Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
*** ΚΑΥΛΑ!!!!!!!!!!!!!
Τι ωραία λέξη…
Τι υπέροχη έννοια…
Μόνο αν έχεις καύλα γι’ αυτό που κάνεις
-και υπό την προϋπόθεση ότι διαθέτεις ταλέντο-
κατορθώνεις το Ακατόρθωτο, πραγματώνεις το Απραγματοποίητο,
ενσαρκώνεις την καζαντζακική ρήση «Φτάσε όπου δεν μπορείς…»,
γίνεσαι Πρωτοπόρος, Πρωταγωνιστής, Πρωταθλητής.
Η Καύλα είναι η Συμπύκνωση των Συναισθημάτων!
Η Καύλα είναι η Κορύφωση τής Ζωής!
Η Καύλα είναι η Κινητήριος Δύναμη τής Ευτυχίας!
Τελεία και Παύλα, Π.Α.Ο., είσαι Καύλα!
*** Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ 2023-2024!!!!!!!!!!!!!
Ναι, εδώ και λίγες ώρες, ο επί 13 χρόνια «Εξάστερος» είναι πλέον «Εφτάστερος»,
η Πράσινη Φανέλα -ούσα «Ανθοδέσμη Αστεριών»-
αποκαθιστά προσωρινώς το πρωτόκολλο που ορίζει
ότι τα λουλούδια-αστέρια πρέπει να προσφέρονται σε μονό αριθμό,
η φιλοδοξία τώρα πια είναι να σπάσει ξανά το πρωτόκολλο λίαν συντόμως,
η Ελλάδα φοράει απ’ άκρου εις άκρον το Χρώμα τής Ελπίδας,
το «Τριφύλλι» γίνεται το εθνικό μας έμβλημα,
οι απανταχού Παναθηναϊκοί είναι οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι στον Κόσμο,
η κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση τής ηπείρου μας, η «Euroleague»,
βρήκε -στον Σπουδαιότερο Ελληνικό Σύλλογο- τον ιδανικό πρεσβευτή της.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
*** Ο Παναθηναϊκός δεν είναι απλώς ο φετινός τροπαιούχος,
αλλά ο καθολικώς αναγνωριζόμενος ως «Πανάξιος Πρωταθλητής Ευρώπης».
Η ομάδα που επί διετία βρισκόταν σε ημιθανή κατάσταση εντός και εκτός συνόρων,
η ομάδα που πέρυσι είχε τερματίσει στην 17η θέση τής κατάταξης (ήτοι, προτελευταία),
διέγραψε μία εκκωφαντική πορεία επανασύνδεσης με την Ιστορία,
έκανε μυθικό άλμα κατακτώντας φέτος τη 2η θέση στην κανονική περίοδο,
έχασε προς στιγμήν το πλεονέκτημα έδρας
ηττώμενη στην πρώτη αναμέτρηση με αντίπαλο τη Μακάμπι,
βρέθηκε στο τέταρτο παιχνίδι τής σειράς να δίνει αγώνα επιβίωσης,
στη μεταιχμιακή διάζευξη «Do or Die» απήντησε πράττοντας το Δέον,
η πρόκριση στο «Final-4» ήταν αυθύπαρκτη δικαίωση,
όμως η Καύλα ουδέποτε αρκείται στα Ημίμετρα.
Ο ημιτελικός με την ιδιαιτέρως επικίνδυνη Φενέρμπαχτσε ήταν το ορεκτικό
και συνάμα ο υγιεινός περίπατος που προανήγγειλε τη συνέχεια,
ο Παναθηναϊκός είχε το προβάδισμα στο σκορ καθ’ όλην τη διάρκεια τού ματς
(αφ’ ότου επέτυχε το πρώτο καλάθι τού ημιτελικού στο 01:36,
ουδέποτε ο Π.Α.Ο. βρέθηκε πίσω στο σκορ ή έστω ισόπαλος),
το 73-57 ήταν απολύτως αντιπροσωπευτικό αποτέλεσμα
και τώρα απέμενε μοναχά ένα βήμα ακόμη.
Όμως, αυτό το ένα βήμα ήταν το μεγαλύτερο και το δυσκολότερο όλων,
παραπέμποντας -τηρουμένων των αναλογιών, βεβαίως-
στη μνημειώδη ατάκα τού αστροναύτη Νιλ Άρμστρονγκ,
που όντας ο πρώτος άνθρωπος που επάτησε στη Σελήνη
είχε μονολογήσει εκείνην τη στιγμή μέσα από το διαστημικό σκάφανδρό του
«Ένα μικρό βήμα για τον Άνθρωπο, ένα τεράστιο άλμα για την Ανθρωπότητα.».
Από το «Έκτο» στο «Έβδομο» η μαθηματική απόσταση είναι μόλις «Ένα»,
αλλά από το μαγαρισμένο «Final-4» τής Κωνσταντινούπολης το 2012
-όταν και αλλοιώθηκε η Ιστορία τού Ευρωπαϊκού Μπάσκετ
από τα αναίσχυντα ενεργούμενα τού απατεώνα Μπερτομέου
(με τη σφαγιαστική διαιτησία υπέρ τής «ΤΣ.Σ.Κ.Α.» στον ημιτελικό)-
ο «Πράσινος Αυτοκράτορας» έδινε άνιση μάχη με τη «Μαφία τής Γραβάτας»,
ενώ οι -ενίοτε- άστοχες επιλογές σε προπονητές και παίκτες
πυροδοτούσαν έτι περαιτέρω τη σπασμωδικότητα και την εσωστρέφεια.
Πώς να ράψεις το έβδομο αστέρι στη Φανέλα όταν προέρχεσαι από υπερδεκαετή νηστεία
και έχεις ως έσχατο εμπόδιο μία ομάδα-φόβητρο
που μοιάζει να είναι βγαλμένη από τα πιο υγρά όνειρα τού «Ν.Β.Α.».
Πώς;
Η ομαδάρα με το ξεχειλίζον ταλέντο και με το πανάκριβο ρόστερ,
η ομαδάρα που καθ’ όλην τη διάρκεια τής σεζόν οδηγούσε άνετα την κούρσα
και έκανε παρέλαση στον έτερο ημιτελικό,
είχε πάρει (και) πέρυσι τον τίτλο κι ερχόταν για να έκανε το «Back to Back».
Η 1η και ο 2ος τής κανονικής σεζόν,
η Ρεάλ Μαδρίτης και ο Παναθηναϊκός ήταν το «Ζευγάρι τού Τελικού».
Άντε να νικήσεις τη μεσογειακή εκδοχή των «Γκόλντεν Στέϊτ Γουόριορς»,
που -αν βρεθεί στη «μέρα» της- συνθλίβει τούς πάντες στο διάβα της,
άντε να νικήσεις μία αδιανοήτως ταλαντούχα ομάδα που συνήθως είναι «στη μέρα της»
(σύμφωνοι, ο Π.Α.Ο. είχε επικρατήσει εκτός έδρας στη δίσεκτη 29η Φεβρουαρίου,
μα οι γηπεδούχοι ήταν βαθμολογικώς αδιάφοροι
και η μοναδική τους πρεμούρα ήταν να μην προέκυπταν τραυματισμοί
εν όψει των τότε επερχόμενων «Play-Offs»).
Ξεκινάει, λοιπόν, ο Τελικός,
η Ρεάλ κάνει επίδειξη δύναμης έχοντας -ξανά- ασύλληπτα ποσοστά στα τρίποντα,
η Ρεάλ δείχνει να είναι μια ταχύτητα μπροστά και μια κλάση πάνω από τον αντίπαλό της,
το πρώτο 10λεπτο ολοκληρώνεται με το θηριώδες 36-25,
στο 11:50 το σκορ φτάνει στο σχεδόν αποκαρδιωτικό 41-27,
η κατάσταση είναι ήδη πολύ δύσκολη
και απέχει ελάχιστα από τη μετατροπή της σε «μη αναστρέψιμη».
Όμως, εκεί που άλλες ομάδες θα κατέρρεαν και θα παραδίδονταν με κάτω τα χέρια,
εδώ έκανε την εμφάνισή του το «Απαράδοτο “D.Ν.Α.” τού Παναθηναϊκού».
Η διαφορά αρχίζει να μειώνεται και κερδίζει έδαφος η εντύπωση
ότι αν καταφέρουν οι «Πράσινοι» να βρεθούν μπροστά στο σκορ,
θα πάρουν εν τέλει και την «Κούπα».
Η «Βασίλισσα» ναι μεν αντιστέκεται στην αντεπίθεση που δέχεται,
όμως παρουσιάζει σημάδια κόπωσης και υποχώρηση τής αυτοπεποίθησής της·
ο Φόβος έχει κάνει την εμφάνισή του,
η Ήττα φαντάζει πλέον ως εξαιρετικά πιθανή κατάληξη,
η συμφιλίωση με την Ήττα είναι διάχυτη.
Το γήπεδο κοχλάζει από 10.000 αφιονισμένους οπαδούς τού Π.Α.Ο.,
τα εκατομμύρια οπαδών ανά τον Κόσμο στέλνουν ανάλογα ιόντα ενίσχυσης,
η Νίκη έχει ήδη κλείσει το μάτι στον ευνοούμενό της,
το σκορ -άμα τη συμπληρώσει των σαράντα λεπτών-
κάθε άλλο παρά δηλώνει ντέρμπι, σασπένς, θρίλερ.
Ρεάλ Μαδρίτης-Παναθηναϊκός 80-95!
Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ 2023-2024!!!!!!!!!!!!!
…
ΚΑΥΛΑ!
ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ!
ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ!
ΔΑΚΡΥΑ!
ΚΛΑΜΑ!
ΓΕΛΙΟ!
ΞΕΛΑΡΥΓΓΙΑΣΜΑ!
ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ!
ΝΤΕΛΙΡΙΟ!
ΤΡΕΛΑ!
ΕΥΤΥΧΙΑ!
ΘΑΥΜΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ!
Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΠΡΙΑΠΙΣΜΟΣ!
…
Το Πιο Μάγκικο Κύπελλο Πρωταθλητριών στην Ιστορία τού Ευρωπαϊκού Μπάσκετ
(ναι, πιο μάγκικο κι από την «Κούπα» τού 2002 στην Μπολόνια).
«Τι βλέπουμε…», αναρωτιόμασταν με θαυμασμό και δέος κατά τη διάρκεια τού αγώνα,
«Τι είδαμε…», αναρωτιόμασταν αποσβολωμένοι όταν έληξε το συγκλονιστικό ματς.
Εν όσω διεξαγόταν η αναμέτρηση, εν όσω γραφόταν η Ιστορία,
υπήρχαν χιλιάδες αναρτήσεις στα «Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης»
που αναφέρονταν -μεταξύ σοβαρού και αστείου-
στην επικινδυνότητα που είχε ετούτο το παιχνίδι για την Παναθηναϊκή Υγεία
(«Θα πεθάνω…», «Θα πάθω καρδιά…», «Θα πάθω εγκεφαλικό…»,
ήταν οι αντιδράσεις σε κάθε καλάθι που εσημείωνε έκαστη εκ των δύο ομάδων,
διότι κάθε πόντος, κάθε καλάθι,
γινόταν αυτομάτως πολύτιμη ψηφίδα στο «Παζλ τής Ιστορίας»).
Η Ένταση, η Διακύμανση, η Αγωνία, η Αδημονία,
ήταν αιμοδότριες και απομυζήτριες συνάμα,
ημι-αθάνατοι και ημι-λιπόθυμοι παρακολουθούσαμε το εξελισσόμενο αριστούργημα,
αυτός ο Τελικός ανήκε στους πολέμους που δεν διανοείσαι να χάσεις,
αυτός ο Τελικός ανήκε στους πολέμους που αισθάνεσαι ότι δεν θα αντέξεις την Ήττα,
αυτός ο Τελικός ανήκε στους πολέμους που ξέρεις ότι ενδεχόμενη ήττα
θα υπάρχει εσαεί μέσα σου ως άκλειστη πληγή και θα σού κατατρώει τα σωθικά.
*** Μία ημέρα πριν από τον Τελικό τής «Euroleague», το δειλινό τού Σαββάτου,
διεξήχθη ο ποδοσφαιρικός Τελικός τού Κυπέλλου Ελλάδος
και ο άκρως προβληματικός Π.Α.Ο. κατέκτησε το επουλωτικό τρόπαιο
-καθώς και το δικαίωμα συμμετοχής στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις-
με γκολ που επιτεύχθηκε κυριολεκτικώς στο τελευταίο δευτερόλεπτο.
Εκεί, λοιπόν, εξεστόμισα ενστικτωδώς τη σουρεαλιστική προφητεία
«Ο Βαγιαννίδης χαρίζει με “buzzer-beater” τη “Euroleague” στον Παναθηναϊκό.».
Κι όμως, όσο κι αν φαντάζει αταίριαστη αυτή η ατάκα,
προσωπικώς θεωρώ ότι τα δύο γεγονότα είναι οιονεί αλληλένδετα
και το «buzzer-beater» τού Βαγιαννίδη ήταν οιονεί οιωνός.
…
Λες και ήταν Γραφτό.
Λες και ήταν Πεπρωμένο.
Λες και ήταν Μοίρα.
Οιωνοί. Σημάδια. Σημειολογίες.
Μετά τη Γενέτειρα-Αθήνα,
αναμφιβόλως το Βερολίνο είναι «Η Γούρικη Πόλη τού Παναθηναϊκού»
(ήταν το 2009 όταν οι «Πράσινοι» είχαν κατακτήσει τον τίτλο στη γερμανική πόλη
-και μάλιστα, στο ίδιο γήπεδο-
επικρατώντας τού αιωνίου αντιπάλου τους στον ημιτελικό και τής «ΤΣ.Σ.Κ.Α.» στον Τελικό).
Ο Αριθμός-Σύμβολο τού Παναθηναϊκού, το «13», έμελλε να εκπληρωθεί στο Βερολίνο,
καθώς ο προηγούμενος ευρωπαϊκός τίτλος τού Π.Α.Ο.
είχε κατακτηθεί στη Βαρκελώνη πριν από 13 χρόνια.
Και βεβαίως, υπάρχει και η πολύπτυχη μεταφυσική ειρωνεία προς τον αιώνιο αντίπαλο
(και δη, προς τον δικό του αριθμό-σύμβολο),
αφού με τη νίκη επί τής Ρεάλ ο Παναθηναϊκός ράβει το «υπ’ αριθμόν Επτά» αστέρι,
έχοντας πια επτά νίκες σε επτά συμμετοχές, σε Τελικούς τής «Euroleague»,
ενώ επί τού πιεστηρίου μαθαίνουμε ότι -οποία σατανική σύμπτωση-
η άφιξη τής αποστολής στο ελληνικό αεροδρόμιο θα γίνει από την πύλη Επτά.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, η έκκριση αδρεναλίνης έχει χτυπήσει… Πράσινο,
ο Ύπνος μετατρέπεται μεν σε μακρινή διαδικασία,
αφού πρώτα έχεις περάσει από το στάδιο που αναρωτιέσαι
αν αληθεύει αυτό που βλέπεις ή αν κοιμάσαι κι ονειρεύεσαι.
Είναι από τις περιπτώσεις που φοβάσαι μην ξυπνήσεις και χαθούν όλα,
είναι από τις περιπτώσεις που δεν μπορείς και δεν θέλεις να κοιμηθείς.
Ζήτω η Πανάθα, Ζήτω η Αϋπνία!
*** Ο Παναθηναϊκός κατήγαγε τεράστια επιτυχία,
τα «Έκτακτα Δελτία» μάς υπενθυμίσανε την πάλαι ποτέ «Συνήθεια που έγινε Λατρεία»,
οι δρόμοι τής Ελλάδας και οι δρόμοι τής Γερμανίας αδελφοποιήθηκαν,
αναρίθμητοι φίλαθλοι ξεχύθηκαν πανευτυχείς σε λεωφόρους, σε πλατείες και σε σοκάκια,
η «Λεωφόρος» έγινε ξανά το «Ορμητήριο τής Χαράς»,
η ομάδα μπάσκετ έχει επανέλθει στην Κορυφή τής Ευρώπης
και αποτελεί από χθες το πρώτο αθλητικό θέμα συζήτησης παγκοσμίως,
η διαφήμιση για τον Σύλλογο είναι τεράστια,
η πανάξια κατάκτηση τής «Euroleague» αποτελεί τεράστια παρακαταθήκη για το Μέλλον
και εγγυήτρια για πολλούς ακόμα τίτλους εντός κι εκτός τής χώρας μας,
ο Πρωταθλητής Ευρώπης, Παναθηναϊκός,
καθίσταται μαγνήτης για κάθε μεγάλο παίκτη
που αγωνίζεται ή επιθυμεί να αγωνιστεί στην ήπειρό μας.
Ο Σπουδαιότερος Ελληνικός Σύλλογος, ο «Εφτάστερος»,
εσήκωσε την «Κούπα» διότι εμπόρεσε μέσα σε ελάχιστο διάστημα να διαλύσει το τέλμα του
και ετόλμησε να γίνει Ομαδάρα χωρίς να περιμένει οκνηρά το «Πλήρωμα τού Χρόνου».
Ο Μπασκετικός Παναθηναϊκός έγινε ο «Χρόνος».
Ο «Ιδιοκτήτης τού Πλοίου» είναι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.
Ο «Καπετάνιος τού Πληρώματος» είναι ο Εργκίν Αταμάν.
Το «Πλήρωμα τού Χρόνου» έχει μεν τη δικαιολογημένη διαστρωμάτωσή του,
αλλά ετούτη η μεγαλειώδης ώρα δεν χρειάζεται επιμεριστικούς διθυράμβους,
ούτε διαχωρισμούς σε παιδιά κι αποπαίδια, σε πρωταγωνιστές και κομπάρσους.
Ως εκ τούτου, επιλέγω την απλή ονοματεπώνυμη αναφορά
(παρακάμπτοντας, βεβαίως, την αποστειρωμένη «αλφαβητική σειρά»):
Ο Κώστας Σλούκας.
Ο Κέντρικ Ναν.
Ο Ματίας Λεσόρ.
Ο Τζέριαν Γκραντ.
Ο Ντίνος Μήτογλου.
Ο Μάριους Γκριγκόνις.
Ο Ιωάννης Παπαπέτρου.
Ο Χουάν Ερνανγκόμεθ.
Ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης.
Ο Κώστας Αντετοκούνμπο.
Ο Λούκα Βιλντόζα.
Ο Λευτέρης Μαντζούκας.
Ο Αλεξάντερ Μπαλτσερόφσκι.
Ο Δημήτρης Μωραΐτης.
Ο Αλέξανδρος Σαμοντούροβ.
Αυτοί οι άνθρωποι -έκαστος με την ιδιότητά του και με τη συνεισφορά του-
είναι η Ομαδάρα που πανθομολογούμενα ανεδείχθη δικαίως Πρωταθλήτρια Ευρώπης
και ανήγαγε την 26η Μαΐου σε «Ημέρα τής Παναθηναϊκής Αναγέννησης»!
*** Ρεάλ Μαδρίτης-Παναθηναϊκός 80-95!
Πόσες φορές θα βάλουμε να ξαναδούμε αυτό το ιστορικό ματς..!
Πόσες φορές θα βάλουμε να ξαναδούμε τα «high-lights»..!
Ως εκ τούτου,
να θυμάσαι ότι αυτό που τώρα σε κρατάει ξάγρυπνο από χαρά,
θα σε νανουρίζει κάποτε που θα σε ξαγρυπνά η λύπη.
Το Αφροδισιακό τού Παρόντος είναι το Υπνωτικό τού Μέλλοντος.
…
Η Πανάθα επαναπατρίζεται εντός ολίγου
(προγραμματισμένη ώρα άφιξης 13:30, αλλά υπάρχει μικρή καθυστέρηση)
και χιλιάδες φίλαθλοι θα είναι εκεί να υποδεχθούν τούς Πρωταθλητές Ευρώπης,
ενώ η Αποθέωση θα συνεχιστεί με κονβόϊ που θα καταλήξει στο κλειστό γήπεδο τού «Ο.Α.Κ.Α.».
Μέχρι, λοιπόν, να δούμε, πότε θα δεήσουμε να κοιμηθούμε,
αρμόζει να κλείσουμε με τη λέξη που ανοίξαμε ετούτο το πανηγυρικό πόνημα:
ΚΑΥΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!!!!
Ο Αθλητάμπουρας
