Όταν ο Πρωτοπόρος τρέμει να γίνει Πρωταθλητής

Αθλητική στήλη,

αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους

 

*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,

όλων των κομμάτων

και όλων των θρησκειών,

σάς χαιρετώ…

 

*** Και ξάφνου

-όπως είθισται να λέμε στον Αθλητισμό

όταν κλονίζονται οι βεβαιότητες και αλλάζουν άρδην τα δεδομένα-

έχουμε παιχνίδι.

 

«Έχουμε παιχνίδι.».

Συνήθως αυτή η διατύπωση χρησιμοποιείται στο μπάσκετ,

καθώς στο συγκεκριμένο άθλημα αλλάζει εν ριπή οφθαλμού το Momentum.

Όμως, μέσα σε μόλις δύο αγωνιστικές,

ο Παναθηναϊκός προέβη σε «Μπασκετοποίηση τού Ποδοσφαίρου».

 

*** Η αρχή έγινε στη Νίκαια·

ένα ματς που ήταν για 0-3, ένα «σβηστό» ματς, έμελλε να γίνει η σπίθα για να πάρει φωτιά η Κορυφή.

Το πρώτο έγκλημα, η πρώτη «αυτοκτονία», ήταν η αναμέτρηση με τον Ιωνικό,

όπου ο μέχρι πρότινος συμπαγής και πειστικός Π.Α.Ο.

-άμα τη επιστροφή στην αγωνιστική δράση μετά τη μακρά διακοπή για το «Μουντιάλ»-

είχε πρώτης τάξεως ευκαιρία για τη διατήρηση -ή και την αύξηση- τής διαφοράς από τούς διώκτες του.

 

Τι κι αν χρονικώς έπαιζε τελευταίος από τούς συν-διεκδικητές τού τίτλου…

Τι κι αν εγνώριζε ήδη για το «χαρακίρι» τού Ολυμπιακού στα Γιάννενα…

Τι κι αν προηγήθηκε στο σκορ από το 14ο λεπτό…

Τι κι αν μπορούσε σε πλείστες περιπτώσεις να κλειδώσει τη νίκη…

Εν τέλει,

ισοφαρίστηκε στο 84΄ από τον ουραγό τής βαθμολογίας

και στη συνέχεια δεν κατέφερε καν να απειλήσει με δεύτερο γκολ,

πιστοποιώντας ότι δεν υπήρχαν τα απαραίτητα ενεργειακά αποθέματα

ώστε να ανακτούταν το προ ολίγου κεκτημένο.

Η αλαζονεία, η επιπολαιότητα και η απουσία καθαρού μυαλού

πληρώθηκαν με απώλεια δύο πολύτιμων βαθμών,

που -κατά πώς φαίνεται- δεν αξιολογήθηκε εγκαίρως η αξία τους.

 

Εν προκειμένω η ζημιά δεν έγινε από το ελλιπές ρόστερ,

αλλά από την απαράδεκτη και παντελώς αφελή σιγουριά

ότι -είτε εύκολα, είτε δύσκολα- θα ερχόταν το τρίποντο.

Οι ποδοσφαιριστές έπεσαν θύματα τής ροής τού αγώνα,

η χαλαρότητά τους και το σύστημα-σκορποχώρι

δεν παρέπεμπαν σε ομάδα που συνειδητοποιούσε τον ελλοχεύοντα κίνδυνο,

το ματς εκραύγαζε ότι ο «σκύλος»-Τσοκάϊ έπρεπε επειγόντως να έμπαινε ως αλλαγή

προκειμένου να χαλυβδωνόταν η ανασταλτική λειτουργία,

ο -κατά τα λοιπά, υπέροχος- Ιβάν Γιοβάνοβιτς πήρε έναν μεγαλοπρεπή υπνάκο στον πάγκο,

η καιροφυλακτούσα και αγωνιστικώς καλπάζουσα Α.Ε.Κ. εμείωνε την απόσταση στους έξι βαθμούς.

 

*** Και φτάνουμε στη χθεσινή αγωνιστική,

όπου (σχεδόν) άπαντες στην ομάδα θεωρούν βέβαιη τη νίκη επί τού Ο.Φ.Η.

ώστε το «Τριφύλλι» να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από το απρόσμενο αρνητικό αποτέλεσμα

και συνάμα να επανέλθει στις επιτυχίες διατηρώντας τη σημαντική απόσταση από την «Ένωση».

 

Φευ· η εμφάνιση τού Παναθηναϊκού επανέφερε ζοφερές μνήμες προηγουμένων ετών,

καθώς αντικρίσαμε μία ομάδα που ήταν έμπλεη ανασφάλειας και συμπλεγμάτων.

Ξανά οι προϋποθέσεις ήταν ιδανικές, ξανά τα «Τι κι αν…» είχαν πράσινο χρώμα.

 

Τι κι αν η «Λεωφόρος» ήταν γεμάτη με κόσμο για ακόμα μία φορά εφέτος…

Τι κι αν ο Ο.Φ.Η. βρισκόταν στις έσχατες θέσεις τής βαθμολογίας…

Τι κι αν το ματς ήταν πάλι το τελευταίο τής ημέρας και τα υπόλοιπα αποτελέσματα γνωστά…

Τι κι αν οι φιλοξενούμενοι έμειναν από το 8ο λεπτό με δέκα παίκτες…

 

Η αλαζονεία, η επιπολαιότητα και η απουσία καθαρού μυαλού

εδήλωσαν πάλι -και μάλιστα, εκκωφαντικώς- την παρουσία τους,

η απόδοση των ποδοσφαιριστών τού Π.Α.Ο. κατέπεσε έτι περαιτέρω (φτάνοντας να είναι ντροπιαστική),

οι χαμένες ευκαιρίες ήρθαν να συνδυαστούν με εξοργιστική αγωνιστική φλυαρία,

η νευρικότητα και η σπασμωδικότητα ήταν κυρίαρχα χαρακτηριστικά,

ο αγκομαχών πρωτοπόρος έφτασε να βρεθεί πίσω στο σκορ

και εν τέλει να σώσει τον βαθμό τής ισοπαλίας με γκολ τού «game changer» Ιωαννίδη

λίγο πριν εκπνεύσουν τα ελάχιστα -ναι, ελάχιστα- εννέα λεπτά των καθυστερήσεων.

 

Εδώ όντως έπαιξαν καταλυτικό ρόλο οι ελλείψεις στο ρόστερ,

καθώς ο Παναθηναϊκός δεν είχε τρόπο να σπάσει μία άμυνα που ναι μεν δεν την έλεγες γρανιτένια,

αλλά -όσο εκύλαγε ο χρόνος- το άθλημα υπέκειτο σε καραμπινάτη δυσφήμιση

αφού οι παίκτες τού Ο.Φ.Η. είχαν γίνει ένα με το γκαζόν

στην -απέλπιδα μεν, πλην όμως επιτυχημένη- προσπάθειά τους να σπάσουν τον ρυθμό.

 

Διακοπές επί διακοπών, μπάλα δεν παιζόταν λόγω των ασταμάτητων σταματημών,

αλλά κυρίως μπάλα δεν παιζόταν με υπαιτιότητα των γηπεδούχων

που -αδυνατώντας να καθαρίσουν από νωρίς ένα τέτοιο ματς- είχαν παραλύσει από το άγχος

καθώς διεπίστωναν και συνειδητοποιούσαν την αδυναμία τους να σκοράρουν.

 

Εκεί ήταν, λοιπόν, που ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς εκοίταξε με απόγνωση στον πάγκο του,

και είδε ότι οι μοναδικοί παίκτες που διέθετε  

για να αντικαθιστούσε τούς δύο υστερήσαντες -εχθές- ακραίους αμυντικούς του,

ήταν δύο… ακραίοι αμυντικοί.

Ενδεχομένως δεν υπάρχει ανάλογο προηγούμενο στο Παγκόσμιο Ποδόσφαιρο,

η ομάδα που επιτίθεται για να ισοφαρίσει, να αντικαθιστά δύο αμυντικούς με δύο αμυντικούς.

Το σκηνικό θα ήταν για γέλια αν δεν ήταν για κλάματα.

 

Επίσης,

ακριβώς επειδή (εκ)τιμώ απέραντα τον άνθρωπο Ιβάν

και (εκ)τιμώ συνάμα την προπονητική αξία του,

θα προσθέσω -σε επίπεδο κριτικής-

ότι επέδειξε πάλι καθυστερημένα αντανακλαστικά παρέμβασης στον ρουν τής αναμέτρησης,

αφού μετά την πρόωρη αποβολή έπρεπε να σπεύσει να κάνει πιο επιθετικογενή την ομάδα

και να βάλει πολύ νωρίτερα στον αγώνα τον καταλυτικό Φώτη Ιωαννίδη

(ενδεχομένως να πρέπει πλέον να τον έχει στο αρχικό σχήμα,

καθώς -πρωτευόντως ο Σπόραρ και δευτερευόντως ο Βέρμπιτς-

δείχνουν να είναι εκτός τόπου και χρόνου,

αδυνατώντας να πάρουν την ομάδα στις πλάτες τους και να καθαρίσουν στα δύσκολα).

Ας είναι…

 

*** Τι γίνεται από εδώ και πέρα; Τα πάντα γίνονται.

Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται επειγόντως μεταγραφές ενδεκάδας,

διότι -όπως αποδεικνύεται περίτρανα-

το νυν διαθέσιμο ρόστερ του είναι ολίγιστο για να αντεπεξέλθει σε μαραθώνιο 36 αγωνιστικών.

 

Καλά τα «1-0»,

καλή η αντίληψη και η νοοτροπία που οδήγησε την Εθνική Ελλάδος στην κατάκτηση τού «EURO»,

αλλά εκεί οι αναμετρήσεις ήταν συνολικώς 6.

Εν κατακλείδι, όσο κι αν φαντάζει αλλόκοτο,

το Στατιστικό Παράδοξο τού Πρωταθλητισμού ορίζει ότι,

όσο λιγότερες είναι οι φάσεις μίας διοργάνωσης,

τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να εμφανιστεί η Έκπληξη.

 

Ο Π.Α.Ο. εξεκίνησε τη φετινή σεζόν ως το απόλυτο αουτσάϊντερ,

έκανε εντυπωσιακή και -κυρίως- απρόσμενη πορεία

που συνδυαζόμενη με τα προβλήματα των έτερων διεκδικητών τον έφερε και τον επαγίωσε στην Κορυφή,

μα όπως έδειξε στα δύο τελευταία ματς

δεν αντέχει άλλο να θεωρείται ως το αδιαφιλονίκητο φαβορί για τον τίτλο

και αρχίζει να καταρρέει υπό το βάρος των εξαιρετικά απαιτητικών περιστάσεων·

διόλου τυχαίο ότι πήρε δύο από τα ελάχιστα «θεωρητικώς εύκολα» εναπομείναντα παιχνίδια

και τα επέταξε κυριολεκτικώς στα σκουπίδια, 

δεχόμενος γκολ από ομάδες που έκαστη είχε μία -ναι, ΜΙΑ- τελική προσπάθεια απέναντί του. 

 

Τώρα, μάλιστα,

αμέσως μετά τα απανωτά χαστούκια που έχει δεχθεί ο Παναθηναϊκός

ΚΑΙ σε επίπεδο γοήτρου, ΚΑΙ σε επίπεδο ουσίας-βαθμολογικής συγκομιδής,

καλείται να αντιμετωπίσει ένα άκρως βεβαρημένο πρόγραμμα

όπου -βάσει και των εξαχθέντων διδαγμάτων από τις ισοπαλίες με Ιωνικό και με Ο.Φ.Η.-

δεν υπάρχει εγγυημένη νίκη μέχρι το τέλος τής κανονικής περιόδου

(πόσω μάλλον, στις «αίμα κι άμμος» αναμετρήσεις των «play-offs»).

… 

 

3 Ιανουαρίου: Λεβαδειακός-Παναθηναϊκός

8 Ιανουαρίου: Α.Ε.Κ.-Παναθηναϊκός

15 Ιανουαρίου: Π.Α.Σ. Γιάννινα-Παναθηναϊκός

22 Ιανουαρίου: Παναθηναϊκός-Π.Α.Ο.Κ.

29 Ιανουαρίου: Αστέρας Τρίπολης-Παναθηναϊκός

4 Φεβρουαρίου: Παναθηναϊκός-Λαμία

11 Φεβρουαρίου: Άρης-Παναθηναϊκός

18 Φεβρουαρίου: Παναθηναϊκός-Βόλος

25 Φεβρουαρίου: Ο.Σ.Φ.Π.-Παναθηναϊκός

4 Μαρτίου: Παναθηναϊκός-Παναιτωλικός

11 Μαρτίου: Ατρόμητος-Παναθηναϊκός

 

Κόλαση. Τρόμος. Γολγοθάς.

Αναμφιβόλως και νομοτελειακώς, όλοι οι «μεγάλοι» θα χάσουν βαθμούς,

αλλά στην παρούσα συγκυρία οι «Πράσινοι» δεν εμπνέουν την παραμικρή εμπιστοσύνη

ότι δύνανται να φέρουν εις πέρας με επιτυχία αυτήν την ιδιαιτέρως δύσκολη σειρά αγώνων.

 

Αν γίνουν οι δέουσες μεταγραφές και η ομάδα ανακτήσει αμέσως την κλονισθείσα αυτοπεποίθησή της,

ο Παναθηναϊκός μπορεί να διατηρηθεί στην πρώτη θέση

και ακόμη-ακόμη να αυξήσει τη διαφορά από τούς διώκτες του.

Αν όμως ο Παναθηναϊκός επιχειρήσει να μπαλώσει τα εμφανή κενά του με ημίμετρα

και εγκλωβιστεί στην επιφερθείσα καταπίπτουσα ψυχολογία,

ε, τότε προλαβαίνει μέχρι και να βρεθεί τέταρτος στην κατάταξη.

Το δεδομένο είναι ότι το φετινό πρωτάθλημα έχει πολύ δρόμο ακόμη

και οι εναλλαγές αποτελεσμάτων-συναισθημάτων 

θα κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον των φιλάθλων μέχρι το τέλος.

 

Επί τού Πιεστηρίου:

Δεν ξεχνώ την πρόβλεψη-προαναγγελία που έχω κάνει από νωρίς για τον φετινό πρωταθλητή.

Με ό,τι αυτό συνεπάγεται…

 

Ο Αθλητάμπουρας