Ένας μήνας ολοκληρώθηκε χθες από το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, όπου 57 άνθρωποι έχασαν άδικα τη ζωή τους στη μετωπική σύγκρουση μιας επιβατικής αμαξοστοιχίας της Hellenic Train με μια εμπορική.
Οι πληγές της τραγωδίας είναι ακόμη νωπές, με την οργή του κόσμου να είναι εμφανέστατη και τις αρμόδιες αρχές να ψάχνουν τις αιτίες που μας έφτασαν σε αυτό το σημείο. Το σίγουρο είναι πως το μέλλον των σιδηροδρομικών γραμμών είναι αβέβαιο.
Ο νέος Υπουργός Υποδομών και Μεταφορών κ. Γεραπετρίτης στα πλαίσια έργων ελέγχου της καταλληλότητας των γραμμών και τον εκσυγχρονισμό των δικτύων έβγαλε ένα χρονοδιάγραμμα των σταθμών και δρομολογίων που σταδιακά θα επαναλειτουργήσουν.
Το ερώτημα όμως δεν είναι πότε και ποια δρομολόγια θα γίνουν διαθέσιμα, αλλά το εάν ο κόσμος μπορεί να εμπιστευθεί ξανά και να συνεχίσει να χρησιμοποιεί τα δρομολόγια χωρίς να έχει φόβο για τη ζωή του.
Σε ένα κλίμα ενότητας παρακολουθήσαμε πανελλήνιες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, απεργίες και στάσεις εργασίας. Ο κόσμος βγήκε στον δρόμο να θρηνήσει τα παιδιά που έχασε και να απαιτήσει από την κυβέρνηση να μην αντιμετωπίζεται τη ζωή του ως αναλώσιμη.
Ο σταθμός του Βόλου πλέον θυμίζει μουσειακό χώρο. Το όμορφο κτίριο στο κέντρο του Βόλου δεν είναι πλέον ο σταθμός με τα δεκάδες δρομολόγια προς Λάρισα, μια πολύ δημοφιλής εναλλακτική ταξιδιού ακόμη και μέχρι Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Δρομολόγια γεμάτα με φοιτητές και νέους ανθρώπους, όπως οι περισσότεροι από τις 57 ψυχές.
Πλέον στο σταθμό ένα πράγμα ξεχωρίζει, το πανό που γράφει «Στείλε μου όταν φτάσεις».
