Αύριο Κυριακή 27 Αυγούστου τιμάται η μνήμη του Αγίου Φανουρίου.
Σήμερα, Σάββατο, παραμονή της γιορτής, οι νοικοκυρές φτιάχνουν φανουρόπιτες, ή, τις αγοράζουν, κατόπιν παραγγελίας, από φούρνους, τις οποίες μοιράζουν στη γειτονιά αφού ευλογηθούν πρώτα από την εκκλησία.
Στην εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονος Βόλου, επί της οδού 2ας Νοεμβρίου, σώζεται η παλαιότερη στο Βόλο εικόνα του Αγίου Φανουρίου, έργο του 1904, στην οποία οφείλεται η παγιωμένη εδώ και δεκαετίες παράδοση της μεγάλης πανηγύρεως του Αγίου στην οποία συρρέουν πολλοί πιστοί απ’ όλο το Βόλο για να ευλογήσει ο ιερέας τη φανουρόπιτά τους.
Ετσι έγινε και σήμερα το απόγευμα, παραμονή της γιορτής. Λόγω αυτού του γεγονότος ο Αγιος Παντελεήμονας Βόλου πανηγυρίζει δυο φορές το χρόνο, 27 Ιουλίου(Αγίου Παντελεήμονος) και 27 Αυγούστου(Αγίου Φανουρίου).
Εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου υπάρχει επίσης, μπροστά στον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου Ιωλκού στο Βόλο.
Τι αναφέρει η παράδοση για τον Άγιο Φανούριο
Ο Άγιος Φανούριος είναι άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η ιστορική ύπαρξή του αγνοήθηκε μέχρι και τον 14ο αιώνα, οπότε και ανευρέθη εικόνα του, στο νησί της Ρόδου.
Σύμφωνα με την εικόνα του, ο άγιος ήταν νεαρός στρατιώτης ο οποίος υπέστη 12 μαρτύρια. Υπάρχει επίσης η υπόθεση από ερευνητές ότι ο άγιος συγχέεται με τον Άγιο Γεώργιο, καθώς η εικόνα φαίνεται να έχει αρκετές ομοιότητες με αυτή του Αγίου Γεωργίου.
Από την εύρεση της εικόνας θεωρείται προστάτης του νησιού της Ρόδου.
Γρήγορα μάλιστα η φήμη τους ως αγίου του απλώθηκε στα Δωδεκάνησα, την Κύπρο, την Κρήτη, τη Χίο, τη Λέσβο και τον υπόλοιπο ελληνικό χώρο. Σήμερα υπάρχουν πολλές εκκλησίες κτισμένες στο όνομά του. Γιορτάζεται στις 27 Αυγούστου.
Φανουρόπιτα
Με το πέρασμα των χρόνων, καθιερώθηκε να φτιάχνουμε φανουρόπιτα για να βρούμε κάτι που χάσαμε.
Πολλοί, εξάλλου, συνδέουν αυτή την ιδιότητα του Αγίου Φανουρίου και της πίτας με το όνομα του Αγίου, που προκύπτει από το ρήμα«φαίνω»που σημαίνει αποκαλύπτω.
Τη δύναμη που αποδίδεται στην πίτα έρχονται να ενισχύσουν και τα υλικά της, τα οποία είναι πάντοτε 7 ή 9.
Πιο συγκεκριμένα, η πίτα παρασκευάζεται «για να συγχωρέσει ο Θεός τη μάνα του Αγίου» ή «για συγχώριο της μάνας και της αδελφής του», ενώ συχνά προστίθεται στην ομάδα των γυναικών και η αρραβωνιαστικιά του.
Ο μελετητής της ελληνικής λαογραφίας Γιώργος Αικατερινίδης κατέγραψε μια ενδιαφέρουσα παράδοση για τη μητέρα του Αγίου στις βρύσες Μεραμπέλλου:
”Η μάνα του Αγίου δεν ηκαμε καλό ποτέ τζη. Μόνο ένα κρομμυδύφυλλο ήδωσε μια βολά σ’ ένα διακονιάρη.
Σαν απόθανε ήβραζε σ’ένα καζάνι με πίσσα και ο Άγιος αρώτησε: α-Γιάντα η μάνα μου είναι εκειά μέσα”;
