Στις 5 Οκτωβρίου, η NASA ανακοίνωσε ότι το διαστημόπλοιο Voyager 2 πλησιάζει στα εξωτερικά σύνορα της ηλιόσφαιρας – της περιοχής γύρω από τον ήλιο, όπου κυριαρχούν το υλικό και τα μαγνητικά πεδία του άστρου μας – και ενδεχομένως θα εισέλθει σύντομα στον διαστρικό κενό, την περιοχή του γαλαξία μας που βρίσκεται ανάμεσα στα άστρα, όπου η επίδρασή τους δεν υφίσταται πλέον.
Τα δεδομένα δείχνουν ότι το σκάφος ανιχνεύει όλο και περισσότερες κοσμικές ακτίνες από το από το εξωτερικό του ηλιακού μας συστήματος – γεγονός που υποδηλώνει μια αργή απόδραση από την από τη διαστημική «γειτονιά» μας. Αν όλα πάνε όπως είχε προγραμματιστεί, το σκάφος θα ακολουθήσει τα βήματα του αδελφού διαστημόπλοιου Voyager 1 και θα γίνει το δεύτερο φτιαγμένο από τον άνθρωπο αντικείμενο που θα επισκεφτεί ποτέ το διαστρικό κενό.
Έχοντας εκτοξευθεί από την Γη το 1977, το Voyager 2 βρίσκεται σε απόσταση περίπου 1,7 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη ή, αλλιώς, 118 φορές την απόσταση του πλανήτη μας από τον ήλιο. Από το 2007 κινείται στο εξώτερο τμήμα της ηλιόσφαιρας, και πλέον οι επιστήμονες περιμένουν το σκάφος να φτάσει το εξώτερο όριο της ηλιόσφαιρας, την αποκαλούμενη ηλιόπαυση.
Από τα τέλη του Αυγούστου, το όργανο Cosmic Ray Subsystem στο Voyager 2 μετρά αύξηση της τάξης του 5% στον ρυθμό με τον οποίο κοσμική ακτινοβολία χτυπά το σκάφος, σε σχέση με τις αρχές του μήνα. Το όργανο Low-Energy Charged Particle έχει αντιληφθεί παρόμοια αύξηση στις υψηλότερης ενέργειας κοσμικές ακτίνες. Οι κοσμικές ακτίνες είναι ταχέως κινούμενα σωματίδια που προέρχονται από το εξωτερικό του ηλιακού μας συστήματος. Κάποιες από αυτές μπλοκάρονται από την ηλιόσφαιρα, οπότε και οι σχεδιαστές της αποστολής εκτιμούν πως το Voyager 2 θα μετρήσει μια αύξηση στον ρυθμό αύξησης της κοσμικής ακτινοβολίας, καθώς το σκάφος προσεγγίζει το απώτατο όριο της ηλιόσφαιρας.
Σημειώνεται ότι τον Μάιο του 2012 το Voyager 1 είχε «αντιληφθεί» μια αντίστοιχη αύξηση στον ρυθμό της κοσμικής ακτινοβολίας, παρόμοια με αυτή που εντοπίζει τώρα το Voyager 2.
Αυτό έλαβε χώρα περίπου τρεις μήνες πριν το περάσει την ηλιόπαυση και εξέλθει στο διαστρικό κενό. Παρόλα αυτά, τα μέλη της ομάδας του Voyager υπογραμμίζουν πως από μόνη της η αύξηση της ακτινοβολίας δεν αποτελεί ακλόνητη απόδειξη πως το σκάφος θα περάσει την ηλιόπαυση. Κι αυτό γιατί το Voyager 2 βρίσκεται σε άλλη περιοχή της ηλιόσφαιρας από το Voyager 1, κι αυτό σημαίνει ότι μπορεί να ακολουθήσει διαφορετικό χρονοδιάγραμμα εξόδου.
“Διαπιστώνουμε μια αλλαγή στο περιβάλλον γύρω από το Voyager 2, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι ‘αυτό”, δήλωσε ο επιστήμονας της αποστολής Voyager Ed Stone. “Θα μάθουμε πολλά τους επόμενους μήνες, αλλά ακόμα δεν ξέρουμε πότε θα φτάσουμε στην ηλιόπαυση. Δεν είμαστε ακόμα εκεί – αυτό είναι ένα πράγμα που μπορώ να πω με σιγουριά”, πρόσθεσε.
Από τη στιγμή που θα βγει εκτός του ηλιακού μας συστήματος το διαστημόπλοιο εκτιμάται ότι θα μεταδίδει ασθενή ραδιοσήματα μέχρι το 2025, σχεδόν μισό αιώνα μετά την εκτόξευση του. Αν και το Voyager 2 – που μεταφέρει όπως και το αδελφό σκάφος του και ένα CD με ανθρώπινα μηνύματα σε περίπτωση που συναντήσει νοήμονες μορφές στο μακρύ ταξίδι του στον χωροχρόνο – δεν κατευθύνεται ακριβώς προς κάποιο άλλο συγκεκριμένο άστρο, εκτιμάται ότι σε περίπου 40.000 χρόνια θα βρίσκεται σε απόσταση 1,7 ετών φωτός από το άστρο της Ανδρομέδας και σε 296.000 χρόνια θα προσεγγίσει το άστρο του Σείριου σε απόσταση 4,3 ετών φωτός.
