Η Κατάντια τού Παναθηναϊκού

Αθλητική στήλη,

αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους

 

*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,

όλων των κομμάτων

και όλων των θρησκειών,

σάς χαιρετώ…

 

*** Αυτό ήταν, λοιπόν…

Ντέρμπι ήταν και πάει…

Βεβαίως, εν τέλει δεν ήταν «Το Ντέρμπι τής Χρονιάς», αλλά «Η Σούπα τής Χρονιάς»,

καθώς το οικτρό ποδοσφαιρικό θέαμα που μάς προσέφεραν οι δύο ομάδες

έχει προσθέσει από εχθές τα κολλύρια στη λίστα με τα φάρμακα σε έλλειψη.

 

Φοβόταν η Α.Ε.Κ. τον Παναθηναϊκό και ο Παναθηναϊκός την Α.Ε.Κ.,

με συνέπεια να παρακολουθήσουμε μία αναμέτρηση

που σε επίπεδο ανάλυσης χωρίζεται σε «π.Κ.» και «μ.Κ.»

(«προ Κροτίδος» και «μετά Κροτίδαν»).

 

Δύο ομάδες που έδειχναν ευχαριστημένες με την ισοπαλία

επειδή αδυνατούσαν να θέσουν τις βάσεις για τη νίκη·

η επιθετικογενής Α.Ε.Κ. δεν ημπορούσε, ο αμυντικογενής Π.Α.Ο. δεν ετολμούσε.

Όμως, ευτυχώς για το άθλημα -και μιλάμε για πικρό «ευτυχώς»-

ένα βαρελότο που ερρίφθη από πανηλίθιο ον στα πέριξ τής εστίας των φιλοξενουμένων,

ήρθε να αποδώσει δικαιοσύνη και να τιμωρήσει τον λιγόψυχο πρωτοπόρο τής «Superleague».

 

Πλέον, ο Παναθηναϊκός θυμίζει έντονα κάτι βουτυρομπεμπέδες εισοδηματίες,

που έχουν ριζώσει στον καναπέ τους και τρώνε από τα έτοιμα. 

Όμως, από την επανέναρξη τού πρωταθλήματος και εντεύθεν,

οι «πράσινοι» πετάνε αφειδώς στα σκουπίδια το βαθμολογικό πλεόνασμά τους,

εμφανίζοντας εκκωφαντική αγωνιστική καθίζηση

και δημιουργώντας βάσιμες υπόνοιες ότι η φετινή ομάδα είναι μία «φούσκα πολυτελείας»

που -τηρουμένων των αναλογιών-

ολοένα και περισσότερο παραπέμπει στα περιβόητα «μωρά τού Δώνη»·

τότε ήταν ο Μακέντα, τώρα είναι ο Σπόραρ,

τότε ήταν ο Χατζηγιοβάνης, τώρα είναι ο Βέρμπιτς,

τότε ήταν ο Κουρμπέλης, τώρα είναι ο… Κουρμπέλης.

…

 

Η Κατάντια τού Παναθηναϊκού.

Όταν το Αυτονόητο μετατρέπεται σε Όνειρο.

Το Αυτονόητο τού Παναθηναϊκού, ο Πρωταθλητισμός, το Πρωτάθλημα,

είναι πια ένα όνειρο που τείνει για 13η χρονιά να γίνει ουτοπία, 

καθώς αποδεικνύεται για νιοστή φορά

ότι ο ιδιοκτήτης τής «Π.Α.Ε.» επιδίδεται μόνο σε συγκυριακές υπερβάσεις

και δεν έχει συμπαγές κι αδιαπραγμάτευτο όραμα για την ομάδα.

 

Ναι, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς αποδεικνύεται σημαντική επένδυση,

ναι, το καλοκαίρι υπήρξαν αξιοσημείωτες προσθήκες στο ρόστερ

(ανεξάρτητα αν δεν έχουν αποδειχθεί εύστοχες στην ολότητά τους),

αλλά η τεράστια ολιγωρία που έχει ήδη υπάρξει στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο

χρεώνεται αποκλειστικώς στη διοίκηση τού συλλόγου και διόλου στον προπονητή της.

Οι ελλείψεις που υπήρχαν στο δυναμικό τού Π.Α.Ο.

-ιδίως μετά τη ρήξη χιαστών που υπέστησαν ο Αϊτόρ

(ήτοι, ο πολυτιμότερος ποδοσφαιριστής τής ομάδας),

ο Τρουϊγιέ και ο Φρόκου-

ήταν γνωστές πριν από τη διακοπή τού πρωταθλήματος για το «Μουντιάλ»,

αλλά το «νεκρό» διάστημα δεν αξιοποιήθηκε καταλλήλως

ώστε να έχουν οριστικοποιηθεί εγκαίρως οι δέουσες ενισχύσεις.

Έτσι, ενώ εκπνέει το πρώτο δεκαήμερο τού Ιανουαρίου,

δεν υπάρχουν καν βεβαιότητες για τούς στόχους

και ουδείς εγγυάται για τον χρόνο που θα απαιτηθεί

ώστε οι επικείμενες μεταγραφές να εναρμονιστούν με το ήδη υπάρχον σύνολο.

 

Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται υπό κατάρρευση,

η νευρικότητα και η σπασμωδικότητα είναι τώρα πια μονίμως καιροφυλακτούσες

και εμφανιζόμενες στα πιο κομβικά σημεία των αναμετρήσεων,

το θέαμα που παρουσιάζει είναι αποκρουστικό,

η τρέχουσα ψυχολογία του χαρακτηρίζεται από το φαινόμενο που λέγεται «Ελαχιστοποίηση»

(με απλά λόγια, ελαχιστοποιούνται οι στόχοι ώστε να ελαχιστοποιείται και το άγχος).

 

Είναι πασίδηλο ότι ο Παναθηναϊκός βρίσκεται πια υπό το καθεστώς αφόρητου άγχους, 

είναι πασιφανές ότι δεν δύναται να αντεπεξέλθει στη δυσμενή συγκυρία· 

έτσι, αυτό το καταστροφικό στοιχείο μεταφέρεται κι αντανακλάται ακαριαία στους φιλάθλους,

οπότε το μείγμα γίνεται συνώνυμο με την Καταστροφή.

Το περιβόητο «1-0» που στον πρώτο γύρο τού πρωταθλήματος ήταν εγγύηση νίκης,

τώρα φαντάζει πάμφτωχο και δεν παράγει -έστω υποτυπωδώς- αίσθημα ασφάλειας·

είπαμε, μπορείς να κατακτήσεις «Euro» με το εν λόγω σκορ (βλέπε: Εθνική Ελλάδος),

αλλά το «Euro» είχε 6 αγώνες και όχι 36.

 

Η επιθετική δυστοκία δεν απαιτεί απλώς κολλύριο για τα μάτια,

διότι έχει φτάσει στο απώτατο σημείο να βγάζει μάτια.

Ο Φώτης Ιωαννίδης φαντάζει συγκριτικώς με τον Σπόραρ και με τον Βέρμπιτς

ως κράμα Φαν Μπάστεν και Ιμπραΐμοβιτς,

ο εξαιρετικός και συμπαθέστατος Ιβάν Γιοβάνοβιτς έχει σε αυτό το σημείο τεράστια ευθύνη 

καθώς εμμένει να μην έχει στην αρχική 11άδα

τον μοναδικό επιθετικό που προβληματίζει τις αντίπαλες άμυνες και λύνει τούς γόρδιους δεσμούς· 

είναι ανεπίτρεπτο να χρησιμοποιείται σχεδόν μονίμως ως αλλαγή

ο παίκτης που έχει αλλάξει τον ρου σε πολλούς αγώνες τής ομάδας.

 

Ο Παναθηναϊκός απώλεσε εχθές μία τεράστια ευκαιρία να πάρει τη νίκη

και να κάνει επίδειξη δύναμης εν όψει τής ιδιαιτέρως απαιτητικής συνέχειας

όπου τον περιμένει το πιο δύσκολο πρόγραμμα σε σχέση με τούς έτερους διεκδικητές τού τίτλου.

Η Α.Ε.Κ. ήταν εμφανώς σε κακή βραδιά,

η «Αγιά-Σοφιά» είχε πάψει από νωρίς να βρισκόταν στην εξίσωση τού παιχνιδιού,

ο ρυθμός και το θέαμα τού ματς μόνο «too much» δεν ήταν,

ο Π.Α.Ο. εκράταγε άνετα την ισοπαλία,

αλλά τιμωρήθηκε -και καλά έπαθε-

διότι υπεβάθμισε τις επιδιώξεις του για νικηφόρο αποτέλεσμα στα όρια τού στατιστικού λάθους.

«Εμείς για το “Χ” ήρθαμε, εμάς το “Χ” μάς νοιάζει,

ποιος το γαμάει το “διπλό”, μόνο “άσος” να μην έρθει.».

Και ήρθε «άσος»,

όπως συμβαίνει στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων

που μία ομάδα ασεβεί στις δηλούμενες φιλοδοξίες της.

 

Αντί λοιπόν να σπάσει το «αήττητο» τού νέου γηπέδου τής Α.Ε.Κ.,

έσπασε το φετινό «αήττητο» τού Παναθηναϊκού.

Πρόκειται αναμφιβόλως για δίκαιη κατάληξη,

αν συνυπολογίσουμε ότι το «Τριφύλλι» είχε μόλις μία -ναι, μία- τελική εντός εστίας

(το -σχετικώς εύκολα εξουδετερωμένο σουτ-

που έκανε ο Μπερνάρ μετά από έξοχη προσωπική ενέργειά του).

 

Επιτρέπεται να είσαι πρωτοπόρος τού πρωταθλήματος και να παίζεις σαν ουραγός;

Επιτρέπεται να σού κάνει τεράστιο δώρο η Α.Ε.Κ. την προηγούμενη αγωνιστική

-ηττώμενη εκτός έδρας από τα Γιάννινα-

και να τής επιστρέφεις πάραυτα το δώρο με πράσινη κορδέλα;

Επιτρέπεται να μην εκμεταλλεύεσαι τα μεγάλα κενά

που είχε χθες η «Ένωση» ανάμεσα στις γραμμές της

και απλώς να αρκείσαι να τα κοιτάς ωσάν να είσαι Ιάπωνας τουρίστας;

Επιτρέπεται να διαπιστώνεις ότι ΚΑΙ ο αντίπαλός σου τείνει να είναι ευχαριστημένος με την ισοπαλία,

και να μην αξιοποιείς την πεσμένη ψυχολογία του προς όφελός σου; 

Σύμφωνοι, η ανασταλτική λειτουργία τού Π.Α.Ο. εξακολουθεί να κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα,

αλλά εδώ έχουμε ένα ξεπερασμένο «κατενάτσιο» 

που καθιστά τον αμυντικογενή τρόπο παιχνιδιού ως πανάκεια 

και αντιμετωπίζει την Επίθεση ως… «πολυτέλεια».

 

Έτσι φτάσαμε στο πολυσυζητημένο συμβάν τού 66΄,

έτσι μεταφερθήκαμε άρδην από το ματς «προ Κροτίδος» στο ματς «μετά Κροτίδαν»,

όπου -κυριολεκτικώς από το πουθενά- έμελλε να αλλάξουν οι ισορροπίες τού ανιαρού ντέρμπι.

Το περιορισμένης δυναμικής εκρηκτικό

δεν έθεσε μεν σε άμεσο κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα των αθλητών,

αλλά ο οξύς ήχος ήταν αρκετός για να βρεθεί επί δύο λεπτά πεσμένος στο γήπεδο ο Μπρινιόλι

(όσοι διατείνονται ότι έκανε «θέατρο» ο τερματοφύλακας τού Παναθηναϊκού,

έχουν άμεση χρεία από επιστημονική παρακολούθηση

καθώς συνωμοσιολογούν σε βαθμό ασθενείας·

το γεγονός ότι ο πορτιέρε τού Π.Α.Ο. δεν υπεκρίθη,

πιστοποιείται από την ταυτόχρονη πτώση ΚΑΙ τού Σένκεφελντ,

που όμως σηκώθηκε αμέσως επειδή η ακοή του δεν είχε υποστεί το ίδιο σοκ).

 

Αμέσως μετά την παροχή πρώτων βοηθειών στον Μπρινιόλι,

η μπάλα δίνεται -και σωστά δίνεται- από τον διαιτητή στην Α.Ε.Κ.,

αφού η «Ένωση» είχε θεωρητικώς την κατοχή κατά τη στιγμή τής διακοπής

και εκεί ακριβώς έχουμε το κομβικό σημείο 

που η άμυνα των φιλοξενουμένων αποφασίζει να επιδείξει τις εικαστικές ανησυχίες της,

μιμούμενη την «Κοιμωμένη τού Χαλεπά».

Ο Χατζισαφί κάνει σκαφτή πάσα στον ευρισκόμενο εκτός περιοχής Αραούχο,

αυτός με κεφαλιά τροφοδοτεί τον ευρισκόμενο εντός περιοχής Πινέδα,

ο Μεξικανός -όντας εντελώς απομονωμένος και από πλάγια θέση (κοντά στη γραμμή τού άουτ)-

κάνει ένα απελπισμένο παράλληλο «γέμισμα»

και -ω τού θαύματος- η μπάλα αναπαύεται στα δίχτυα. 

 

Ο κορυφαίος τερματοφύλακας τού πρωταθλήματος, ο Αλμπέρτο Μπρινιόλι,

χρίζεται άθελά του ως ο σκόρερ τής Α.Ε.Κ.,

προσωποποιώντας τη «Διττή Ειρωνεία» αφού έχει ταυτοχρόνως βάλει αυτογκόλ και έχει δεχθεί γκολ

(όσοι διατείνονται ότι η «Ένωση» διέπραξε «unfair» στη συγκεκριμένη φάση,

έχουν επίσης χρεία από επιστημονική παρακολούθηση, 

διότι χρησιμοποιούν την ίδια ακριβώς ρητορική που απέρριπταν στο πέναλτι τού Άβιλα·

ήτοι «Γιατί να πληρώσουμε τη μαλακία μας;»).

…

 

Τυχαίο το αυτογκόλ; ΟΧΙ.

Αν δεν ήταν αυτός ο τρόπος, θα ήταν κάποιος άλλος.

Η Νέμεση πάντα (θα) βρίσκει τρόπους για να αποδίδει τον εαυτό της.

 

Ο Παναθηναϊκός τιμωρήθηκε όπως ακριβώς τού έπρεπε

και η απόδειξη-σφραγίδα ήρθε να κατατεθεί ενώπιόν μας στον εναπομείναντα χρόνο.

Μέχρι τη λήξη τού ματς,

ουδεμία ευκαιρία, ουδεμία υποψία ευκαιρίας, ουδεμία υποτυπώδης απειλή 

προέκυψαν μέσα από οργανωμένο παιχνίδι.

Περιμένεις ότι η ομάδα που βρίσκεται πίσω στο σκορ,

θα πιέσει, θα φάει σίδερα, θα κάνει τα πάντα για να ισοφαρίσει;

Βολέψου με το «Απόλυτο Τίποτα».

 

Και μη μού πει κάποιος για την τεράστια ευκαιρία που είδαμε στο όγδοο λεπτό των καθυστερήσεων,

διότι ήταν αποκλειστικώς δημιούργημα τού -και χθες ερχόμενου από τον πάγκο- Φώτη Ιωαννίδη,

ο οποίος -βάζοντας σωστά το κορμί του σε βαθύ βολέ τού Μπρινιόλι-

βγήκε τετ-α-τετ με τον Αθανασιάδη, τον επέρασε,

αλλά το πλασέ του από πολύ πλάγια θέση βρήκε στο κάθετο δοκάρι

(μάλιστα, στη συνέχεια τής φάσης η Α.Ε.Κ. εκέρδισε πέναλτι,

αλλά ο πορτιέρε τού Π.Α.Ο. -ίσως και εκτός γραμμής τού τέρματος κατά τη στιγμή τής εκτέλεσης-

έστειλε στον «κουβά» όσους είχαν στοιχηματίσει στο «Over 1,5» ή σε γκολ τού Λιβάϊ Γκαρσία).

ΠΑΠΑΛΑ.

 

*** Και τώρα τι γίνεται;

Παναθηναϊκός – 42 βαθμοί

Α.Ε.Κ. – 38 βαθμοί

Π.Α.Ο.Κ. – 35 βαθμοί

Ο.Σ.Φ.Π. – 35 βαθμοί

 

Οι διαφορές -αν και αισθητά μειωμένες- παραμένουν σημαντικές,

αλλά οι «πράσινοι» δεν εμπνέουν την παραμικρή εμπιστοσύνη για τη συνέχεια

και έχουν να δώσουν μία καυτή τριάδα αγώνων, 

όπου με βάση την τωρινή εικόνα τής ομάδας 

ακόμη και ο πιο φανατικός κι αισιόδοξος οπαδός της δεν βάζει την υπογραφή του

ότι ο Π.Α.Ο θα εξακολουθήσει να βρίσκεται στην κορυφή τού πίνακα.

 

Π.Α.Σ. Γιάννινα (εκτός), Π.Α.Ο.Κ. (εντός), Αστέρας Τρίπολης (εκτός).

Αν ο Παναθηναϊκός θυμηθεί το σερί τού πρώτου γύρου και κάνει το «3 στα 3»,

τότε θα αποκαταστήσει την ηρεμία και την αυτοπεποίθησή του,

επανερχόμενος ξανά στη θέση τού Φαβορί.

Αν όμως εξακολουθήσουμε να βλέπουμε το θλιβερό συνονθύλευμα

που εμφανίστηκε στους αγώνες με Ιωνικό, Ο.Φ.Η., Λεβαδειακό και Α.Ε.Κ.,

τότε είναι εκ των ων ουκ άνευ βέβαιο ότι ο Π.Α.Ο. θα επιστρέψει στην πρότερη εσωστρέφεια,

το ανακαινισμένο θα υποστεί ισχυρότατους κλυδωνισμούς

και κάθε προσπάθεια επανόδου στην κορυφή θα υποσκαφθεί στο έπακρο.

Είναι πολλά τα χρόνια χωρίς πρωτάθλημα για τον Σύλλογο,  

οπότε -για λόγους ουσίας και σημειολογίας- δεν θα γίνει ανεκτή η αποτυχία υπ’ αριθμόν «13».

Και οι νοούντες νοήτωσαν…

 

Ο Αθλητάμπουρας