13 Μαΐου 1944: ο Αγιος Βλάσιος Πηλίου, κεφαλοχώρι της εποχής, καταστράφηκε ολοσχερώς. Τη θηριωδία των ναζιστικών στρατευμάτων κατοχής βίωσαν κάτοικοι που βρήκαν τραγικό θάνατο αλλά και το ίδιο το χωριό που πυρπολήθηκε ολόκληρο.
Οι Γερμανοί ήταν έτοιμοι να φύγουν από τη δυτική Ελλάδα. Για την ασφαλή αποχώρησή τους, προχώρησαν σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις όπου θεωρούσαν ότι υπήρχαν στρατηγικά κρησφύγετα αντιστασιακών. Ο Αγιος Βλάσιος μαρτύρησε ως χωριό φιλικό προς την αντίσταση.
Ακολούθησε το Ολοκαύτωμα. Το χωριό καταστράφηκε. Το 80% των σπιτιών κάηκαν κατά τις 13 Μαΐου 1944 από το γερμανικό στρατό. Δεν γλίτωσαν ούτε οι εκκλησίες. Ένα πυκνό σύννεφο μαύρου καπνού κάλυψε όλο το χωριό.
Απανθρακώθηκαν άνθρωποι ενώ όσοι γλίτωσαν από τη φωτιά βασανίστηκαν, άλλοι επί τόπου, άλλοι στην Κίτρινη Αποθήκη. Εγιναν εν ψυχρώ εκτελέσεις κατοίκων στα σπίτια τους, ακολούθησε φρικτός θάνατος μερικών στη θέση Ορμάν Μαγούλα (σημερινός Δασόλοφος) Φαρσάλων, έγιναν βίαιες μεταφορές σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γερμανία και αρπαγές τροφίμων, ζώων και οικοσυσκευών.
Για τα ιστορικά αυτά γεγονότα που έπληξαν τον Αγιο Βλάσιο, ο Μορφωτικός Σύλλογος παραθέτει αδιάσειστα στοιχεία – αποδείξεις. Καταγραφές σε έγκριτα ιστορικά βιβλία, όπως η ιστορική έρευνα για το Νομό Μαγνησίας, της Νίτσας Κολλιού, στο βιβλίο «Αγνωστες πτυχές Κατοχής και Αντίστασης 1941-1944», δημοσιεύματα στον τοπικό Τύπο και ντοκιμαντέρ του σκηνοθέτη Νίκου Βερνίκου για το κάψιμο του χωριού από τους Γερμανούς.
Τη λίστα των ιστορικών γεγονότων, συμπληρώνουν οι ληξιαρχικές πράξεις θανάτου 50 χωριανών που εκτελέστηκαν με ιδιαζόντως ειδεχθή τρόπο: άλλοι πυρπολήθηκαν, άλλοι απαγχονίστηκαν, άλλοι εκτελέστηκαν εν ψυχρώ από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής της περιόδου 1941 – 1942.
Για τα γεγονότα υπάρχουν επίσης καταθέσεις – αφηγήσεις αυτοπτών μαρτύρων που έζησαν από κοντά τη θηριωδία.
