Τα έργα για την επικάλυψη του Κραυσίδωνα, του χειμάρρου που περνάει μέσα από περιοχές του Δήμου Βόλου, ανακοινώθηκαν για πρώτη φορά στα μέσα του 1988. Το πλάνο ήταν ο χείμαρρος να σκεπαστεί και να μετατραπεί σε εσωτερικό δακτύλιο κυκλοφορίας αυτοκινήτων, στην επικρατούσα τότε λογική, για την εξυπηρέτηση των αυτοκινήτων. Δηλαδή να γίνει κάτι σαν περιφερειακός δρόμος του Βόλου κι από κάτω να υπάρχει ο χείμαρρος.
Το έργο ευτυχώς, προκάλεσε τότε μεγάλες αντιδράσεις. Πρώτη αντέδρασε έντονα η Οικολογική Κίνηση Βόλου. Λίγες εβδομάδες μετά την ανακοίνωση των έργων, κάτοικοι του Βόλου ξεκίνησαν να μαζεύουν υπογραφές κατά της επικάλυψης του Κραυσίδωνα. Τον Ιούλιο του ’88, έγιναν δύο προσπάθειες να ξεκινήσουν τα έργα – η δεύτερη με την προστασία της αστυνομίας. Και οι δύο ευτυχώς ήταν ανεπιτυχείς λόγω των επεισοδίων που προκλήθηκαν.
Παρότι το νομαρχιακό συμβούλιο Μαγνησίας ήταν, δυστυχώς τότε υπέρ του έργου, το δημοτικό συμβούλιο Νέας Ιωνίας είχε κρίνει ότι τα στοιχεία ήταν ανεπαρκή. Τους μήνες που ακολούθησαν, το θέμα πήρε ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις και το Μάιο του 1989, το νομαρχιακό συμβούλιο Μαγνησίας αποφάσισε να γίνει δημοψήφισμα, με το δήμο Βόλου να ψηφίζει υπέρ της επικάλυψης του Κραυσίδωνα!
Τον Ιούνιο του ’90, η κοπή των δέντρων στο ποτάμι έγινε με την περιφρούρηση των ΜΑΤ. Ακολούθησαν σκληρά επεισόδια μεταξύ πολιτών και αστυνομίας, γεγονός που θορύβησε το δημοτικό συμβούλιο Βόλου κάνοντάς το ν’ αλλάξει στάση και να τεθεί υπέρ της ματαίωσης του έργου. Μέσα στις επόμενες δεκαετίες, το θέμα συνέχισε ευτυχώς, να είναι μείζον για την περιοχή.
Είμαστε ευτυχείς που οι αντιδράσεις τότε είχαν μόνο αυτό το αποτέλεσμα σήμερα.
Αναρωτιέμαι αλήθεια, ποιοι ανεγκέφαλοι, με ποια πτυχία, είχαν τότε τη φαεινή ιδέα επικάλυψης του χειμάρρου. Συνηθίζουμε να κατηγορούμε τις αντιδράσεις στην….”πρόοδο”, αλλά, αν αυτή η ”πρόοδος” είχε γίνει τότε πραγματικότητα σήμερα θα μιλούσαμε μόνο ιστορικά για το Βόλο…….του τύπου, ήταν κάποτε μια πόλη!!!
Νίκος Βητσόπουλος
