Την παρακάτω ανακοίνωση εξέδωσε η Ενωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Μαγνησίας για τις πυρκαγιές που έπληξαν τη Μαγνησία:
«Οι συμφορές και οι μεγάλοι κίνδυνοι φέρνουν στο φως τη συντροφικότητα μεταξύ των ξένων. Αστυνομικοί, πυροσβέστες, στρατιωτικοί, εθελοντές, απλοί πολίτες, μέχρι εχθές άγνωστοι, όμως συσπειρωμένοι ως μια γροθιά κλήθηκαν, από την εσωτερική τους παρόρμηση για προσφορά και προστασία, να αντιμετωπίσουν έναν αδηφάγο εχθρό, την πυρκαγιά που έκαιγε και κατέστρεφε την μισή εδαφική έκταση του Νόμου Μαγνησίας. Με αυτοθυσία, αυταπάρνηση και αδιαφορώντας για το πότε θα σχολάσουν, οι αστυνομικοί της Δ.Α. Μαγνησίας απέδειξαν περίτρανα ότι είναι πάντα εδλω, υπερβάλλοντας εαυτόν. Ξέρουμε πολύ καλά και διαπιστώνουμε συνεχώς πως σε μια τέτοια καταστροφή τα συγχαρήκια ίσως είναι περιττά πλην όμως μετά λύπης διακρίνουμε πως όλοι αλληλοσυγχαίρονται πάνω στα αποκαΪδια μιας καταστροφής για την οποία έχουμε μερίδιο ευθύνης, αφήνοντας όμως απ’ έξω τους άνδρες και τις γυναίκες της Ελληνικής Αστυνομίας. Ως Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Μαγνησίας, δεν προβαίνουμε στη σύνταξη αυτού του κειμένου προκειμένου να μοιράσουμε απλόχερα και εκ του ασφαλούς συγχαρητήρια, μιας και χάθηκαν ανθρώπινες ζωές και περιουσίες, αλλά να αναδείξουμε τις προσπάθειες των συναδέλφων μας που βρισκόμενοι, χωρίς καμία ενημέρωση από πουθενά, στη εν δυνάμει φονική ακτίνα των τριών χιλιομέτρων από το στρατόπεδο, ήταν οι μοναδικοί που αψηφώντας κάθε κίνδυνο συνέχισαν να εκκενώνουν περιοχές και να σώζουν ανθρώπινες ζωές.
Ναι κύριοι, πολύ σωστά με περίσσεια έπαρση φωνάζετε πως οι φωτιές δεν σβήνονται με γκλοπ, πλην όμως ο φάρος του περιπολικού μένει ακόμη ενεργός και φωτίζει τις πληγείσες περιοχές και τις ανθρώπινες περιουσίες, χωρίς να έχει καταγγελθεί καμία κλοπή η διατάραξη του εννόμου αγαθού της περιουσίας των ανθρώπων που έζησαν στα σπίτια τους τον πύρινο εφιάλτη. Ο φάρος είναι ακόμη αναμμένος, ήταν και θα είναι πανταχού παρών, να φωτίζει και να δίνει ελπίδα στο σκότος που κάποιοι θέλουν να περιέλθει με εμπρηστικές ενέργειες αλλά και δηλώσεις. Η δύναμη μιας οικογένειας, όπως και η δύναμη των Ελλήνων αστυνομικών, βασίζεται στην αφοσίωση μεταξύ των μελών της, στην αφοσίωση και στην δέσμευση σε έναν Ιερό Σκοπό, την προστασία των πολιτών και της Πολιτείας μας.
Αυτό απέδειξαν και αποδεικνύουν οι αστυνομικοί του νόμου μας, οι αστυνομικοί των Τμημάτων, της ΔΙΑΣ, της Τροχαίας, της ΟΠΚΕ της Ασφάλειας, του Επιτελείου και όλων των γραφείων που βρέθηκαν παντού, όπου χρειάστηκε κάνοντας αισθητή ίσως και υπερβολική την παρουσίας τους, όχι επειδή είναι πολλοί απλά επειδή έμειναν και μένουν ακόμη άφρυπνοι με τον φάρο αναμμένο…»
