιουνίου 2022, 14:36
Επιμέλεια: Άννα Νικολάου
Πριν τέσσερα χρόνια ο μπασκετικός Παναθηναϊκός υπέστη το ισχυρότερο πλήγμα… Πριν τέσσερα χρόνια, αυτή η 10η Ιουνίου, «έφυγε η ιστορία του Παναθηναϊκού, η «σημαία»… Ο αείμνηστος Παύλος Γιαννακόπουλος «έφυγε» για τους ουρανούς, σκορπίζοντας θλίψη όχι μόνο στους ανθρώπους του «τριφυλλιού», αλλά και γενικότερα του μπάσκετ, «φίλους» και «εχθρούς».
Μια προσωπικότητα που «φώναζε» Παναθηναϊκός! Η ομάδα του ήταν πάνω από τον εαυτό του, ήταν πάνω απ’ όλα. Μια νοοτροπία που είχε περάσει σε όλη την παναθηναϊκή οικογένεια, σε κάθε παίκτη και μέλος του «τριφυλλιού» ξεχωριστά.
Ο «Πατριάρχης» μαζί με τον αδελφό του Θανάση, έδωσαν τα πάντα στο σύλλογο, γιγαντώνοντας τόσο τον ίδιο όσο και το ελληνικό μπάσκετ.
Ιούνιος, ένας ευλογημένος μήνας για τους Παναθηναϊκούς και συνάμα… καταραμένος! Ιούνιο ο Παύλος Γιαννακόπουλος «πήρε» στα χέρια του το μπασκετικό «παιδί» του, Ιούνιο έπρεπε να το αποχαιρετήσει μια για πάντα.
Συγκεκριμένα, η 3η Ιουνίου του 1987 ήταν η μέρα που άλλαξε την ιστορία του ερασιτέχνη Παναθηναϊκού, όταν στα χέρια του Παύλου Γιαννακόπουλου πέρασε η διοικητική ηγεσία με την επιταγή των 50 εκατομμυρίων δραχμών να αποτελεί -όπως αποδείχθηκε- «λύτρωση» για τους απανταχού «πράσινους» φιλάθλους.
Ποια είναι όμως η τραγική ειρωνεία; Ο αριθμός 10 που αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση στην Παναθηναϊκή οικογένεια!
Στις 10 Ιουνίου του 1971 ο Παύλος Γιαννακόπουλος γράφτηκε μέλος του Παναθηναϊκού… Στις 10 Ιουνίου του 1987 ανέλαβε (κι επίσημα) τη διοικητική ηγεσία του Α.Ο, όμως στις 10 Ιουνίου 2018 έφυγε από τη ζωή!
Αν και ποτέ δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει τη βαθιά του επιθυμία να αποκτήσει τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό -επιθυμία και των φιλάθλων του συλλόγου-, ποτέ δεν έπαψε να είναι το σύμβολο του «τριφυλλιού»!
«Παύλο Θεέ, πάρε την ΠΑΕ!» φώναζε ανελλιπώς η γενιά Παναθηναϊκών που ευτύχησε να αγαπήσει την ομάδα κατά τη θητεία του. Μία επιθυμία που θα μπορούσε να εκπληρωθεί χρόνια πριν το 17 Ιουνίου του 1979, αν είχε καταφέρει να γίνει μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ, όμως η οικογένεια Βαρδινογιάννη τον πρόλαβε έκανε το κόλπο γκρόσο. Ό ίδιος φώναζε «εντελώς πραξικοπηματικά δόθηκε το 51% των μετοχών της ΠΑΕ στον κ. Βαρδινογιάννη και εμείς που κάναμε τόσους κόπους και θυσίες μείναμε απ’ έξω»…
Έτσι, οι λάτρεις του μπάσκετ ήταν οι «τυχεροί» της υπόθεσης, καθώς είχαν την ευκαιρία να δουν το όραμα του ίδιου και του αδερφού του να πραγματοποιείται!
Μπορεί η «αυτοκρατορία να μη χτίστηκε σε μία μέρα», όπως συνήθιζε να λέει, όμως για οι νεότεροι δεν γνωρίζουν τις δυσκολίες, χωρίς να αναλογιστούν τους μόχθους και τις αποτυχίες. Οι νεότεροι σκέφτονται απλά Παναθηναϊκός ίσον Παύλος και Θανάσης Γιαννακόπουλος.
Κατά τη θητεία φόρεσαν την πράσινοι φανέλα οι καλύτεροι Έλληνες παίκτες, οι κορυφαίοι Ευρωπαίοι, δυνατά ονόματα εξ’ Αμερικής. Στο πάγκο της ομάδας έκατσε ένας κορυφαίος προπονητής που έδωσε τα ευρωπαϊκά «στέμματα» στο σύλλογο, κάνοντάς τον εξάστερο!
Παίκτες όπως οι Νίκος Γκάλης, Παναγιώτης Γιαννάκης, Φάνης Χριστοδούλου, Νίκος Οικονόμου, Φραγκίσκος Αλβέρτης, Δημήτρης Διαμαντίδης, Κώστας Τσαρτσαρής, Βασίλης Σπανούλης, Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, Μάικ Μπατίστ, Έντγκαρ Τζόουνς, Αντόνιο Ντέιβις, Ντομινίκ Γουίλκινς, Άριαν Κόμαζετς, Σάσα Βολκόφ, Τζον Σάλεϊ, Μπάιρον Σκοτ, Στόγιαν Βράνκοβιτς, Ζέλικο Ρέμπρατσα, Όντετ Κάτας, Ντίνο Ράτζα, Ιμπραήμ Κουτλουάι, Ντάριλ Μίντλεντον, Νάντο Τζεντίλε, Ντέγιαν Τομάσεβιτς, Τόνι Ντελκ, Ντέγιαν Μποντιρόγκα, Νίκολα Πέκοβιτς, Ραμούνας Σισκάουσκας, Ντρου Νίκολας και πολλοί ακόμη.
Ο Παύλος Γιαννακόπουλος έφτασε τον Παναθηναϊκό σε επίπεδα εκτός ελληνικής πραγματικότητας και μάλιστα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Κι αυτό γιατί το ΕΜΕΙΣ βρισκόταν πάνω από το ΕΓΩ, όπως λάτρευε.
Το «εμείς» πολλές φορές μάλιστα το έβαζε συνέχεια πάνω από το «εγώ»… Παρά τις οδηγίες των γιατρών του να αποφεύγει τις συγκινήσεις και το γήπεδο, ο «Πατριάρχης» βρισκόταν πάντα εκεί, στο πλευρό του παιδιού του. «Το μπάσκετ είναι ψυχοβγάλτης. Δεν είναι άθλημα αυτό. Μπορεί να σε ξεκάνει ένα παιχνίδι μπάσκετ». Και ήταν γεγονός ότι δεν μπορούσε να κρατήσει την ψυχραιμία του… ειδικότερα με τις διαιτητικές αποφάσεις, τις οποίες δεν φοβόταν να κρίνει. «Θα φτιάξω μια τέτοια ομάδα που θα νικάει και τους διαιτητές», έλεγε.
Ένας αξιολάτρευτος ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ…
Από την πλευρά της, η ΚΑΕ δεν θα μπορούσε να μην υμνήσει τον πατέρα της, τιμώντας την ημέρα θανάτου, αλλά και συγχρόνως την ημέρα «γέννησης» ενός ιστορικού Παναθηναϊκού.
Πιο συγκεκριμένα η ανακοίνωση της ΚΑΕ αναφέρει τα εξής:
10 Ιουνίου 2018… Τέσσερα χρόνια πριν. Μια ημερομηνία που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό και την καρδιά των απανταχού φίλων του Συλλόγου αλλά και γενικότερα του Ελληνικού Αθλητισμού καθώς ο Παύλος Γιαννακόπουλος κίνησε για τον Παράδεισο. Σήμερα θυμόμαστε όλοι αυτή την ημέρα και αισθανόμαστε πως ήταν «χθες», πως ο «κύριος Παύλος», όπως τον προσφωνούσε ο απλός φίλαθλος, δεν έφυγε ποτέ και είναι πάντα αναμεσά μας. Άλλωστε, είναι τόσες οι αναμνήσεις, τόσες οι στιγμές χαράς και δόξας που μοιάζει ακατόρθωτο να τις απαριθμήσεις. Τόσες επιτυχίες από έναν άνθρωπο που μπήκε στη «ζωή» του μπάσκετ το 1987 και την άλλαξε καθιστώντας τον Παναθηναϊκό ως την κορυφαία ομάδα στην ιστορία της Ευρωλίγκας και φέρνοντας στη χώρα αθλητές παγκόσμιου βεληνεκούς αλλάζοντας άρδην το αθλητικό της στάτους. Η Ελλάδα έγινε ξαφνικά το κέντρο της καλαθοσφαίρισης και στη Γη της παρέλασαν ονόματα που δεν μπορούσε ποτέ κανείς να φανταστεί πως θα τα θαυμάσει από κοντά.
Ο Παύλος Γιαννακόπουλος γεννήθηκε στις 20 Αυγούστου του 1929 και «έφυγε» από τη ζωή στις 10 Ιουνίου του 2018, ακριβώς 31 χρόνια μετά την ημέρα που έγινε για πρώτη φορά πρόεδρος του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου (10/6/1987) και 47 χρόνια μετά την πρώτη επίσημη εμπλοκή του ως διοικητικός παράγοντας του Συλλόγου, το 1971. Ήταν ο άνθρωπος που άλλαξε μαζί με την οικογένειά του την ιστορία του αθλήματος στη χώρα και φυσικά του «μπασκετικού» Παναθηναϊκού, καθώς υπό την ηγεσία του ο Σύλλογος κατέκτησε έξι φορές την κορυφή της Ευρώπης και έκανε γνωστό το «τριφύλλι» στα πέρατα ολόκληρης της υφηλίου (κατάκτηση και διηπειρωτικού Πρωταθλήματος του 1996).
Έχοντας πάντοτε στο πλευρό του τη σύζυγό του, Δέσποινα, κατάφερε μέσα από μεγάλες δυσκολίες και αμέτρητες ώρες ενασχόλησης με το Σύλλογο να δει το όνειρό του να γίνεται πραγματικότητα. Τα έξι ευρωπαϊκά τρόπαια και οι αμέτρητοι τίτλοι στην Ελλάδα ανήγαγαν τον Παναθηναϊκό στην πιο επιτυχημένη ομάδα της γηραιάς ηπείρου, με το όραμα του Παύλου Γιαννακόπουλου και της οικογένειάς του να παίρνει σάρκα και οστά μετά από τεράστιες προσπάθειες και θυσίες για το καλό του Συλλόγου. Η αγάπη του Παύλου Γιαννακόπουλου για τον Παναθηναϊκό ξεκίνησε από μικρή ηλικία, ωστόσο εντάχθηκε επισήμως στις τάξεις του το 1971. Πέντε χρόνια αργότερα (1976), ανέλαβε το πόστο του γενικού αρχηγού και το Α’ αντιπροέδρου, ενώ κατά τη διάρκεια της ίδιας χρονιάς, διετέλεσε και Γενικός Γραμματέας, βοηθώντας πάντοτε με κάθε τρόπο το Σύλλογο ανιδιοτελώς σε όλα τα αθλήματα. Το 1987 ήταν κατά γενική ομολογία μια χρονιά-ορόσημο για το άθλημα στη χώρα μας και μια πηγή έμπνευσης για όλους τους Έλληνες, καθώς η κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ έβαζε το «μικρόβιο» του αθλήματος σε κάθε σπιτικό. Τότε, ο Παύλος Γιαννακόπουλος αποφάσισε να ηγηθεί του τμήματος μπάσκετ του Παναθηναϊκού. Έτσι, ξεκίνησε ν’ αλλάζει και η ιστορία και από τα ιστορικά.. χώματα της Λεωφόρου και του «Τάφου του Ινδού» (στις 23/9/2015 μετονομάστηκε σε κλειστό «Παύλος Γιαννακόπουλος») τον οδήγησε στην κορυφή, εξελίσσοντάς τον χρόνο με το χρόνο.
Από την πρώτη ημέρα ενασχόλησής του σκεφτόταν πώς θα καταφέρει να δημιουργήσει μια ομάδα που θα κάνει γνωστό το όνομα του Συλλόγου σε όλη την υφήλιο, έχοντας ν’ ανταγωνιστεί μεγάλες δυνάμεις της εποχής και στη συνέχεια πολλούς άλλους παράγοντες, μέχρι να φτάσει στην κορυφή. Ο Παύλος, με πείσμα, επιμονή, όραμα, διορατικότητα και έχοντας ως μεγάλο όπλο την παθολογική του αγάπη για το «τριφύλλι», θα κατάφερνε να φέρει στην Ελλάδα τα μεγαλύτερα ονόματα του αθλήματος. Από που να ξεκινήσει και που να σταματήσει κανείς… Όνειρα που έγιναν πράξη και άλλα που δεν εκπληρώθηκαν ποτέ, όπως η μεταγραφή του Ντράζεν Πέτροβιτς, τον οποίο ο Παύλος έφερνε στην Ελλάδα, μα ο Θεός είχε άλλα σχέδια για τον «Μότσαρτ», τον Ιούνιο του 1993. Θρύλοι του παγκόσμιου μπάσκετ ήρθαν στη χώρα μας για να φορέσουν τη φανέλα του Παναθηναϊκού, με την απόκτηση του Ντομινίκ Γουίλκινς να αποτελεί μέχρι σήμερα τη μεγαλύτερη μεταγραφή που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ στην Ευρώπη. Μια ημέρα που το όνομα «Παναθηναϊκός» προκάλεσε παγκόσμιο σεισμό, ενώ είναι χαρακτηριστικό πως στην πρώτη προπόνηση του Γουίλκινς έδωσαν το «παρών» στο ΟΑΚΑ περισσότεροι από 12.000 φίλοι του Συλλόγου. Η μετακίνηση, επίσης, του θρύλου του ελληνικού μπάσκετ, Νίκου Γκάλη, ήταν πρώτο θέμα στην ευρωπαϊκή αθλητική ειδησεογραφία το καλοκαίρι του 1992!
Καθ’ όλη την πορεία του στον Παναθηναϊκό είδε τεράστια ονόματα του αθλήματος αλλά και κορυφαίους Έλληνες αθλητές να κάθονται στον πάγκο και να φορούν τη φανέλα της ομάδας αλλά ουδέποτε αντιμετώπισε τον Παναθηναϊκό σαν μια επιχείρηση. Δεν είναι τυχαίο πως όλοι οι παίκτες που παρέλασαν με το «τριφύλλι» στο στήθος έτρεφαν τεράστιο σεβασμό και αγάπη για τον Παύλο, που πρώτα λειτουργούσε ως «πατέρας» και μετά ως πρόεδρος και παράγοντας. Με αυτή τη φιλοσοφία, ήρθαν οι πρώτες μεγάλες επιτυχίες, που έβαλαν τις βάσεις.
hWSM8PxdkGg
