«Θέλω να ευχαριστήσω τον συνάδελφό μου, υπουργό Εθνικής Αμυνας της Ελλάδας, Νίκο Παναγιωτόπουλο για τη γόνιμη συνεργασία μας. Ευχαριστούμε επίσης ειλικρινά όλο τον ελληνικό λαό για την υποστήριξή του. Δεν πρόκειται μόνο για τα όπλα. Πολλοί Ουκρανοί που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τον πόλεμο βρήκαν καταφύγιο στην Ελλάδα. Ανάμεσά τους, και πολλοί από τους κατοίκους της Μαριούπολης, η οποία καταστράφηκε από τα ρωσικά στρατεύματα. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ αυτούς που μας βοήθησαν σε περιόδους δυσκολίας».
Αυτά λέει σε αποκλειστική συνέντευξή του στα «ΝΕΑ» ο υπουργός Αμυνας της Ουκρανίας Ολεξίι Ρέζνικοβ, που επισκέφθηκε πρόσφατα την Ελλάδα. «Οσον αφορά το ενδιαφέρον μας, έχουμε επανειλημμένα ανακοινώσει τις προτεραιότητές μας. Πρόκειται για την ενίσχυση της αντιαεροπορικής / αντιπυραυλικής άμυνας, των τεθωρακισμένων οχημάτων και των πυρομαχικών. Μας ενδιαφέρουν τα συστήματα σοβιετικού τύπου, μεταφέρονται πολύ γρήγορα στο πεδίο της μάχης, γιατί δεν χρειάζεται να τα μάθουμε. Οπως και όπλα νατοϊκού τύπου».
Οι συναντήσεις στην αμερικανική αεροπορική βάση Ράμσταϊν, στη Γερμανία, έχουν βοηθήσει την Ουκρανία να αποκτήσει σημαντικό οπλισμό, ακόμα και άρματα μάχης δυτικού τύπου. Μία από τις σημαντικές προτεραιότητες τώρα για τη χώρα αυτή είναι η απόκτηση δυτικών αεροσκαφών που θα συμβάλουν σημαντικά και στην αεράμυνα της εμπόλεμης χώρας.
«Είμαι πεπεισμένος ότι αυτή η απόφαση θα εγκριθεί και θα δημιουργηθεί ένας «αεροπορικός συνασπισμός»», λέει ο ουκρανός υπουργός. «Θέλω να τονίσω ότι πριν παραλάβουμε όλα τα όπλα, περάσαμε τη φάση των απαντήσεων τύπου «όχι, αυτό είναι αδύνατον». Πριν από τρεις μήνες ήταν «τα τανκς – είναι αδύνατον». Τώρα η Ουκρανία έχει ήδη το Leopard, το βρετανικό Challenger και το γαλλικό AMX. Η εμπειρία δείχνει ότι το «αδύνατον» πρέπει να ερμηνεύεται ως «όχι τώρα, αλλά αργότερα». Γι’ αυτό εργαζόμαστε αδιάκοπα με τους εταίρους. Καταλαβαίνουν ότι η απόφαση για τα αεροπλάνα θα παρθεί, το θέμα είναι μόνο στον τρόπο».
Πιο πολλά, πιο γρήγορα
Είστε γενικά ικανοποιημένος; Ανησυχείτε για την κόπωση της Δύσης από τον συνεχιζόμενο πόλεμο; «Σήμερα η έμφαση στο Ράμσταϊν δίνεται στην εκπαίδευση του ουκρανικού στρατού, στην παροχή πυρομαχικών, στη σταθερή υποστήριξη, επισκευή, παραγωγή όπλων. Θα ήμουν κακός υπουργός αν έλεγα ότι είμαι ικανοποιημένος από όλα. Χρειαζόμαστε περισσότερα, τα χρειαζόμαστε πιο γρήγορα. Αλλωστε ο λαός μας πεθαίνει, ο εχθρός καταστρέφει τις πόλεις μας. Ωστόσο, δεν βλέπω τα σημάδια της κόπωσης των συμμάχων που αναφέρατε».
«Αυτή τη στιγμή βλέπουμε την προοπτική να κάνουμε μια σημαντική ανατροπή στο πεδίο της μάχης φέτος», λέει ο Ρέζνικοβ, αναφερόμενος στην αναμενόμενη αντεπίθεση των Ουκρανών, η οποία, όπως τονίζει, σε μεγάλο βαθμό θα εξαρτηθεί από τη στρατιωτική και μη στρατιωτική υποστήριξη των εταίρων. Χωρίς να αναφέρεται σε συγκεκριμένους χρόνους, ο υπουργός Αμυνας της Ουκρανίας απαριθμεί τις προϋποθέσεις για να γίνει η αντεπίθεση: «Ο ουκρανικός στρατός πρέπει να είναι έτοιμος, ο εχθρός πρέπει να εξαντλήσει τις δικές του επιθετικές δυνατότητες και ο καιρός να είναι ευνοϊκός». Οι δυνατότητες των Ουκρανών μεγαλώνουν, τονίζει. «Στο Μπαχμούτ οι στρατιώτες μας κρατούν το φρούριο, οι Ρώσοι υφίστανται κολοσσιαίες απώλειες και θα αναγκαστούν να σταματήσουν. Ηδη τώρα, για να διατηρήσει την πίεση στο Μπαχμούτ, η ρωσική διοίκηση αναγκάζεται να αποδυναμώσει άλλες κατευθύνσεις. Δηλαδή διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις για την αντεπίθεση».
Μετά την αποτυχία των Ρώσων να «πάρουν το Κίεβο σε τρεις μέρες» ποιοι είναι πλέον οι στόχοι τους; «Ο στόχος της Ρωσίας παραμένει ο ίδιος: να καταστρέψει την Ουκρανία ως κυρίαρχο, ανεξάρτητο κράτος. Αυτό προέρχεται από τη γενική στρατηγική του Κρεμλίνου, να δείξει δηλαδή ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στο ρωσικό καθεστώς. Ως εκ τούτου, η Ρωσική Ομοσπονδία προσπάθησε να υπονομεύσει την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Και αν είχαν πετύχει στην Ουκρανία, θα είχαν προχωρήσει παρακάτω. Οι χώρες της Βαλτικής και η Πολωνία το καταλαβαίνουν αυτό καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον, επομένως μας υποστηρίζουν ενεργά».
«Η ύπαρξη της Ουκρανίας αποτελεί απειλή για το ρωσικό καθεστώς», συνεχίζει ο υπουργός. «Η επιτυχία μας θα δείξει στους απλούς Ρώσους ότι οι ευρωπαϊκές αξίες λειτουργούν. Οτι μπορείς να ζεις ελεύθερα, σε ευημερία, χτίζοντας συνεργασία με άλλες χώρες. Και όχι στη φτώχεια, πίσω από έναν σιδερένιο φράχτη, πιστεύοντας ότι όλοι γύρω είναι εχθροί. Αυτό θα καταστρέψει το καθεστώς του Κρεμλίνου. Ως εκ τούτου, το Κρεμλίνο χρησιμοποιεί διάφορα μέσα – στρατιωτικό, ενεργειακό εκβιασμό, επισιτιστικό εκβιασμό, επιθέσεις σε ειρηνικές πόλεις, κυβερνοεπιθέσεις – για να υπονομεύσει την Ουκρανία. Χρησιμοποιεί πράκτορες σε θρησκευτικές οργανώσεις, προπαγάνδα. Ο στρατηγικός του στόχος δεν έχει αλλάξει».
Ρωτώ τον Ρέζνικοβ σχετικά με το πρόσφατο «σκάνδαλο» με τις προμήθειες υλικού στον ουκρανικό στρατό κι εκείνος μου απαριθμεί σειρά πρωτοβουλιών που ελήφθησαν για την αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων, ενώ αναφέρεται λεπτομερώς και στο σύστημα ελέγχου δυτικών προμηθειών προς την Ουκρανία. «Από το 2022, η Ουκρανία χρησιμοποιεί με επιτυχία το σύστημα λογιστικής και ελέγχου της εφοδιαστικής του ΝΑΤΟ – το LOGFAS. Χάρη στην ενσωμάτωση αυτού του συστήματος παρακολούθησης της προμήθειας όπλων στην Ουκρανία από χώρες – εταίρους, διασφαλίζεται ο πλήρης έλεγχος κάθε μονάδας όπλων που εισέρχεται στο έδαφος της Ουκρανίας».
Η τελική έκβαση
Ποια είναι η τελική έκβαση του πολέμου, σύμφωνα με τον ουκρανό αξιωματούχο; «Ο πόλεμος θα τελειώσει με τη νίκη της Ουκρανίας και του ελεύθερου κόσμου. Αυτό είναι ήδη προφανές. Η στρατηγική ήττα της Ρωσίας είναι προφανής σε όλους. Ο στρατηγός Μαρκ Μίλεϊ, επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου των ΗΠΑ, το λέει καθαρά: η Ρωσία έχασε στρατηγικά, σε επιχειρησιακό επίπεδο και τώρα χάνει σε τακτικό επίπεδο».
«Δεν υπάρχουν θετικά σενάρια για το Κρεμλίνο. Οι Ρώσοι θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν όλα τα εδάφη που έχουν καταληφθεί, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας, θα πληρώσουν αποζημιώσεις και οι εγκληματίες πολέμου θα τιμωρηθούν. Η Μόσχα μπορεί μόνο να συνεχίσει την αγωνία, να σκοτώσει εκατοντάδες χιλιάδες ακόμη πολίτες της και δεκάδες χιλιάδες Ουκρανούς. Και να τους βλάπτει όλους. Γιατί ο πόλεμος εμποδίζει την ανάπτυξη».
Ο Ρέζνικοβ αναφέρεται και στο μερίδιο ευθύνης που αντιστοιχεί στη Δύση όσον αφορά τον τερματισμό της τραγωδίας που έπληξε την Ουκρανία: «Το πότε θα ηττηθεί η Ρωσία εξαρτάται από το αν θα λάβουμε βοήθεια έγκαιρα και σε επαρκή ποσότητα. Θα συμμορφωθούν οι ίδιοι οι εταίροι μας με τις κυρώσεις; Για παράδειγμα, ορισμένες δυτικές εταιρείες συνεχίζουν να προμηθεύουν προϊόντα υπό κυρώσεις που χρησιμοποιεί η Ρωσία για την κατασκευή όπλων. Ορισμένες ναυτιλιακές εταιρείες, συμπεριλαμβανομένων και ελληνικών, βοηθούν στην παράκαμψη των κυρώσεων στις εξαγωγές ρωσικού πετρελαίου και προϊόντων πετρελαίου. Χρηματοδοτούν τους φόνους. Αυτός είναι ο λάθος τρόπος. Κάποιος θα κερδίσει εκατομμύρια τώρα, ταυτόχρονα όμως όλοι χάνουν».
