Όταν γεννάει ο «Κόκορας τού Γιοβάνοβιτς»

Αθλητική στήλη,

αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους

 

*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,

όλων των κομμάτων

και όλων των θρησκειών,

σάς χαιρετώ…

 

*** Μέχρι το τέλος τού πρώτου γύρου και τη μακρά διακοπή για το «Μουντιάλ»,

άπαντες σκεφτόμασταν πόσο δύσκολο θα ήταν να έχανε ματς ο Παναθηναϊκός.

Όμως, χρειάστηκαν μόλις δύο αναμετρήσεις άμα τη επιστροφή στην αγωνιστική δράση,

ώστε να αναρωτιόμαστε σε ποιο ματς θα έχει σίγουρη νίκη ο Παναθηναϊκός.

 

Οι ισοπαλίες με τον Ιωνικό εκτός έδρας και με τον Ο.Φ.Η. στη «Λεωφόρο»

-και ιδίως ο τρόπος που ήρθαν αυτά τα απανωτά αποτυχημένα αποτελέσματα-

οδήγησαν σε εντυπωσιακή πτώση την Πράσινη Μετοχή,

καθώς οι πρωτοπόροι τής βαθμολογίας καταποντιζόντουσαν στο χρηματιστήριο τού πρωταθλήματος,

δείχνοντας να έχουν ξεμείνει από δυνάμεις, από πείσμα, από φαντασία

και -συνεπαγωγικώς- από αυτοπεποίθηση.

 

Η ομάδα που μέχρι πρότινος εξέπεμπε σιγουριά, σφρίγος και συμπαγή ψυχολογία,

ήταν τώρα ένας ιδιαιτέρως ευάλωτος οργανισμός

που δεν ενέπνεε την παραμικρή εμπιστοσύνη στον κόσμο της

και εν γένει σε κάθε -στοιχειωδώς- γνώστη τού αθλήματος.

 

Το ερώτημα «Μέχρι εδώ ήταν;» είχε αρχίσει να αιωρείται

και να κατατρώει την αισιοδοξία για επαναφορά τού συλλόγου στην Κορυφή,

ενώ η διαφορά με τη δεύτερη στη βαθμολογία «Ένωση» είχε ψαλιδιστεί στους 4 βαθμούς.

 

*** Αυτά ήταν τα δεδομένα μέχρι εχθές,

όπου -εν όψει τού κυριακάτικου «Ντέρμπι τής Χρονιάς»-

ο καταπίπτων και ασθμαίνων Π.Α.Ο. καλούταν να περάσει νικηφόρα από τη Λιβαδειά,

ενώ η καλπάζουσα Α.Ε.Κ. είχε αντίστοιχη αποστολή στα Γιάννινα,

ώστε αμέσως μετά να εκάρφωνε το βλέμμα στον συν-διεκδικητή της

απευθύνοντάς του το επιβλητικό μήνυμα «Και τώρα, οι δυο μας…».

 

Φευ· σε μία σεζόν που οι εκπλήξεις κάνουν αδιαλείπτως την εμφάνισή τους,

έμελλε ξανά να δηλώσει εκκωφαντικώς την παρουσία του ο αστάθμητος παράγοντας,

ο οποίος εν προκειμένω θα μπορούσε να προσδιοριστεί ως «Ο Κόκορας τού Γιοβάνοβιτς».

 

Η θυμόσοφη ρήση «Γεννάνε και τα κοκόρια του…»

χρησιμοποιείται όταν θέλουμε να περιγράψουμε την σκανδαλώδη εύνοια

που επιφυλάσσει η Τύχη σε έναν άνθρωπο

και όντως εδώ βρήκε την ιδανική εκδοχή της στο πρόσωπο τού Ιβάν Γιοβάνοβιτς.

Ο Παναθηναϊκός -στην απογευματινή αναμέτρηση με τον Λεβαδειακό-

είχε ακριβώς το ίδιο χλωμό πρόσωπο, την ίδια ξεθωριασμένη αύρα, την ίδια κλονισμένη πίστη

που τον οδήγησαν στις πρόσφατες σοκαριστικές βαθμολογικές απώλειες.

Φοβισμένος, φλύαρος, δίχως εμπνεύσεις, παίζοντας ξανά χείριστο ποδόσφαιρο,

εκινδύνευσε να αφήσει βαθμούς ΚΑΙ στη Βοιωτία,

αλλά ένα αρκετά τυχερό γκολ τού Βέρμπιτς

(γκολ που προήλθε από δύο κακές αμυντικές αντιδράσεις των γηπεδούχων)

και ο σωτήρας Μπρινιόλι που έχει βαλθεί να μπαλώνει τις καφενειακές γκέλες των αμυντικών του,

οδήγησαν στην πενιχρή -πλην όμως, πολύτιμη- επικράτηση.

 

Τώρα, λοιπόν, οι «Πράσινοι»

-όντες ευχαριστημένοι και χαλαρωμένοι από το γεγονός

ότι δεν είχαν πληρώσει για τρίτο διαδοχικό ματς την αγωνιστική καθίζησή τους-

μπορούσαν να παρακολουθήσουν χωρίς άγχος την αναμέτρηση Π.Α.Σ.-Α.Ε.Κ.,

έχοντας την αμυδρή ελπίδα περί αύξησης τής διαφοράς.

Όπως αποδείχθηκε,

δίπλα τους στον καναπέ είχε στρογγυλοκαθίσει ο «Κόκορας τού Γιοβάνοβιτς»

και ετοίμαζε τα παρά φύσιν γεννητούρια του.

 

Η «Ένωση» υπέστη πατατράκ απέναντι στον «Άγιαξ τής Ηπείρου»,

ο σουρεαλιστικός ποδοσφαιρικός αυτοσαρκασμός «Γκολ αυτοί; Σέντρα εμείς…»

ήρθε να γνωρίσει την οδυνηρή κιτρινόμαυρη διασκευή του:

«Κλασικές ευκαιρίες εμείς; Γκολ αυτοί…».

 

Η Α.Ε.Κ. έκανε το τεράστιο λάθος να θεωρήσει ότι -είτε εύκολα, είτε δύσκολα-

θα έπαιρνε τη νίκη με το όνομά της, με τη φανέλα της

και -κυρίως- με το δέος που έχει προκαλέσει το φετινό ολοκληρωτικό ποδόσφαιρό της.

Ως εκ τούτου,

διέπραξε το καταστροφικό ολίσθημα να είχε ήδη το μυαλό της στο μεγάλο παιχνίδι τής Κυριακής

και έπεσε θύμα των φαντασιώσεων κι ονειρώξεών της,

καθώς η σκέψη της βρισκόταν αποκλειστικώς στα γκολάκια  

με τα οποία εσκόπευε να φιλοδωρήσει τον Π.Α.Ο. στη φλεγόμενη «Αγιά-Σοφιά».

 

Ούτε που κατέλαβε το εξαιρετικό σύνολο τού Αλμέϊδα

πώς βρέθηκε από το πρώτο κιόλας 45λεπτο να υπολείπεται κατά δύο τέρματα

(σημειωτέον ότι με το σκορ στο 1-0,

οι θλιβεροί διαιτητίσκοι Φωτιάς και Σιδηρόπουλος

-ο μεν διευθύνων την αναμέτρηση, ο δε στο «V.A.R.»-

δεν υπέδειξαν καραμπινάτο πέναλτι εις βάρος των φιλοξενουμένων σε χέρι τού Μουκουντί,

αλλά ευτυχώς δεν προκλήθηκε αλλοίωση τού αποτελέσματος

διότι -λίγο μετά- το φτωχό πλην τίμιο γιαννιώτικο συγκρότημα επέτυχε δεύτερο γκολ).

 

Στη συνέχεια, κι ενώ θα περιμέναμε ότι το ματς θα γινόταν «ροντέο»

-πόσω μάλλον, μετά τη γρήγορη μείωση τού σκορ στις αρχές τού δευτέρου ημιχρόνου-

η Α.Ε.Κ. ήταν εμφανώς αγχωμένη, σπασμωδική, πελαγωμένη.

Αν έκανε ό,τι αναμφιβόλως εμπίπτει στις δυνατότητές της,

αν είχε καταφέρει την ολική ανατροπή και έπαιρνε τη νίκη,

θα γινόταν αυτομάτως το πρώτο φαβορί για τον τίτλο·

όμως, εν τέλει δεν εμπόρεσε να περισώσει καν τον βαθμό τής ισοπαλίας,

αφού μέχρι τη λήξη τού αγώνα έχανε αφειδώς ευκαιρίες.

Και τώρα;

 

ΞΕΝΕΡΩΜΑ.

Η απρόσμενη ήττα τής Α.Ε.Κ. είναι «Ο Ορισμός τού Ξενερώματος».

Εκεί που αν έπραττε εχθές τα δέοντα,

θα έμπαινε την Κυριακή με το μαχαίρι στα δόντια και -βοηθούμενη από την κοχλάζουσα έδρα της-

πιθανότατα θα εμείωνε τη διαφορά από τον πρωτοπόρο σε «βραχεία κεφαλή»,

τώρα καλείται υπό τη μορφή τού κατεπείγοντος να επικρατήσει τού αντιπάλου της

μόνο και μόνο για να αποκαταστήσει την αναπάντεχη βαθμολογική ζημία.

 

Μιλάμε πλέον για εντελώς διαφορετικά ψυχολογικά δεδομένα

που δύνανται να οδηγήσουν σε έτι περαιτέρω επιπτώσεις,  

καθώς ο Π.Α.Ο. έχει ξανά ένα «μαξιλαράκι ασφαλείας»

και δεν θα ταλανίζεται από το άγχος μίας ήττας

που θα τον έκανε να αισθάνεται καυτή στην πλάτη του την ανάσα τής κύριας διώκτριάς του.

 

Εν κατακλείδι, ναι μεν η Α.Ε.Κ. εξακολουθεί να έχει προβάδισμα για τη νίκη,

αλλά τώρα είναι ιδιαιτέρως αυξημένα τα ποσοστά νέου στραβοπατήματος 

διότι ο Παναθηναϊκός -έστω εξ αντανακλάσεως, έστω από το απρόσμενο δώρο-

θα προσέλθει να καταθέσει τα διαπιστευτήριά του με απελευθερωμένη ψυχολογία.

 

Σύμφωνοι, δεν πρόκειται για μία συνθήκη τού στυλ «Δεν με νοιάζει κι αν χάσω…»,

αλλά σίγουρα οι «Πράσινοι» γνωρίζουν

ότι η χθεσινή ήττα τής Α.Ε.Κ. απαλείφει προκαταβολικώς μία ενδεχόμενη ήττα τους στη Νέα Φιλαδέλφεια.

 

Συνελόντι ειπείν,

το αρνητικό αποτέλεσμα ήρθε στο χειρότερο χρονικό σημείο για την «Ένωση»,

που θα πάει στο «Ντέρμπι τής Χρονιάς» έχοντας απολύτως διασπασμένη την αυτοσυγκέντρωσή της.

…

 

Η διασπασμένη «Ένωση».

Οι «Κίτρινοι» έχουν κόκκινο πρόσωπο από το ηχηρό χαστούκι και χαίρονται οι «Πράσινοι».

Η Α.Ε.Κ. έχει αλλάξει χίλια χρώματα μετά τη χθεσινή αποτυχία της

και είναι πια αναγκασμένη -τουλάχιστον ως την Κυριακή-

να κλίνει με τραυματικόν τρόπο το κομβικό ρήμα «πάω»:

Π.Α.Ο. (ο προπορευόμενος αντίπαλός μου)

Π.Α.Σ. (ο χθεσινός ζημιογόνος αντίπαλός μου)

Πάει; (το πρωτάθλημα)

Ες Κυριακήν τα Σπουδαία!

 

Ο Αθλητάμπουρας